Εκεί, κάτω από τα κόκκινα λάβαρα, δίπλα από τα τραγούδια του αγώνα, απέναντι από τα "μπλοκ" που έφταναν φωνάζοντας "Τιμημένο ΚΚΕ", εκεί, ήταν και οι άνθρωποι του πολιτισμού. Στο βλέμμα τους συγκατοικούσε η θλίψη για το σήμερα, αλλά και το όνειρο, η ελπίδα για το αύριο. Η ελπίδα έτσι όπως μας την είπε ο Λάκης Χαλκιάς: "Ετσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη, όπως κόκκινο είναι σήμερα το Πεδίον του Αρεως".Αυτή η κόκκινη θάλασσα έκανε την συγγραφέα Ιωάννα Καρατζαφέρη να νιώθει "ξετρελαμένη από τον κόσμο και τη νεολαία. Μου θυμίζει παλιές καλές εποχές, αλλά εμείς τραβάμε μπροστά" και λίγο πιο πέρα η Αννα Φόνσου,υποψήφια του ΚΚΕ στη Β' Αθήνας, ενθουσιασμένη μας είπε: "είναι από τις μεγαλύτερες συγκινήσεις που έχω νιώσει. Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο. Εύχομαι ο λαός να σκεφτεί αυτό που γίνεται τώρα. Αν το κάνει, δεν μπορεί να ψηφίσει τίποτα άλλο από το ΚΚΕ".

"Πρέπει να ψηφίσουμε ΚΚΕ γιατί φοβόμαστε για την επόμενη μέρα των εκλογών",λέει η ηθοποιός Μίρκα Καλαντζοπούλου."Φοβόμαστε για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον της χώρας, για τη ζωή γενικά. Χρειάζεται ψήφος μάχης στο ΚΚΕ για να αντισταθούμε σε αυτή την κατρακύλα"."Πρέπει να ψηφίσουμε ΚΚΕ γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή",συμπληρώνει ο ηθοποιός Δημήτρης Αρώνης."Γιατί οι πολιτικές παραμένουν δύο. Και η πολιτική του ΚΚΕ είναι μονόδρομος. Η σημερινή συγκέντρωση είναι πολύ ενθαρρυντική. Ειλικρινά δεν το περίμενα".

"Υπάρχει, όμως, περίπτωση άνθρωπος νέος να μην ψηφίζει ΚΚΕ;",ρωτάει η ηθοποιός και συγγραφέας Νίκη Τσιγκάλου."Είναι δυνατόν, συνεχίζει, ένας εργαζόμενος που πλήττεται σε όλους τους τομείς της ζωής του, να μην υποστηρίζει το ΚΚΕ;".

Δεν είναι, συμπληρώνουμε εμείς κι έχουμε κάθε λόγο να απαιτούμε να συμβεί και έτσι: Η ψήφος των νέων παιδιών, των εργαζομένων να είναι κόκκινη, στο ΚΚΕ!