Οι βοηθητικές και οι δευτερεύουσες χρήσεις σ' έναν οικισμό θα πρέπει να γίνονται με ορθολογικό και συνεπή τρόπο, ώστε να μην υποβαθμίζεται και να νοθεύεται η δόμηση του οικισμού. Αυτό έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), απορρίπτοντας σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για οικισμό στο Νομό Λάρισας, όπου προβλεπόταν λειτουργία γενικής κατοικίας μαζί με άλλες χρήσεις και δραστηριότητες, όπως καταστήματα, τράπεζες, εστιατόρια, γραφεία, θρησκευτικοί χώροι, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ. Παράλληλα, το ΣτΕ υπενθύμισε ότι σε καμιά περίπτωση το ποσοστό των μερικότερων χρήσεων δεν μπορεί να υπερβεί το 40% της συνολικής επιφάνειας.

Αν παραβιαστεί αυτό το όριο, σύμφωνα με το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, στοιχειοθετείται παραβίαση επιτρεπόμενης χρήσης και επιβάλλεται η σφράγιση του ακινήτου (νόμος 1650/86, άρθρο 22).

Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο επίσης διευκρίνισε ότι:

• Ο καθορισμός των πολεοδομικών λειτουργιών σ' έναν οικισμό πρέπει να γίνεται με τρόπο ορθολογικό και να συνυπάρχει η βασική χρήση με κάποιες δευτερεύουσες, με τη βασική προϋπόθεση να μην υποβαθμίζεται ούτε να νοθεύεται ο χαρακτήρας του οικισμού, αλλά, απεναντίας, να τελούν σε ισορροπία μεταξύ τους όλες οι χρήσεις και να υπάρχουν περιορισμοί στις δευτερεύουσες λειτουργίες (καταστήματα κλπ.).
• Για τον οικισμό στο Νομό Λάρισας το ΣτΕ έκρινε ότι η οικιστική δόμηση στη συγκεκριμένη περιοχή είναι δυνατόν να νοθευτεί ή να υποβαθμιστεί με τρόπο που να θίγει το βιώσιμο αστικό περιβάλλον, αφού δεν καθορίζεται το ποσοστό της συνολικής δομήσιμης επιφάνειας, που μπορεί να διατεθεί για τις δευτερεύουσες χρήσεις.