Η επιστήμη είναι η διαδρομή του ανθρώπου μακριά από τα σκοτάδια της άγνοιας προς το φως της αλήθειας των φυσικών και κοινωνικών νόμων.

Είναι αλήθεια, πως υπάρχουν θεράποντες της επιστήμης που λειτουργούν σαν στυγνοί "επαγγελματίες". Ανθρωποι που τους λείπει η γνήσια ανθρωπιστική καλλιέργεια, η πραγματική αγάπη για τον άνθρωπο που θα τους ολοκλήρωνε και σαν επιστήμονες. Είναι άνθρωποι αναγκασμένοι να ασκούν την επιστήμη τους μέσα στο οικονομικό και κοινωνικό πλέγμα σχέσεων του καπιταλισμού, που πειθαναγκάζει και καταδυναστεύει την επιστήμη, προσαρμόζοντάς τη στο βασικό αξίωμα του συστήματος: το κυνήγι του κέρδους, χωρίς όρια και αναστολές.

Η μεγάλη χρηματοδότηση που χρειάζεται η σύγχρονη επιστημονική έρευνα προέρχεται κυρίως από τα καπιταλιστικά κράτη και από το ακόμα πιο αδιάφορο, για την ανθρώπινη ζωή, ιδιωτικό καπιταλιστικό κεφάλαιο. Στον καπιταλισμό ο άνθρωπος είναι εμπόρευμα κι αυτό είναι πηγή πολλών δεινών. Μόνο με τέτοια φιλοσοφία μπορεί να διανοηθεί κανείς την παραγωγή ανθρώπων με σκοπό το διαμελισμό τους σε εξαρτήματα, σε ανταλλακτικά, όπως σκέφτηκαν μερικοί από τους πιο "προχωρημένους" επιστήμονες του τομέα. Πολύ περισσότερο, που ένας άνθρωπος, είτε κλώνος, είτε γεννημένος με φυσική γονιμοποίηση, παραμένει άνθρωπος, μεγαλώνει, πονάει, χαίρεται, αγαπά το ίδιο. Η δημιουργία ανθρώπινων κλώνων για απόσπαση οργάνων δε θα διέφερε σε τίποτα από το εμπόριο οργάνων παιδιών και ενηλίκων που γίνεται σήμερα.

Η πιο χειροπιαστή απόδειξη για τον κίνδυνο που εμπεριέχει η συνέχιση της κυριαρχίας του καπιταλισμού είναι αυτός ο αυθόρμητος φόβος που κυριεύει όλους μας στο άκουσμα μερικών σύγχρονων επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων. Είναι φόβος που πηγάζει από την - λιγότερο ή περισσότερο συνειδητή - αντίληψη για τις συνέπειες της εμπορευματικής και καταπιεστικής χρήσης των επιτευγμάτων αυτών από την κυρίαρχη τάξη, για τον παραπέρα πλουτισμό και τη διατήρηση της εξουσίας της. Η ανάγκη για την κατάργηση του εκμεταλλευτικού συστήματος είναι μεγάλη και επείγουσα, όχι μόνο γιατί είναι άδικο, απάνθρωπο και μπαίνει φραγμός στην εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων, αλλά και γιατί η διατήρησή του στις σημερινές συνθήκες αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας.

Κανένας νέος μεσαίωνας δεν μπορεί να ανακόψει για πολύ την επιστημονική πρόοδο. Και καμιά επιτροπή βιοηθικής δεν μπορεί να αποτρέψει με απόλυτη επιτυχία τις αντιανθρώπινες ή λαθεμένες εφαρμογές των επιστημονικών επιτευγμάτων. Μόνο η παλλαϊκή εξουσία μιας ώριμης και χωρίς ανταγωνισμούς ανθρωπότητας μπορεί να εξασφαλίσει ότι δε θα χρησιμοποιήσουμε για αυτοκαταστροφή - τουλάχιστον σκόπιμα - τη μεγάλη δύναμη που έχουμε αποκτήσει με την επιστήμη.

Η ανατροπή του καπιταλισμού και η προοδευτική αντικατάστασή του με τον κομμουνισμό, το σύστημα που έχει σαν στόχο τη χωρίς όριο ανέλιξη του ανθρώπου σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο, είναι αδήριτη ανάγκη. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να βλέπει το νέο φως χωρίς να τον τυφλώνει, να χαίρεται το υπέροχο σπίτι του, τη Γη, χωρίς φόβο, για να εξερευνήσει και να διευρύνει τις δυνατότητές του, ως η ανώτατη γνωστή μέχρι σήμερα μορφή οργάνωσης της ύλης στον κόσμο.

Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ