rizospastis.gr -

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οταν τη μέρα που ανοίγουν τα σχολεία, κάθε γονιός πρέπει να έχει ξοδέψει σχεδόν έναν ολόκληρο μισθό για τον απαραίτητο εξοπλισμό του παιδιού του, όταν πρέπει να έχει προϋπολογίσει ένα αρκετά σημαντικό ποσό που πρέπει να ξοδεύει κάθε μήνα για ξένη γλώσσα και φροντιστήρια, αλλά και άλλες δραστηριότητες που όφειλε το ίδιο το κράτος να προσφέρει, ε, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για δωρεάν παιδεία.

Ολες οι κυβερνήσεις, της τελευταίας 22ετίας τουλάχιστον, εφαρμόζουν πιστά την ίδια πολιτική απέναντι στην παιδεία, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές. Γιατί το πρόβλημα της παιδείας είναι ταξικό και στην αντιμετώπισή του τα κόμματα του δικομματισμού συμφωνούν στις κύριες κατευθύνσεις. Γνωρίζει πολύ καλά η άρχουσα τάξη ότι η γνώση είναι δύναμη στα χέρια του λαού, γι' αυτό φροντίζει επιμελώς να δίνει "τόση και τέτοια" που να μην κινδυνεύει η εξουσία της, αλλά ταυτόχρονα να εκπαιδεύει "όπως και όσους" επιθυμεί για τη λειτουργία του συστήματος. Αυτήν ακριβώς την ανάγκη εξυπηρετεί η πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Πολύ περισσότερο που στις μέρες μας όλες οι βαθμίδες του δημόσιου εκπαιδευτικού σύστημα "σαρώνονται" από νεοφιλελεύθερης έμπνευσης καταστροφικές αλλαγές, τις οποίες προωθεί το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. H Συνθήκη του Μάαστριχτ αφιερώνει στην παιδεία τα άρθρα 126 και 127. Σ' αυτά γίνεται λόγος για ανάπτυξη της "ευρωπαϊκής διάστασης της παιδείας". Το Διευθυντήριο ιδιαίτερα απασχολεί το θέμα της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, με βασικό στόχο να "διευκολύνει την προσαρμογή της στις μεταλλαγές της βιομηχανίας". Κάτι που επιδιώκει και η "Λευκή Βίβλος" με φανερή την επιδίωξη να δημιουργηθεί ένα ευέλικτο εργατικό δυναμικό, προσαρμοσμένο στις εκάστοτε απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Μάλιστα η "Λευκή Βίβλος" αναφέρεται στη "διά βίου" συνεχιζόμενη εκπαίδευση, το κόστος της οποίας θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και το όφελος θα πάει στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ είναι σαφής για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, καθώς αναφέρει ότι υπάρχει "ανάγκη μιας μεγαλύτερης συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στα συστήματα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης".

Ετσι λοιπόν, η υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και η ενίσχυση με κάθε τρόπο της ιδιωτικής δεν είναι απλώς θέμα "οικονομικών δυσκολιών". Είναι μία συνειδητή επιλογή, που υπαγορεύεται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και υλοποιείται από τους κυβερνώντες.

"Θα λύσει τα προβλήματα της εκπαίδευσης μέσω της ανανέωσης της λαϊκής εντολής", ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ. Τη λαϊκή ψήφο ζητά επίσης και η ΝΔ, γιατί "εκείνη μπορεί να τα λύσει καλύτερα". Ομως η αδιάψευστη γλώσσα των αριθμών αποκαλύπτει την αντιεκπαιδευτική πολιτική αυτών των δύο κομμάτων, αλλά και της ΠΟΛ. ΑΝ. και του ΣΥΝ, που ανεξάρτητα από την αντιπολίτευση που κάνουν, συμφωνούν με την ουσία αυτής της πολιτικής.