Το μάθαμε και αυτό, λοιπόν! Μάθαμε ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, αλλά απλώς αλλήθωρη. Αλληθωρίζει δε προς την επιθυμητή, για ορισμένους, κατεύθυνση. Ετσι, η περίφημη πλάστιγγά της έγειρε τόσο, όσο χρειαζόταν για να εκδοθούν εντάλματα σύλληψης ενάντια στους Σερβοβόσνιους ηγέτες Ράντοβαν Κάρατζιτς και Ράτκο Μλάντιτς από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με την κατηγορία των εγκληματιών πολέμου.

Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι αν διέπραξαν οι Κάρατζιτς και Μλάντιτς αυτά που τους καταμαρτυρούν. Το ζήτημα είναι ότι το Δικαστήριο της Χάγης στα πρόσωπα των δύο "κατηγορουμένων", που εκπροσωπούν έναν ολόκληρο λαό, ανακάλυψε τους μοναδικούς ενόχους ενός τραγικού εμφυλίου πολέμου. Τη στιγμή, μάλιστα, που πραξικοπηματίες, βασανιστές, σφαγείς λαών δεν έχουν, καν, χαρακτηριστεί ανεπιθύμητοι.

Δεν είναι απορίας άξιο, όμως, αφού, τόσο το ξέσπασμα του Εμφυλίου στη γειτονική πρώην Γιουγκοσλαβία, όσο και η εξέλιξή του αποτελούν άλλη μια απτή απόδειξη του τι σημαίνει "νέα τάξη πραγμάτων" και τι συνεπάγεται η επιβολή της από όσους αδηφάγα ικανοποιούν τα συμφέροντά τους. Εκατομμύρια νεκροί, διαμελισμένες οικογένειες, ορφανά παιδιά κι ένας λαός στο εδώλιο του κατηγορουμένου είναι το τίμημα της "νέας τάξης", που, μέσω Χάγης, στέλνει σαφείς επιταγές υποταγής στον οποιοδήποτε τολμήσει να αντισταθεί. Μάλλον, το μήνυμα έγινε κατανοητό και από την ελληνική κυβέρνηση, που φρόντισε να τηρήσει στάση - περίπου σιωπηρής - υποτέλειας και ντροπής!