Ακόμα και η διακριτικότητα σε τέτοιες ταραγμένες εποχές πρέπει να "έχει θέση" για να συμβάλει κι αυτή - αν μπορεί - στην επαναφορά της χαμένης ισορροπίας του κόσμου.

Βέβαια, για να "πάρεις θέση" πρέπει να μπορείς να διακρίνεις - με την κυριολεξία της λέξης - την ουσία των πραγμάτων. Αλλά και αν ακόμα αρχίσεις να διακρίνεις "κάτι", έρχονται οι εικόνες. Οι εικόνες της φρίκης. Οι εικόνες που τις νιώθεις να σε χτυπούν στην καρδιά, στο νου και στην ψυχή και τελικά μοιάζεις με αόμματο.

Πατριωτισμός; Παλικαριά; Αποκοτιά;

Τι ήταν απ' όλα αυτά; ('Η ήταν όλα μαζί; )

Πάντως ό,τι και να ήταν, τους ανήκει η τιμή και η αναγνώριση, γιατί θυσιάστηκαν.

Εκείνοι που όπλισαν το χέρι των δολοφόνων σιώπησαν και εμφανίστηκαν ως Πόντιοι Πιλάτοι. (Και τι να πουν άλλωστε, αφού οι ίδιοι έχουν σχεδιάσει ίδιες και χειρότερες καταστάσεις για όλο τον κόσμο; )

Είναι οι ίδιοι αφέντες που επιχειρούν την εγκαθίδρυση σε όλον τον κόσμο της "νέας τάξης πραγμάτων", που εμπνέουν τον καθημερινό φασισμό, που εφαρμόζουν την πολεμική και κάθε είδους βαρβαρότητα, που επωάζουν το αυγό με το φίδι του εθνικισμού. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα μας έδωσε προχτές τις εικόνες απ' την πρώην Γιουγκοσλαβία και χτες απ' το Γκρόζνι ή μπροστά στα γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη με τον ξυλοδαρμό Ελλήνων και Κυπρίων διαδηλωτών από Αμερικανούς αξιωματικούς.

Η ίδια, όμως, φιλοσοφία εξασφαλίζει στους λίγους - δεν ξεπερνούν κάποιες εκατοντάδες σ' όλον τον κόσμο - την παραδεισένια ζωή. Τους ζάμπλουτους, που μπορούν να ξοδεύουν χωρίς σκέψη και για κάθε τους επιθυμία τσουβάλια με χρυσάφι. Αυτούς που εξουσιάζουν και εμπορεύονται τη ζωή των υπολοίπων.

Η ανθρωπότητα πρέπει να προετοιμαστεί και για άλλα ειδεχθή εγκλήματα, όσο οι νόμοι της άγριας αγοράς θεωρούνται ως φυσικοί κανόνες εξέλιξης της ζωής και της κοινωνίας - κάτι δηλαδή σαν κι αυτό που περιέγραφε ο Δαρβίνος για τη φύση.

Αυτή θα είναι η μοίρα της ανθρωπότητας όσο παραμένει θεατής των εικόνων - εκτός αν ορθώσει φραγμό στη "Νέα Τάξη" και την αντιπαλέψει μέχρι τη συντριβή της...

Γιώργος ΓΩΓΟΣ