Το χτεσινό βράδυ ήταν μια μεγάλη γιορτή. Μια γιορτή που μπόρεσε να "μεθύσει" χιλιάδες νέους και νέες με την πεποίθηση πως όλα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί οι γραμμές του αγώνα να δυναμώσουν. Μια γιορτή που κατόρθωσε να "θρέψει" χιλιάδες εργάτες με τη βεβαιότητα πως στα χέρια τους κρατιέται η ελπίδα, στα χέρια τους σμιλεύεται το αύριο. Μια γιορτή που πέτυχε να χαρίσει στους συνταξιούχους, στους ακούραστους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, το πιο δυνατό, το πιο αυθόρμητο χειροκρότημα της συγκέντρωσης.

Ηταν μόλις 7.30 η ώρα, όταν τα πρώτα μαχητικά μπλοκ των κομμουνιστών έφταναν στο Πεδίον του Αρεως. Ολα έδειχναν, από πολύ νωρίς, πως η μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ θα ξεπερνούσε ακόμα και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες. Οι εργατοϋπάλληλοι και οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ ήταν αυτοί, που με το σύνθημα "Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη", κατέλαβαν το κεντρικό χώρο της συγκέντρωσης. Σχεδόν ένα τέταρτο αργότερα κατέφθασε δυναμική, μαχητική, αποφασισμένη η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Με κόκκινες σημαίες, με υψωμένες γροθιές, με πάθος οι νέοι της Αθήνας βροντοφώναξαν: "Οι νέοι λένε ναι, ψηφίζουν ΚΚΕ".

Μετά τις 8 το βράδυ απ' όλους τους δρόμους γύρω από το Πεδίον του Αρεως, κατέφθαναν οργανωμένα μπλοκ, χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνθρωποι που με την παρουσία τους απέδειξαν πως η αντίσταση στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας υπάρχει, δυναμώνει μέρα τη μέρα. "Εφτά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία", ήταν το σύνθημα που δόνησε χτες το κέντρο της πρωτεύουσας. Ενα σύνθημα που έγινε ακόμα πιο δυνατό, ακόμα πιο παθιασμένο όταν στο βήμα εμφανίστηκε η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Η χτεσινή συγκέντρωση δεν είχε μόνο πλήθος. Είχε κυρίως πάθος. Είχε ανθρώπους αποφασισμένους. Είχε παλμό και ζωντάνια. Ολοι χτες ήταν δυνατοί, ήταν νέοι, ένιωθαν νέοι. Το απέδειξαν οι φωνές που έβγαιναν κατευθείαν απ' την ψυχή, το απέδειξε το χειροκρότημα που έβγαινε κατευθείαν απ' το νου. "Ο λαός δε σκύβει το κεφάλι". Απλώνει το ένα χέρι του και πιάνει κόκκινα γαρίφαλα, απλώνει το άλλο και αγγίζει το χέρι του διπλανού του. Και ξέρει αυτός ο λαός πως αυτό το άγγιγμα είναι η πιο σπουδαία νίκη...