Αμετακίνητος στους στόχους του προγράμματος "σύγκλισης" ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης,ομολόγησε χτες στη Βουλή κατά την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση, ότι ο λεγόμενος "κοινωνικός διάλογος" που έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο από μία προσπάθεια να βρει συνενόχους στην αντιλαϊκή της πολιτική και στην υλοποίηση των εντολών του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από την ομιλία του, που ήταν κράμα εκβιασμού, ψευδολογιών και αντικομμουνισμού, ξεκαθαρίστηκε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη να μην αφήσει τίποτα όρθιο από τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Στην προκρούστεια κλίνη του "εκσυγχρονισμού" θα μπουν από τα εργασιακά δικαιώματα έως το υπάρχον καθεστώς των συντάξεων και της πρόνοιας. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται κάθε αίτημα των δυνάμεων του κεφαλαίου, στις οποίες δίνονται όλα τα προνόμια που ζητούν, στο όνομα της ανάπτυξης της χώρας.

"Το ζητούμενο είναι η θέση της Ελλάδας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Η θέση που επιδιώκουμε για την Ελλάδα θα προδιαγράψει και το είδος της ανάπτυξης που θα ακολουθήσει η χώρα. Αυτό που τεχνικά αποκαλείται "αναπτυξιακή τροχιά"", σημείωσε ο πρωθυπουργός. Το πώς θα επιτευχθεί η "προσαρμογή της χώρας στις νέες συνθήκες", δηλαδή στις εντολές των ξένων, αλλά και εγχώριων καπιταλιστικών κέντρων, ο Κ. Σημίτης το διευκρίνισε αμέσως μετά λέγοντας: "Με αλλαγές παραγωγικών δομών, με αλλαγές σε νοοτροπίες, με αλλαγές σχέσεων εργασίας,με επιλογές και ρυθμίσεις που βελτιώνουν τις συνθήκες απασχόλησης". Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία των προθέσεών του πρόσθεσε: "Τα δικαιώματα κοινωνικής προστασίας που απορρέουν από τις παλαιές ρυθμίσεις εύκολα πια αλώνονται (...). Η εμμονή σε παρωχημένα μοντέλα, η νοσταλγία για συνθήκες παραγωγής που φεύγουν δε "διασφαλίζουν τα κεκτημένα"".

Μετά από αυτά σειρά είχε ο ανοιχτός εκβιασμός. Αναφερόμενος στο μέγα θέμα της ανεργίας, αφού σημείωσε ότι "τα νέα δεδομένα απαιτούν η κυβέρνηση, αν θέλει να είναι υπεύθυνη, να επισημάνει σε όλους, εργοδότες και εργαζόμενους, επιχειρηματίες και μισθωτούς, τις ευθύνες τους", πρόσθεσε ότι αυτά αφορούν στην πραγματικότητα μόνο τους εργαζόμενους, που πρέπει να αποδεχτούν χωρίς αντίσταση το χτύπημα των δικαιωμάτων τους, αν δε θέλουν να τα χάσουν όλα. Οι εργαζόμενοι, είπε, δεν πρέπει "να οδηγούν με την εμμονή τους σε στείρες αντιπαραθέσεις". Δηλαδή, σύμφωνα με τη λογική του πρωθυπουργού, πρέπει να εφαρμόσουν το "σφάξε με αγά μου να αγιάσω".

Σε αντίθεση με τα όσα απεργάζεται η κυβέρνηση σε βάρος των εργαζομένων, για το λεγόμενο "επιχειρηματικό κόσμο" έχει να προσφέρει μόνο νέα προνόμια. "Μέσα από τον κοινωνικό διάλογο θα αναζητήσουμε δράσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας", τόνισε ο πρωθυπουργός. Στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου θα δοθούν και οι δημόσιες επιχειρήσεις. "Μέσα από τον κοινωνικό διάλογο θα αναζητήσουμε τομείς, όπου η λειτουργία των δημόσιων επιχειρήσεων και του κρατικού τομέα μπορεί να βελτιωθεί, να ελαχιστοποιηθεί το κόστος που δημιουργεί για αυτούς που συναλλάσσονται μαζί τους, είτε είναι αυτοί πολίτες, πελάτες, ή επιχειρήσεις".

Αναφερόμενος στη συνέχεια στην απασχόληση, δεν άφησε κανένα σκοτεινό σημείο όσων σχεδιάζει σε βάρος των εργαζομένων. "Η ρύθμιση των άτυπων μορφών απασχόλησης μπορεί να διευκολύνει τη διατύπωση κανόνων που δε στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό και διαρθρώνουν μία ισορροπημένη σχέση μεταξύ άτυπων και συμβατικών μορφών απασχόλησης. Η επέκταση της μερικής απασχόλησης στους οργανισμούς και τις επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, ιδίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα νοσοκομεία, μπορεί να δώσει δυνατότητες εργασίας σε κοινωνικές ομάδες που δεν επιθυμούν ή αδυνατούν να απασχοληθούν με πλήρες ωράριο. Η μείωση για μία ορισμένη χρονική περίοδο του μη μισθολογικού κόστους εργασίας των νεοπροσληφθέντων από ευπαθείς ομάδες ανέργων, μπορεί να επιτρέψει στις επιχειρήσεις να επωφεληθούν από ένα ουσιαστικό κίνητρο, ώστε να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας", είπε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός.

Αλλά και η κοινωνική ασφάλιση δεν ξέφυγε από το στόχαστρο της κάννης του πρωθυπουργού, ο οποίος παραδέχτηκε μεν ότι οι φόβοι που υπάρχουν είναι δικαιολογημένοι, αλλά οφείλονται στα δημογραφικά δεδομένα. Δηλαδή, στο ότι "η ευλογία της επιμήκυνσης της ζωής μεταφράζεται από το σύστημα ως οικονομική απειλή". Στη συνέχεια είπε ότι σε κάθε περίπτωση ο "διάλογος" για την κοινωνική ασφάλιση και η συζήτηση για τη δέσμη άμεσων μέτρων πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ως τα τέλη του 1997 και για την αντιμετώπιση του θέματος των συντάξεων και της βιωσιμότητας των Ταμείων έως τα μέσα του 1998.

Μετά από αυτά ήταν φυσικό επόμενο ο πρωθυπουργός να επιτεθεί στη μόνη πολιτική δύναμη που αντιστέκεται ουσιαστικά στην επέλαση κατά των κατακτήσεων των εργαζομένων, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τον "κοινωνικό διάλογο" που προσπαθεί να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση: Το ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, έριξε γέφυρες στις άλλες αυτοαποκαλούμενες δυνάμεις της Αριστεράς και ιδίως στο ΣΥΝ. Αφού κατακεραύνωσε την "ορθοδοξία", όπως αποκάλεσε τη συνεπή υποστήριξη των εργαζομένων, εκφράζοντας και την εκτίμηση ότι αυτή ευθύνεται για τις γνωστές ανατροπές του 1989, είπε ότι τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, που στους στόχους της μένει αμετακίνητη η κυβέρνηση, την επεξεργάστηκαν οι "σοσιαλιστές" Μιτεράν και Ντελόρ. Μετά προσπάθησε να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξει και "αριστερό Μάαστριχτ" ύστερα από τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία και την Αγγλία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Κ. Σημίτης τόνισε ότι "πρέπει να γίνει απόλυτα καθαρό ότι οι μεταβολές στην Ευρώπη δεν πρόκειται - και δεν επιτρέπεται - να επηρεάσουν τις δικές μας πολιτικές επιλογές".