Το Σαββατοκύριακο και τα δυο κανάλια της ΕΡΤ με τις επιλογές τους και τη θεματογραφία τους, με αφορμή την επέτειο της εφτάχρονης στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας της 21ης Απρίλη 1967, απέδειξαν πως - όταν το θέλουν - μπορούν. Μπορούν να προβάλλουν αγωνιστικά πρότυπα ζωής, να λειτουργούν με βάση την ανάγκη ενίσχυσης των δημοκρατικών φρονημάτων του λαού.

Μέσα από την ταινία του Ν. Τζήμα ο "Ανθρωπος με το Γαρίφαλο" (ΕΤ-1), για την εκτέλεση του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Ν. Μπελογιάννη, ο θεατής έβλεπε την παράδοση της σκυτάλης απ' την αγγλική στην αμερικανική εξάρτηση της χώρας μας. Ταυτόχρονα διαπίστωνε το νήμα σύνδεσης της στρατιωτικής χούντας με εκείνη την περίοδο ανωμαλίας μέσω του ΙΔΕΑ και έβλεπε πως η υπόκυψη της κυβέρνησης Πλαστήρα στις αξιώσεις των Αμερικανών οδήγησαν τελικά στην ανωμαλία.

Με την προσωπογραφία του αγωνιστή Νικηφόρου Μανδηλαρά - θύματος της χούντας - σμιλεύτηκε η μαχητικότητα του αγωνιστή σε καιρούς δύσκολους (ΕΤ-2).

Μέσα απ' το ντοκιμαντέρ για το σαμποτάζ του Εβρου (ΕΤ-2), με πρωταγωνιστή τον αρχιδικτάτορα Παπαδόπουλο, ζωντάνεψαν φρικιαστικές σκηνές βασανιστηρίων και απίστευτες ραδιουργίες δουλικότητας των ανδρεικέλων στους ξένους προστάτες.

Εντυπωσιακές οι εκπομπές για την "Προπαγάνδα της χούντας" και "οι γελοιογραφίες της εφταετίας" (ΕΤ-1). Απογείωση πάνω στους ώμους του Μίκη έφεραν τα "Τραγούδια της φωτιάς" (ΕΤ-1) του Ν. Κούνδουρου, που θύμισαν τις πρώτες συναυλίες μετά τη χούντα, με παρόντες την Μελίνα Μερκούρη, τον Ν. Ξυλούρη, τον Μ. Λοϊζο, τον Μ. Κατράκη.

Και με αυτά ήρθαν και "έδεσαν" η συναυλία για τα 70χρονα του Μίκη (ΕΤ-1) και τα αφιερώματα της ΕΤ-2 για τον Μάνο Λοϊζο και τον Μ. Αναγνωστάκη.

Θετικές εκτιμήσεις λοιπόν για τα κρατικά κανάλια και ας βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα, ώστε να υπάρχει και συνέχεια.