Πριν από δέκα μέρες συνεδρίασαν στη Βερόνα οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συζήτησαν για την πορεία προς την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ). Ειδικότερα τους απασχόλησε η κατάσταση που θα διαμορφωθεί, μετά την 1η Γενάρη του 1999, όταν και επίσημα πλέον η Ευρωπαϊκή Ενωση θα χωριστεί στα δύο. Από τη μια θα είναι οι χώρες που θα περάσουν στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ και θα διαμορφώσουν το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, ενώ από την άλλη θα είναι όσες χώρες μείνουν απ' έξω. Στη Βερόνα, λοιπόν, οι "δεκαπέντε" συζήτησαν, για τις σχέσεις που θα έχουν οι μεν με τους δε. Παρά την αυτονόητη σημασία του θέματος, η συνάντηση της Βερόνα είτε θάφτηκε από την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, είτε υποβαθμίστηκε. Και αυτό εξηγείται.

Στη Βερόνα είχαμε και την τυπική ληξιαρχική πράξη του ενταφιασμού των αυταπατών, που για τέσσερα χρόνια καλλιεργήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για δήθεν κοινό μέλλον και ευρωπαϊκή ενοποίηση, που θα συμπεριλάβει όλους, πλούσιους και φτωχούς, μικρούς και μεγάλους. Με τις αυταπάτες αυτές επιχείρησαν οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών να πείσουν τους εργαζόμενους για να υπομείνουν τις θυσίες που απαιτούσαν τα προγράμματα "σύγκλισης" των οικονομιών προς τους δείκτες του Μάαστριχτ. Τώρα, λοιπόν, οι "δεκαπέντε" ομολογούν ότι αυτό το κατασκεύασμα της Συνθήκης δεν ήταν παρά ένα μεγάλο παραμύθι, που είχε σαν μοναδικό σκοπό τη διαμόρφωση της Ευρώπης των "πολλών ταχυτήτων", όπου οι οικονομικά ισχυροί θα αποφασίζουν και οι οικονομικά ασθενέστεροι θα υπακούν. Οπου η οικονομική ισχύς και το πληθυσμιακό μέγεθος θα υποκαταστήσουν κάθε έννοια ισοτιμίας των "εταίρων". Φυσικά, μια τέτοια ομολογία είναι λογικό να αποσιωπηθεί, αφού η προσπάθεια της "σύγκλισης" συνεχίζεται και τα "υποζύγιά" της δεν πρέπει να μάθουν την αλήθεια.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι η Ελλάδα σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ. Οτι όλες αυτές οι θυσίες, στις οποίες υποβάλλονται οι εργαζόμενοι στο όνομα της "σύγκλισης", δεν πρόκειται να έχουν κανένα αντίκρυσμα. Αντίθετα η θέση της χώρας στο περιθώριο προοιωνίζεται ακόμα περισσότερα βάρη. Στο τέλος αυτού του μεγάλου κόλπου, το μόνο αποτέλεσμα θα είναι μια κολοσσιαία μεταφορά εισοδημάτων από την εργασία στο μεγάλο κεφάλαιο, ο παραγωγικός αφοπλισμός της οικονομίας και η ολοκλήρωση της εθνικής υποτέλειας.

Τέλος, για να μη μένει καμιά αμφιβολία σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν τη χώρα μας οι ισχυροί "εταίροι", σας μεταφέρουμε τη δήλωση του Γερμανού υφυπουργού Οικονομικών. "Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα", είπε ο Γερμανός αξιωματούχος, για να δικαιολογήσει ότι δεν μπορεί να εφαρμοστούν τα ίδια μέτρα και σταθμά για τις οικονομικές επιδόσεις της "ισχυρής" Ιταλίας και της "μικρής" Ελλάδας, έστω κι αν και οι δύο δεν πληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ.