(ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Χριστίνα ΔΙΑΜΑΝΤΗ).-

Χωρίς να είναι ξένο σώμα στην τοπική κοινωνία, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων δεν έχει δώσει σ' αυτήν όσα θα μπορούσε, καθώς η διδακτική και ερευνητική του δραστηριότητα υφίσταται σοβαρές συνέπειες από μια διαδικασία ιδιωτικοποίησης που έχει δρομολογηθεί εδώ και μερικά χρόνια. Αυτή μεταφράζεται και σε αξιοποίηση του ερευνητικού δυναμικού για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρήσεων, που συνήθως καλύπτεται από το σύνθημα "σύνδεση του πανεπιστημίου με την παραγωγή".

Το παραπάνω σύνθημα συνοδεύεται από το επιχείρημα πως, κατ' αυτόν τον τρόπο, το πανεπιστήμιο βγάζει κάποια από τα έξοδά του, η εφαρμογή του, όμως, στην πράξη, αποβαίνει σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας, που θα μπορούσε να επεξεργαστεί και αξιοποιήσει τα ερευνητικά συμπεράσματα προς όφελός της. Ο Κώστας Αλυσσανδράκης,επικεφαλής στο ψηφοδελτίου του ΚΚΕ στο νομό και καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, μας εξηγεί: "Ενας πανεπιστημιακός δάσκαλος, που αναλώνει το χρόνο του σε δουλιές για τρίτους, από τους οποίους προέρχεται ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός του, δε λειτουργεί για λογαριασμό της εκπαίδευσης, αλλά γι' αυτούς τους τρίτους. Στις ανάγκες αυτών των τρίτων, που πληρώνουν, προσαρμόζεται και το πρόγραμμα σπουδών. Συντελείται, έτσι, μια άλωση του πανεπιστημίου από ιδιωτικά συμφέροντα".Αλωση, που, όπως μας λέει ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ, είναι τμήμα της γενικότερης κατεύθυνσης που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση για την εκπαίδευση, της παροχής, δηλαδή, στενών και εξειδικευμένων γνώσεων, θεωρώντας σπατάλη χρόνου και χρήματος τις γενικές γνώσεις. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αντιστραφεί, υπογραμμίζει ο Κ. Αλυσσανδράκης.

Σοβαρές είναι οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα να μη γίνεται σωστή δουλιά σε πολλά τμήματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε το Τμήμα Πληροφορικής, χωρίς ούτε έναν καθηγητή, ενώ σήμερα έχει μόνο τρεις! Υπάρχει, ακόμη, έλλειψη βιβλιοθηκών, ενώ πολλά συγγράμματα οι φοιτητές είναι υποχρεωμένοι είτε να τα αγοράζουν, είτε να πληρώνουν για να τα βγάλουν φωτοτυπία. "Υπάρχει μια μεθοδευμένη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης λειτουργιών του πανεπιστημίου, μέσω της παροχής ειδικής κάρτας για μια σειρά δραστηριότητες, όπως η σίτιση, τα συγγράμματα ή η βιβλιοθήκη. Μάλιστα, στη λογική της καταπάτησης του ασύλου, μελετάται η πρόσληψη της ιδιωτικής εταιρείας "Γκρουπ 4" για τη φύλαξη της εισόδου του κτιρίου",μας λέει ο Γιάννης Καραμάνης,τεταρτοετής στο Μαθηματικό Τμήμα. Η μοίρα δε των αποφοίτων είναι παρόμοια μ' αυτήν που ισχύει πανελλαδικά, καθώς αυτό που κάποτε ήταν προσιτό - ο διορισμός - σήμερα είναι απρόσιτο.

Το πρώτο, άμεσο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένας φοιτητής στην πόλη είναι αυτό της στέγασης, αφού οι δύο φοιτητικές εστίες - στεγάζουν 700 περίπου άτομα - δεν μπορούν, βέβαια, να καλύψουν τις ανάγκες των 8.000 νέων που φοιτούν σήμερα στο πανεπιστήμιο. Ωστόσο και αυτές λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αφού απαιτείται η καταβολή του ποσού των 15.000 δραχμών το μήνα, ενώ η σίτιση δεν είναι δωρεάν για όλους τους φοιτητές. Οσο για την κατάστασή τους; "Συντήρηση του κτιρίου έχει να γίνει εδώ και χρόνια, οι εγκαταστάσεις είναι χάλια, οι τουαλέτες είναι κοινές για τα αγόρια", μας λέει η Αγγελική Τσιαδίνη,μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φοιτητικού Συλλόγου. Οι υποσχέσεις, για τη δημιουργία φοιτητικών δωματίων σε ορισμένα κτίρια της πόλης, παραμένουν υποσχέσεις, με αποτέλεσμα τα ενοίκια να έχουν εκτιναχτεί στα ύψη. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε ότι μια γκαρσονιέρα στοιχίζει από 50.000 και πάνω, οι περισσότερες από τις οποίες δεν τηρούν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις της θέρμανσης ή του εξαερισμού, ενώ ένα τριάρι δε νοικιάζεται κάτω από 105.000 δραχμές.

Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα στο χώρο της παιδείας δεν μπορεί να εγγυηθεί, παρά μόνο την αναπαραγωγή των υπαρχόντων προβλημάτων του πανεπιστημίου, και βεβαίως τον αποπροσανατολισμό από αυτό που προτάσσουν και οι κομμουνιστές, τη σύνδεση, δηλαδή, του πανεπιστημίου με και προς όφελος του παραγωγικού ιστού της τοπικής κοινωνίας. Με δεδομένη την άλωση που υφίσταται το πανεπιστήμιο από την ιδιωτικοποίηση σημαντικών λειτουργιών και στόχων του, με δεδομένη ακόμη τη μοίρα ...της ανεργίας για τους αποφοίτους, προβάλλει περισσότερο αναγκαία από ποτέ η διαμόρφωση ενός διεκδικητικού μετώπου παιδείας με συμπαραστάτες και συναγωνιστές τους φορείς και τα στρώματα εκείνα που θίγονται από την ασκούμενη αντιμονοπωλιακή πολιτική λιτότητας.

Αμεσα, απαιτείται ενίσχυση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, κάλυψη των αναγκών στέγασης, σίτισης, παροχής συγγραμμάτων όλων των φοιτητών, εξασφάλιση του υλικοτεχνικού και διδακτικού προσωπικού, προσαρμογή του προγράμματος σπουδών προς όφελος των φοιτητών και της τοπικής κοινωνίας. "Οι προϋποθέσεις δημιουργίας ενός μετώπου παιδείας - σημειώνει ο Κ. Αλυσσανδράκης - που θα παλέψει στα πλαίσια του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού μετώπου υπάρχουν, όπως και οι δυνάμεις αντεπίθεσης. Και η καλύτερη αντεπίθεση ξεκινά με την υποστήριξη του ΚΚΕ".