Η "μαμά" ... Αμερική | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η "μαμά" ... Αμερική

"Μικρό μου, μην κλαις,

η μαμά θα διώξει μακριά όλους τους εφιάλτες σου,

η μαμά θα κάνει πραγματικότητα όλα τα όνειρά σου,

η μαμά θα υψώσει ένα τείχος γύρω σου"

Αυτά, ή περίπου αυτά, έλεγαν, πριν από αρκετά χρόνια, σε ένα τραγούδι τους οι, γνωστοί στους παλαιότερους κυρίως, Pink Floyd. Αν και το τραγούδι αυτό είχε περισσότερο υπαρξιακό περιεχόμενο, οι συγκεκριμένοι στίχοι στριφογύρισαν στο μυαλό μου αστραπιαία όταν έγινε γνωστή η, αναμενόμενη βέβαια, νέα "δυναμική πρωτοβουλία της Ουάσιγκτον για την απεμπλοκή της ισραηλινο-παλαιστινιακής ειρηνευτικής διαδικασίας από το αδιέξοδο". Η φράση αυτή μου φαίνεται ότι, τελικά, οφείλει να κατοχυρωθεί ως το απαραίτητο συνοδευτικό της, εντόνως κλυδωνιζόμενης τις τελευταίες μέρες, "ειρηνευτικής διαδικασίας" στη Μέση Ανατολή.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπιλ Κλίντον, αποφάσισε, λοιπόν, να "πάρει την κατάσταση στα χέρια του" προτού αυτή ξεφύγει εντελώς εκτός ελέγχου. Κατά κοινή ομολογία των άμεσα ενδιαφερομένων, Ισραηλινών και Παλαιστινίων, η τωρινή κρίση είναι η χειρότερη που βίωσε ποτέ η "ειρηνευτική διαδικασία", από τότε που έκανε την παρθενική της εμφάνιση με την περίφημη "Συνθήκη του Οσλο". Ούτε χρησμός της Πυθίας δεν είχε δεχτεί τόσες πολλές ερμηνείες όσες έχουν γίνει στη Συνθήκη του Οσλο, την οποία, κατά περίπτωση, επικαλούνται ως άλλοθι ή ως αντικείμενο παραβίασης Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι.

Σ' αυτό ακριβώς το σημείο στηρίζεται και η εκάστοτε παρέμβαση - επέμβαση της Ουάσιγκτον για "να βάλει μια τάξη". Οπως έγινε με τη διάνοιξη της σήραγγας κάτω από το τέμενος Αλ Ακσά της Ιερουσαλήμ τον περασμένο Σεπτέμβρη, όπως έγινε με την καθυστέρηση της αποχώρησης των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Χεβρώνα, έτσι και τώρα, η αμερικανική διπλωματία αναλαμβάνει να επανασταθεροποιήσει τις βάσεις της πορείας της ισραηλινο-παλαιστινιακής "ειρηνευτικής διαδικασίας", της οποίας, άλλωστε, η Ουάσιγκτον έχει αναδειχτεί σε ανάδοχο εγγυήτρια δύναμη.

Ποτέ δεν ήταν μυστική η αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, τόσο σε οικονομικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο. Τα δύο πρόσφατα αμερικανικά "βέτο" στο Συμβούλιο Ασφαλείας απέτρεψαν την έκδοση μιας καταδικαστικής απόφασης για την ισραηλινή εποικιστική πολιτική, μιας απόφασης που είχαν ομόφωνα αποδεχτεί όλα τα υπόλοιπα μέλη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Η αμερικανική αυτή στάση ήταν η αφορμή για τη σύνδεση της κατάστασης με τους στίχους του τραγουδιού. Μόνο που, αναμφιβόλως, πρέπει να γίνουν και οι κατάλληλες αλληγορικές συνδέσεις για να γίνει κατανοητός ο παραλληλισμός. Οι ΗΠΑ, σαν μια υπερπροστατευτική μαμά, σπεύδουν να παράσχουν κάλυψη στην ισραηλινή πολιτική, αρκούμενες μόνο σε ευχολόγια και γενικές συμβουλές αυτοσυγκράτησης. Οχι, όμως, για να διώξουν τους "εφιάλτες του παιδιού" και να κάνουν "τα όνειρά του πραγματικότητα", αλλά για να πετύχουν τα δικά τους σχέδια και να απομακρύνουν τους δικούς τους "εφιάλτες".

Ηταν σαφές από την αρχή ότι η "ειρηνευτική διαδικασία" δε θα δικαίωνε την παλαιστινιακή Ιντιφάντα, δε θα κατέληγε σε μια δίκαιη συνολική διευθέτηση του προβλήματος, δε θα έδινε ένα κοινό ειρηνικό μέλλον για τους δύο λαούς. Ηταν εξίσου σαφές ότι "ειρηνευτική διαδικασία" θα έδινε αφορμή για αλλεπάλληλες "σωτήριες παρεμβάσεις" της "μαμάς Ουάσιγκτον", έτσι ώστε να εξυπηρετούνται τα δικά της συμφέροντα μέσω της γνωστής τακτικής του "διαίρει και βασίλευε".

Οι "εφιάλτες", όμως, επανέρχονται τόσο για τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους, όσο και για τις γειτονικές αραβικές χώρες, που δεν κρύβουν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο μιας γενικότερης πολεμικής σύρραξης. Γιατί το "τείχος", που υψώθηκε για να προστατεύσει τα συμφέροντα των παντοδύναμων προστατών μιας εξαρχής διάτρητης "ειρήνης", είναι τόσο ψηλό, που μοιάζει αδύνατο να υπερσκελιστεί, εκτός και αν γκρεμιστεί συθέμελα.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ