"Η Βρετανία θα ζήσει υπό το ρυθμό νέων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, με σκοπό την αύξηση και την εξασφάλιση της μορφωτικής στάθμης των νέων", ανακοίνωσαν στις 11 Φλεβάρη ο πρωθυπουργός Τζον Μέιτζορ και η υπουργός Παιδείας, Γκίλιαν Σέπχαρντ. Ηταν η τρίτη, κατά σειρά, προεκλογική συνέντευξη Τύπου του "Συντηρητικού Κόμματος", που αφιερώθηκε στα σχέδια της παράταξης για τις αλλαγές στο χώρο της παιδείας. Και όχι άδικα!

Το παραπάνω μήνυμα των "Συντηρητικών" δεν ήταν άκαιρο, καθώς η βελτίωση και η αναμόρφωση των βαθμίδων υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι ένα από τα μείζονα προεκλογικά ζητήματα των δύο μεγάλων πολιτικών παρατάξεων, ("Συντηρητικών" και "Εργατικών"), που αυτή την περίοδο μάχονται για να κερδίσουν το τιμόνι της εξουσίας κατά τις επικείμενες γενικές εκλογές του ερχόμενου Μάη.

"Τα σχολεία της Βρετανίας θα πρέπει να θέτουν κάθε χρονιά καινούριους στόχους, για να βελτιώσουν πρώτα τις επιδόσεις των μικρών μαθητών στα μαθήματα γραφής, ανάγνωσης, αριθμητικής και έπειτα να αυξήσουν τον αριθμό των επιτυχόντων στις εξετάσεις για το "Γενικό Πιστοποιητικό Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης" (GCSE)", υπογράμμισε ο Βρετανός πρωθυπουργός, μια που τα τελευταία στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι σήμερα μόνο το 45% των 15χρονων καταφέρνει να προβιβάζεται με ικανοποιητικούς και πάνω από τη βάση βαθμούς!

"Πρόθεσή μας είναι ο διπλασιασμός αυτού του ποσοστού μέσα στα επόμενα χρόνια", πρόσθεσε ο Τζον Μέιτζορ, ξεχνώντας προς το παρόν τις ανησυχίες στελεχών της παράταξής του ότι ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός εισακτέων στα πανεπιστήμια θα οδηγήσει σε ...υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πώς, όμως, εννοούν οι "Συντηρητικοί" την αναβάθμιση των δύο πρώτων βαθμίδων της εκπαίδευσης;

Οι πρώτες προτεραιότητες των Συντηρητικών αφορούν τους διαγωνισμούς μαθητών που φοιτούν σε σχολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας, Γκίλιαν Σέπχαρντ, παρά τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων, σήμερα μόνο το 57% των 14χρονων, το 58% των 11χρονων και το 80% των επτάχρονων μαθητών επέτυχαν στα καθορισμένα για την ηλικία τους τεστ.

Το προεκλογικό πρόγραμμα της παράταξης αυτής θεωρεί ότι τα σχολεία θα πρέπει να θέσουν νέους στόχους, προκειμένου να κάνουν πιο εύκολες τις συγκρίσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. "Ολοι οι γονείς θα πληροφορούνται για την πρόοδο των παιδιών τους στο σχολείο", τονίζει η Γκίλιαν Σέπχαρντ, ενθυμούμενη σ' αυτό το σημείο τις εκθέσεις των σχολικών επιθεωρητών και ερευνητών, που υποστηρίζουν ότι οι αξιόλογες επιδόσεις των μικρών μαθητών στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας δεν είναι άσχετες με το πολιτισμικό επίπεδο, αλλά και την ηθική ή άλλη υποστήριξη που τους παρέχουν οι οικογένειές τους.

Η υπουργός Παιδείας υποστήριξε ότι "όλες οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης σχεδιάστηκαν για να αυξήσουν και να εξασφαλίσουν το επίπεδο των μαθητικών σπουδών. Η ποιότητα, η σταθερότητα και η φήμη των προσόντων είναι σημείο κλειδί στην αύξηση του επιπέδου των σπουδών".

Η ετήσια έκθεση, που εκδόθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση τον περασμένο Φλεβάρη, αναφέρει ότι πολλά από τα δημοτικά και γυμνάσια της "Γηραιάς Αλβιώνας" έχουν το χαμηλότερο επίπεδο σπουδών εδώ και δεκαετίες! Η "καμπάνα" χτυπά για τα μισά από τα 20.000 δημοτικά σχολεία και τα δύο πέμπτα των 3.500 γυμνασίων.

Και οι "Εργατικοί"; Ποια πολιτική θα εφαρμόσουν στον τομέα της εκπαίδευσης; Ο ηγέτης των "Εργατικών", Τόνι Μπλερ, υποσχέθηκε στις 12 Γενάρη να κάνει την εκπαίδευση των παιδιών της Βρετανίας "πρώτη προτεραιότητα" της παράταξής του, εάν φυσικά οι Εργατικοί κερδίσουν τις γενικές εκλογές του Μάη. Υποσχέθηκε ακόμη να κάνει ριζικές επαναστατικές μεταρρυθμίσεις στα σχολεία της Βρετανίας, τονίζοντας ότι πέραν των άλλων πρέπει να αυξηθούν οι ώρες μελέτης που αφιερώνουν οι 11χρονοι και 16χρονοι Βρετανοί μαθητές!

Εάν δεν καταλάβατε ποιες ακριβώς αλλαγές προτείνουν οι δύο μείζονες παρατάξεις στη Βρετανία, μην ανησυχείτε! Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει με σαφήνεια πώς ακριβώς οι "Εργατικοί" και οι "Συντηρητικοί" εννοούν τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, μια που συχνότατα και οι δύο προτιμούν να σχεδιάζουν την εκπαιδευτική πολιτική τους διά της μεθόδου της "ανταλλαγής" ιδεών και προγραμμάτων. Είναι ευνόητο ότι οι αλληλοκατηγορίες περί "κλοπής" πρωτοβουλιών για την αναμόρφωση και βελτίωση της βρετανικής εκπαίδευσης δε θα πρέπει να εκπλήσσουν πλέον κανέναν, μια που αυτή η τακτική είναι "κατεστημένη" μορφή πολιτικής διαμάχης των τελευταίων τριάντα χρόνων.

Σε κάθε περίπτωση, είναι καλό να γνωρίζετε ότι και οι δύο παρατάξεις επιχειρούν να λύσουν τα προβλήματα της εκπαίδευσης με "διαβήτη" τον τρόπο και τη μορφή διενέργειας των μαθητικών εξετάσεων, την αξιολόγηση των μαθητικών επιδόσεων, την αύξηση ή μη του αριθμού των σχολικών επιθεωρητών, τη διοίκηση - διεύθυνση των σχολείων, την εμπλοκή των γονέων στη διαδικασία μάθησης των ανήλικων μαθητών και στις δυνατότητες που έχουν οι γονείς, προκειμένου να διαλέξουν το καλύτερο σχολείο για τα παιδιά τους...

"Οταν οι ομοιομορφίες στις προτάσεις των δύο παρατάξεων πλησιάζουν τις προσδοκίες των γονέων και άλλων ενδιαφερόμενων φορέων για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, τότε ίσως σ' αυτή την περίπτωση να έχουμε την περίπτωση εθνικής συναίνεσης πάνω στον τομέα της παιδείας", σχολίαζε τις προάλλες άρθρο της βρετανικής εφημερίδας ΙΝΤΕΠΕΝΤΕΝΤ. Μόνο που η "συναίνεση" Εργατικών και Συντηρητικών "ξεχνά" ένα άλλο μείζον ζήτημα: Τις διαρροές μαθητών, οι οποίοι σπανίως καταφέρνουν να μεταβούν από την πρώτη στη δεύτερη βαθμίδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης... Τι εννοούμε; Πολύ απλά, τον αριθμό των μικρών Βρετανών που σταματά την επαφή με το σχολείο στα 11 ή 13 χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από τους 1.093.600 Βρετανούς μαθητές που αποφοίτησαν από τα δημοτικά (στοιχεία 1993-'94), οι 400.000 χάθηκαν στο δρόμο... καθώς ποτέ δεν άνοιξαν ούτε την πόρτα του υποχρεωτικού, κατ' άλλα, γυμνασίου!