Ηταν γύρω στις εφτά, όταν πέντε "γερόντια", με βήμα που θα ζήλευαν πολλοί νεολαίοι, με κόκκινες σημαίες και δυνατή φωνή για ένα "ισχυρό ΚΚΕ", διέσχιζαν την πλατεία Βικτωρίας, για να βρεθούν σε λίγο στο Πεδίον του Αρεως, στο χώρο όπου οι ίδιοι και χιλιάδες άλλοι θα δήλωναν την αντεπίθεση στη συντήρηση, στο συμβιβασμό, στην υποτέλεια. Λίγα λεπτά αργότερα, ο χώρος που σε λίγο θα βαφόταν κόκκινος, γέμισε με νέους, νέες, μέλη της ΚΝΕ, που τόσο το μέγεθος της συγκέντρωσής τους όσο και η μαχητικότητα που τους "συνόδευε" καθ' όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, έκαναν πολλούς από τους πιο μεγάλους να δακρύσουν και να πουν: "Εχουμε πολλή νεολαία, τόσος κόσμος". Νεολαία, που στο πέρασμά της, "συναντούσε" το χειροκρότημα των παλιών αγωνιστών, των μεγαλύτερων σε ηλικία κομμουνιστών, που είδαν, που βλέπουν, στα πρόσωπα των νέων το δικό τους αγώνα και τη συνέχισή του.

*****

"Δεξιό φάλτσο", είπε χαριτολογώντας ένας νέος κομμουνιστής σε φίλο της παρέας του, που τραγουδούσε "μαζί" με τα μεγάφωνα. "Αριστερή, όμως, ψήφος", του απάντησε ο άλλος.

Κι οι δυο και άλλοι νέοι και νέες που συναντήσαμε, με τον "Οδηγητή" στο χέρι και τα κουπόνια για την οικονομική στήριξη του Κόμματος, "ξαμολήθηκαν" στον κόσμο. "Δώσε μου έναν Οδηγητή", "Το Κόμμα χρειάζεται την υποστήριξή μας", ήταν η απάντηση, ανάμεσα στα ρυθμικά παλαμάκια που συνόδευαν το σύνθημα"ΚΚΕ ισχυρό, δύναμη για το λαό".

****

Κάποιος, είχε φτιάξει ένα χωνί - τηλεβόα, με εκλογικό φυλλάδιο του Κόμματος, βροντοφωνάζοντας μέσα από αυτό "όχι στη λιτότητα και στο συμβιβασμό".

****

"Θα βγούμε τρίτο κόμμα", ήταν τα λόγια μιας συντρόφισσας, ντυμένης στα κόκκινα, στις ανησυχίες μιας άλλης για το αν η αγανάκτηση του κόσμου για τις ασκούμενες πολιτικές και την ανέχεια που έχουν επιφέρει, θα μετουσιωθεί σε ψήφο στο ΚΚΕ, στο Κόμμα τους. "Οποιος ακούσει ή διαβάσει την ομιλία της Παπαρήγα, όποιος σκύψει στις θέσεις και τους αγώνες του Κόμματος, δεν μπορεί παρά να το ψηφίσει", ήρθε η απάντηση από έναν ηλικιωμένο που ήταν δίπλα της.

****

Τα μικρά παιδιά, καθισμένα στους ώμους των γονιών τους, που ύψωναν τη γροθιά τους στο κάλεσμα του ΚΚΕ για αντεπίθεση, έδιναν μια άλλη νότα στη χτεσινή συγκέντρωση. Οσο κι αν όλοι χτες, έφηβοι, νέοι, μεσήλικες, γέροντες, ήταν ένα σώμα, μια φωνή, μια γροθιά.

****

Ανάμεσα σ' αυτή την ανθρώπινη γροθιά που υψωνόταν μπροστά από την εξέδρα,"περιφερόταν" από έναν παππού η φωτογραφία του Λένιν. "Σήκωσέ την ψηλά", του 'λεγαν. Οπως ψηλά κρατούσε ένας άλλος από τους συγκεντρωμένους το σφυρί και το δρεπάνι. Οπως ψηλό ήταν το ανάστημα όσων βρέθηκαν χτες στο Πεδίον του Αρεως, που με παρέα ή μόνοι ή και με πατερίτσες ακόμη, είχαν "στολίσει" με τις κόκκινες σημαίες, την κόκκινη πίστη για αγώνα και αντεπίθεση, τα σκαλοπάτια των κτιρίων των γύρω δρόμων, το γρασίδι, τον χώρο μπροστά από την εξέδρα.