Φαίνεται πως οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες - περιλαμβανομένου και του νυν πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη - έχουν ασθενή μνήμη και δε θυμούνται τις περιπτώσεις του πρώην υπουργού Υγείας της Γαλλίας και του Διευθυντή τουΚέντρου αιμοδοσίας του Παρισιού, οι οποίοι κάθισαν στο σκαμνί το 1991, όταν ήρθε στη δημοσιότητα το θέμα με τα μολυσμένα απ' τον ιό του ΕΪΤΖ πλάσματα αίματος.

Αλλιώς δεν εξηγείται η μακαριότητά τους μπροστά στις συνεχείς εκκλήσεις των υπεύθυνων του μοναδικού στην Ελλάδα Κέντρου Παραγώγων αίματος, να μην "κλείσει" το εργαστήριο ελέγχου του πλάσματος στειρότητας και πυρετογόνων στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όπως αποφασίστηκε πριν εφτά μήνεςαπό την επιστημονική επιτροπή και το Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου. Και για να πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή. Πριν εφτά περίπου μήνες, με απόφαση όσων προαναφέρθηκαν, έκλεισε το τμήμα ποιοτικού ελέγχου του Κέντρου, για να μετεγκατασταθούν εκεί το παθολογοανατομικό και κυτταρολογικό τμήμα του νοσοκομείου. Το τμήμα έκλεισε τη στιγμή που ήταν έτοιμο να κάνει ένα ακόμα επιστημονικό βήμα, εφαρμόζοντας καινούρια τεστ (PCR) για την ανίχνευση και άλλων ιών.

Στις 27.2.1996 ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου αποφάσισε "να επαναλειτουργήσει άμεσα το εργαστήριο ελέγχου του πλάσματος για τη διενέργεια ελέγχων στειρότητας και πυρετογόνων, προκειμένου να μη διακοπεί η αποστολή πλάσματος από το Κρατικό Κέντρο Αιμοδοσίας, και παρασκευής παραγώγων αίματος του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας στην Ελβετία για την παραγωγή λευκωματίνης, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία ελλείψεως λευκωματίνης για τις ανάγκες της δημόσιας υγείας".

Παρά την απόφαση του ΕΟΦ, οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου έψαξαν να βρουν "λύση" στα εργαστήρια της Υγειονομικής Σχολής Αθήνας. Πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Υγείας, Αν. Πεπονής, επισκέφτηκε την Υγειονομική Σχολή και αναρωτήθηκε γιατί δε γίνεται ο έλεγχος στο Κρατικό της Νίκαιας.

Στις 15.4.1996 ο υφυπουργός Υγείας Φρ. Παπαδέλης, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Π. Τατούλη, γιατί κλείνει το εργαστήριο ομολογούσε ότι εργαστήρια στο Κρατικό της Νίκαιας θα λειτουργήσουν σε δύο χρόνια. Εκείνο, όμως, που προκαλεί ανησυχία είναι η διαβεβαίωση του Φρ. Παπαδέλη ότι "η ανακατανομή των εργαστηρίων δε δημιουργεί προβλήματα στον έλεγχο του πλάσματος, διότι το υπουργείο μας έχει ήδη έχει αναθέσει τον έλεγχο αυτό στο Κεντρικό Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας του υπουργείου μας και στο Ινστιτούτο Παστέρ και βέβαια για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται για την ολοκλήρωση του προαναφερόμενου έργου".

Το ερώτημα, όμως, που δημιουργείται είναι γιατί κλείνουν έτοιμα και με προοπτική εργαστήρια; Και το αγωνιώδες ερώτημα είναι: Υπάρχει κάλυψη αυτή τη στιγμή;

Η απάντηση βρίσκεται σε δυο επιστολές που έστειλε η Διευθύντρια του Κέντρου Αιμοδοσίας του Κρατικού Νίκαιας Κ. Σωφρονιάδου προς τον Διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού (στις 8 και 17 Απρίλη 1996). Το Νοέμβρη του 1995, γράφει η Κ. Σωφρονιάδου, αχρηστεύτηκαν 80 μονάδες αίματος "επειδή δεν υπήρξε η δυνατότητα ελέγχου (ΤΕSΤ στειρότητας και ΤΕSΤ πυρετογόνων), διότι "έκλεισε" το κέντρο αναφοράς ποιοτικού ελέγχου αίματος και πλάσματος του Κέντρου". "Κι όχι μόνο αυτό, συνεχίζει η επιστολή. Εκατοντάδες μονάδες πλάσματος αίματος αχρηστεύονται κάθε μήνα αξίας εκατομμυρίων δραχμών για τον ίδιο λόγο και θα εκτιθέμεθα στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στους υπεύθυνους Ελβετούς του Κεντρικού Εργαστηρίου στη Βέρνη". Σημειώνουμε πως με διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας το Κέντρο στέλνει στην Ελβετία το πλάσμα του αίματος και παραλαμβάνει από εκεί τη λευκωματίνη. Κάθε αποστολή πλάσματος στην Ελβετία (2.500 περίπου ασκοί τη βδομάδα), ανταλλάσσεται με 500 φιαλίδια λευκωματίνης που στοιχίζουν 15 εκατομ. δραχμές ή 60 εκατομ. το μήνα. Το 1995 η Ελλάδα ωφελήθηκε με 800 εκατομ. δραχμές σε συνάλλαγμα.

Εκτός απ' το οικονομικό όφελος της χώρας, όταν έρχονται τα "ζόρια" - όπως έγινε με το ελαττωματικό τεστ της εταιρίας ΑΒΒΟΤΤ στην ανίχνευση του ιού του ΕΪΤΖ - τότε οι αρμόδιοι προσπαθούν να καθησυχάσουν την κοινή γνώμη κάνοντας αναφορές - δικαίως βέβαια - και ενώπιον των υπουργών, ότι αποτελούν εγγύηση οι έλεγχοι του Κέντρου στο Κρατικό της Νίκαιας.

Ομως, κλείνουν το εργαστήριό του και "κλείνουν" και τ' αυτιά τους στις αγωνιώδεις εκκλήσεις εκείνων, που το έστησαν με το αίμα της ψυχής τους.