Σας καταλαβαίνουμε, βέβαια. Οι εντολές ήταν ξεκάθαρες. Το Συνέδριο του ΚΚΕ έπρεπε να δίνει την εικόνα ενός κόμματος που σπαράσσεται από εσωτερικά προβλήματα και διαφωνίες, από τη μια και να συσκοτιστεί - έως και να εξαφανιστεί - η πολιτική του από την άλλη.

Γι' αυτό και ο διαχωρισμός σε "σκληρούς" και "μαλακούς". Η εμπνευσθείσα σε κάποιο δημοσιογραφικό "πηγαδάκι" περιβόητη φράση του Χ. Φλωράκη, πρόταση δήθεν από την ομιλία του, που ήταν πρώτη είδηση για δύο μέρες και συνόδευε τα σχετικά με το Συνέδριο ρεπορτάζ. Η οριακή εκλογή του Αντώνη Σκυλάκου. Οι δήθεν καταγγελίες του αρχισυντάκτη της εφημερίδας μας και η υποτιθέμενη διαπάλη για το "Ρ".

Ακόμη και το πώς ψηφίστηκαν οι αποφάσεις. Αφού υπήρχαν τόσο μεγάλες διαφωνίες, έπρεπε να είναι ανάλογα και τα κατά...

Αλήθεια, τώρα τι θα κάνετε, που δόθηκαν στη δημοσιότητα οι σχετικές ψηφοφορίες;

Ξέρουμε, ξέρουμε... Για τον... καλό επαγγελματία δεν υπάρχει αδιέξοδο. Αυτά τα λέει το ΚΚΕ. Αμα θέλουμε το πιστεύουμε. Αμα δε θέλουμε, γράφουμε τα δικά μας.