Την Κυριακή 21 - 4 - 96 πραγματοποιήθηκε η Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη της ΝΕ Ροδόπης για το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Στην ανακοίνωσή του το προεδρείο της Συνδιάσκεψης σημειώνει πως "οι κομμουνιστές αντιπρόσωποι στη συνδιάσκεψη, με αίσθημα ευθύνης που ταιριάζει σε τέτοιας σημασίας συζήτηση, εκφράσανε τις απόψεις τους για τα ντοκουμέντα του Συνεδρίου. Απόψεις διαμορφωμένες μέσα και από την πείρα συνολικά της οργάνωσης και του κάθε συντρόφου ξεχωριστά. Πείρα βγαλμένη από τη δράση στο μαζικό κίνημα και την πορεία εκλαϊκευσης των ντοκουμέντων στους εργαζόμενους.

Εκφράστηκε η συμφωνία με τις βασικές κατευθυντήριες ιδέες των προσυνεδριακών ντοκουμέντων. Ταυτόχρονα, διατυπώθηκαν προτάσεις που αφορούσαν τις μορφές δράσης για την προώθηση των στόχων της οργάνωσης, για την καλύτερη λειτουργία της, για το δυνάμωμά της. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, που ξετυλίγονται αμερικανόπνευστα σχέδια για την περιοχή μας, σχέδια που η προέλευσή τους μόνο ανησυχία πρέπει να προκαλεί. Ιδιαίτερα σήμερα που η πολιτική του Μάαστριχτ που υπηρετούν πιστά η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και τα δεκανίκια τους, στο Νομό μας, Νομό κύρια αγροτικό, μόνο ζημιά έχουν προκαλέσει.

Με αισιοδοξία και πίστη για την τελική νίκη του σοσιαλισμού, οι κομμουνιστές αντιπρόσωποι στη συνδιάσκεψη αποφάσισαν την υπερκάλυψη του πλάνου της Οικονομικής Εξόρμησης κατά 20% (τώρα το πλάνο είναι στο 95%) και την κάλυψη των πλάνων στρατολογίας νέων μελών και αύξησης της κυκλοφορίας του Κυριακάτικου και καθημερινού "Ριζοσπάστη".

Τις εργασίες της συνδιάσκεψης παρακολούθησε ο Μάκης Μαϊλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος στην παρέμβαση του σημείωσε:

"Εχουμε τον τελευταίο καιρό μια σημαντικής έκτασης επίθεση, στην οποία το Κόμμα βαφτίζεται "περιχαρακωμένο" και "απομονωμένο". Και, όπως γνωρίζετε, μας γίνεται η σύσταση να αποκτήσουμε πολιτική συμμαχιών ως Κόμμα, γιατί δήθεν τέτοια πολιτική δεν έχουμε. Πρέπει να υπογραμμίσουμε ξανά ότι το ΚΚΕ έχει - και αλίμονο αν δεν είχε - πολιτική συμμαχιών. Στο Σχέδιο Προγράμματος κυρίως, αλλά και στο Σχέδιο Δράσης της ΚΕ αυτά τα θέματα αναλύονται εκτεταμένα. Αλλά το ζήτημα είναι ότι σε πολλούς δεν αρέσει αυτή η πολιτική. Κι αναφέρθηκα ποιοι είναι αυτοί που αιχμή έχουν τα διάφορα αστικά ΜΜΕ.

Γνωρίζουν ότι έχουμε πολιτική συμμαχιών, απλώς δεν τους συμφέρει και θέλουν να την αλλάξουμε.Τι εννοούν; Εννοούν - και το λένε - να κάνουμε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τον "ΣΥΝ".Αυτή είναι η ουσία της επίθεσης. Γιατί; Για να "ανοιχτούμε", λέει, "στην κοινωνία", να αυξήσουμε την επιρροή του Κόμματος, να έρθουμε σ' επαφή με τη βάση αυτών των κομμάτων, για να παίξει το Κόμμα μας ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.

Στα κείμενα της ΚΕ, που συζητάμε, αναφέρονται συγκεκριμένα τα ζητήματα των κοινωνικών συμμαχιών, στις οποίες πρώτα απ' όλα στρέφεται το ΚΚΕ και στις οποίες θα σταθούμε παρακάτω. Ας δούμε την πλευρά των πολιτικών συμμαχιών. Τι λέει σχετικά μ' αυτό το ζήτημα η Εκθεση Δράσης της ΚΕ. "Το ΠΑΣΟΚ έχει διαμορφωθεί σαν κόμμα - στήριγμα του καπιταλιστικού συστήματος". Σήμερα αντίρρηση σ' αυτό είναι ζήτημα αν θα βρει κανείς και σε πολλούς ψηφοφόρους του. "Η ΝΔ διακηρύσσει ότι είναι ο βασικός και αυθεντικός εκπρόσωπος των συμφερόντων και της στρατηγικής της άρχουσας τάξης της χώρας μας, του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η ΠολιτικήΑνοιξη προβάλλει ακραίους νεοφιλελεύθερους στόχους στον τομέα - ιδιαίτερα - της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος. Ο "ΣΥΝ" υιοθετεί ένα μείγμα κλασικών - σοσιαλδημοκρατικών και νεοφιλελεύθερων απόψεων. Στρατηγικός του στόχος η συμμετοχή στη διαχείριση του συστήματος, η ενεργητική συμμετοχή του στη βαθύτερη υποταγή της χώρας στην ΕΕ και στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Το ΔΗΚΚΙ, του Τσοβόλα, εμφανίζεται ως υπερασπιστής του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής της 8ετίας ('81 - '89)". Είναι, λοιπόν, φανερό ότι το ΚΚΕ δεν είναι δυνατό να συνεργαστεί με κάποιο από αυτά τα κόμματα ή με κάποιο τμήμα τους, αν προκύψει κάποιο τέτοιο τμήμα, που θα έχει την ίδια πολιτική γραμμή με τα υπάρχοντα κόμματα.Αν, δηλαδή, δεν έχει πρόγραμμα αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό. Και αν δεν παρέχει εγγυήσεις αξιοπιστίας για την, κατά βάση, τήρηση αυτού του προγράμματος και την εμμονή του στην ιδέα και στο περιεχόμενο του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και τον "ΣΥΝ". Συγκεντρώνουν τέτοιες προϋποθέσεις; Νομίζω ότι ο καθένας χωρίς πολύ να το σκεφτεί κρίνοντας την πολιτική πρακτική αυτών των κομμάτων θα απαντήσει "όχι, δεν τις συγκεντρώνουν". Ωστόσο, όσον αφορά τον "ΣΥΝ" χρειάζεται να προσθέσουμε και άλλα πράγματα. Γιατί το ζήτημα με τον "ΣΥΝ" δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τα προγράμματά μας κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση. Με το συγκεκριμένο κόμμα υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο σήμερα εμποδίζει ακόμα και στο να υπάρξουν τυπικές σχέσεις, τέτοιες σχέσεις που υπάρχουν, δηλαδή, ανάμεσα στο ΚΚΕ και στα άλλα κόμματα: Τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, την Πολιτική Ανοιξη. Κι αυτό το γεγονός είναι η γνωστή - πρόσφατη - ιστορία της κρίσης που πέρασε το Κόμμα μας και της απόπειρας που έγινε να διαλυθεί. Αυτό το ζήτημα είναι τεράστιας σημασίας και δεν αποτελεί η στάση μας απέναντι σ' αυτό το κόμμα κάποια "εκδίκηση" για το παρελθόν, ούτε κάποιο είδος "εμπάθειας". Αυτό το ζήτημα σχετίζεται πρώτα απ' όλα με το παρόν και το μέλλον της πολιτικής κατεύθυνσης του Κόμματός μας, του ίδιου του χαρακτήρα του, του ρόλου του, ως επαναστατικού κόμματος.Και δεν πρέπει κανείς να υποτιμά το γεγονός ότι η μισή σχεδόν ΚΕ, με επικεφαλής τον τότε Γραμματέα του Κόμματος, αφού προσπάθησαν να διαλύσουν το Κόμμα και δεν το πέτυχαν, στη συνέχεια πήγαν σε άλλο κόμμα κι από εκεί έγιναν η αιχμή του αντικομμουνιστικού δόρατος της άρχουσας τάξης. Αυτό είναι το ζήτημα το οποίο πρώτα απ' όλα τίθεται ανάμεσα σε μας και στον "ΣΥΝ".

Πρέπει όμως σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα να υπογραμμιστούν και ορισμένα άλλα. Ο οπορτουνισμός σήμερα δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο του "ΣΥΝ", διαχέεται πολύ ευρύτερα, έχει πλατιά κοινωνική βάση. Οι διαστάσεις του, ως ιδεολογικού ρεύματος μεγάλωσαν σημαντικά μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος σ' όλο τον κόσμο. Ο οπορτουνισμός που θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ότι είναι η ουρά αυτού που ονομάζουμε τέρας της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας σήμερα στον κόσμο. Και δεν πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε ότι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια δεν μπορεί να διεξάγεται με επιτυχία, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός, αν δε συνοδεύεται με ισχυρό ιδεολογικό μέτωπο ενάντια στο ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό.Αυτό έχει αποδειχτεί σε όλη την ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και του δικού μας.

Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ είναι η μόνη που ανταποκρίνεται στο άμεσο πολιτικό καθήκον του, δηλαδή στην οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτή θα σημαίνει ναυάγιο της προσπάθειας οικοδόμησης αυτού του μετώπου και εξ αντικειμένου παραίτηση από την πάλη για το σοσιαλισμό".