Τετάρτη 10 Ιούλη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Καφενείο

Ο καφενές στην Ελλάδα είναι ένας χώρος όπου αποκαθίσταται η "ψυχική ισορροπία" του Ελληνα. Οι θαμώνες τις ώρες της σχόλης αποφορτίζονται απ' το στρες, διαλέγονται και επικοινωνούν μεταξύ τους.

Τη διαπίστωση αυτή έκαναν πριν από χρόνια κάποιοι επιστήμονες και την κατέγραψαν σε εργασία τους. Ισχύει όμως μόνο για τους άντρες, οι οποίοι είναι σχεδόν αποκλειστικά οι πελάτες των καφενείων.

Το καφενείο υπήρξε και "μικρή Βουλή". Εκεί ανεβαίνουν και κατεβαίνουν κυβερνήσεις και οι πολιτικές λογομαχίες έφταναν - τουλάχιστον παλιότερα - σε έντονους διαξιφισμούς. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 τα καφενεία χωρίστηκαν σε "πράσινα" και "μπλε" και έχασαν τον "κοινοβουλευτικό" τους χαρακτήρα. Τώρα ζωηρεύουν, πού και πού, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους.

Ο Αλέκος ο καφετζής, φίλος απ' τα παλιά, τηλεφώνησε απελπισμένος.

- Το κλείνω το μαγαζί, είπε.

- Γιατί;

Και απνευστί κατέθεσε: "Πρέπει να πληρώσω στην Εφορία 80.000 δραχμές προκαταβολή για την γκανιότα. Τότε, γιατί στην αρχή του χρόνου πλήρωσα 60.000 για την άδεια χαρτοπαιξίας και θα πληρώσω και άλλες 80.000 δραχμές για του χρόνου; Αυτά να τα πάρουν απ' τις λέσχες. Εδώ τι να πάρουν; Ο άλλος σκέφτεται να πιει έναν καφέ ή ένα ούζο που κάνουν 200 ή 300 δραχμές. Είναι σαν να λένε, πάρ' του 200 δραχμές την ώρα όταν παίξει δηλωτή. Κι αν ο πελάτης δεν κάθεται στην τσόχα αλλά σε άλλο τραπέζι - και με πιάσουν - τότε θα πληρώσω και 500.000 δραχμές πρόστιμο".

Ο τζόγος είναι συνδεδεμένος με τα καφενεία. Στα τραπέζια τους χάθηκαν περιουσίες και διαλύθηκαν σπίτια.

Βέβαια, δεν μπορεί να θεωρηθεί τζόγος το "αλαφρό στοίχημα για να 'χει ενδιαφέρον". Τα γεροντάκια, λόγου χάρη, που παίζουν "Θανάση" ή κουμ - καν στους συνοικιακούς καφενέδες με 100 ή 200 δραχμές, κάνουν περισσότερο τζόγο χτυπώντας τα χέρια τους στις τσόχες, παρά για τη "χασούρα".

Αιντε, όμως, να ξεχωρίσεις πότε στο τραπέζι γίνεται "αλαφρό παιχνίδι" και πότε τζόγος. Αλλά στην Ελλάδα, όταν παίρνεται ένα μέτρο, μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά...

Και με τα μέτρα που θα ισχύσουν απ' τις 20 Ιούλη 1996, απειλούν τους καφενόβιους με στέρηση μιας απ' τις καλύτερες απασχολήσεις και απολαύσεις τους.

Η τράπουλα στα χέρια του Ελληνα αποτέλεσε ένα μέσο διασκέδασης. Ιδιαίτερα όταν συγκροτούνται παρέες, οι περίφημες τετράδες, για την ξερή, την κοντσίνα και τη δηλωτή. Επειτα είναι το τάβλι και η πρέφα. Αυτά τα παιγνίδια είναι άσκηση μνήμης, επίδειξη τακτικής και επιδεξιότητας με τις μπλόφες. Ασε που και οι μπαγαποντιές με τα νοήματα έχουν κι αυτές τη χάρη τους. Λόγου χάρη η φράση "Τι μεγάλοι παιχταράδες ήταν ο Δομάζος, ο Κούδας κι ο Δεληκάρης!", ήταν το νόημα ότι υπάρχει το "δέκα το καλό"...

Και το επιστέγασμα είναι το καλαμπούρι με τους χαμένους που πληρώνουν τα κεράσματα.

Ο καφενές - αυτόν που γνωρίσαμε και νοσταλγούμε - πρέπει να διατηρηθεί. Θα τον χρειαστούμε πολύ σύντομα, καθώς ο επί των Οικονομικών υπουργός, Αλ. Παπαδόπουλος - καίτοι Ηπειρώτης, όπου ακμάζει η δηλωτή - δείχνει αλλοπαρμένος με τους δείκτες του προγράμματος "σύγκλισης".

Θα τον χρειαστούμε, δηλαδή, για θεραπευτικούς λόγους. Γιατί έτσι που πάμε με το κυνήγι αυτών των δεικτών, σίγουρα θα σαλέψουμε.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ