Κυριακή 24 Νοέμβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 1
ΕΡΓΑΤΙΚΑ

B ΜΕΡΟΣ - Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

Εκτίμηση του Προγράμματος του ΚΚΕ για τη σημερινή θέση της χώρας στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα

Στο Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου εκτιμάται ότι:

"Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα. Στη χώρα μας υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αυτό προκύπτει από το επίπεδο ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού και των αντιθέσεών του.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα" (44).

"Το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο ελέγχει την ελληνική οικονομία και βασικούς τομείς της χώρας. Οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια κατάκτησαν νέες θέσεις, διείσδυσαν βαθύτερα και ασκούν άμεσο ρόλο σε τομείς καίριους για τη διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς, της κοινωνικής συνείδησης της εργατικής τάξης και του λαού. Το ελληνικό κεφάλαιο έχει συνδεθεί πιο στενά με τα συμφέροντα του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου. Κυρίαρχη τάση του είναι η διασύνδεση μαζί του, η εξάρτηση και προσαρμογή στους γενικότερους σχεδιασμούς. Η γενική τάση διαπλοκής δεν αλλάζει από το γεγονός ότι τμήματα του ντόπιου κεφαλαίου πλήττονται από τις πολυεθνικές.

Η ελληνική ολιγαρχία διατηρεί στενούς δεσμούς και με τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα" (45).

"Η χώρα εναρμονίζεται με τις αναδιαρθρώσεις που της επιβάλλει η συμμετοχή της στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και προσαρμόζει την οικονομία της, κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών" (46).

Στην Εισήγηση της ΚΕ προς το 15ο Συνέδριο τονίζεται ότι: "Η εξάρτηση και η ανισότιμη θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας δεν αποτελούν ξεχωριστό ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ πρόβλημα για τη χώρα μας. Είναι αναπόσπαστα δεμένη με το ίδιο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, δηλαδή τον ελληνικό καπιταλισμό. Η κατάργηση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης δεν μπορεί να γίνει δίχως να θιγεί και να ανατραπεί εκ βάθρων το ίδιο το κοινωνικο - οικονομικό σύστημα στην Ελλάδα" (47).

"Το ΚΚΕ κατευθύνει τη δράση του, ώστε η αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη να αναπτύσσεται και να βαθαίνει η αντικαπιταλιστική συνείδηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ σταθερά προσπαθεί να πείθει ότι δεν αρκεί να φύγουν τα αστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους από το τιμόνι της διακυβέρνησης. Πρέπει να ανατραπεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του. Να δημιουργηθεί μια νέα λαϊκή εξουσία, που δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική" (48).

Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στην κρατικομονοπωλιακή βαθμίδα του Σαν αποτέλεσμα της ανάπτυξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης κεφαλαίου, της ανάπτυξης των μονοπωλίων, διαμορφώθηκε και στη χώρα μας, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, ένα σύστημα κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού (ΚΜΚ). Το γεγονός αυτό επισημαίνεται στα κομματικά μας ντοκουμέντα ήδη από το 9ο Συνέδριο του Κόμματος.
Είναι γνωστό ότι ο καπιταλισμός αναπτύχθηκε στη χώρα μας κάτω από την άμεση πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ανάμειξη των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και με όρους εξάρτησης από το ξένο κεφάλαιο.

Το πέρασμα στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού έγινε στη χώρα μας όταν είχε ήδη διαμορφωθεί ο διεθνής καπιταλισμός σε ιμπεριαλιστικό σύστημα, δηλαδή πολύ αργότερα απ'ό,τι στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Η εδραίωση του KMK στη χώρα μας επιτυγχάνεται με την αποφασιστική συμβολή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που ενδιαφέρεται για την πλήρη ενσωμάτωση της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, στο ΝΑΤΟ πρώτα απ' όλα, σε συνθήκες όξυνσης του ταξικού αγώνα στη χώρα μας (ΕΑΜ -ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση από τη Γερμανική Κατοχή, Βρετανική στρατιωτική επέμβαση, ο αγώνας του ΔΣΕ κλπ. ). Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη μετέπειτα σύνδεση της χώρας μας με την ΕΟΚ θα επιδράσει σημαντικά στην εξέλιξη του ελληνικού καπιταλισμού.

Η ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και στη συνέχεια η δρομολόγηση των διαδικασιών για την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση με μια σειρά βήματα (Ενιαία Ευρωπ. Πράξη, Συνθήκη του Μάαστριχτ, κλπ.) οδηγούν σε σημαντικές αλλαγές.

Στη δεκαετία του '80 και στην πρώτη πενταετία του '90 η Ελλάδα προσαρμόζεται περισσότερο οργανικά στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Την τελευταία περίοδο, σε συνθήκες παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και ύφεσης αλλά και αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος του εργατικού κινήματος και του σοσιαλισμού, εκδηλώνεται μια νέα επίθεση του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Επιχειρούνται προσαρμογές για τη διατήρηση του συστήματος μέσω της ενίσχυσης των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Ταυτόχρονα οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το μοίρασμα των νέων αγορών.

Με βάση τα παραπάνω ενεργοποιούνται διακρατικές μονοπωλιακές ρυθμίσεις που εξασφαλίζουν την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και της εργατικής δύναμης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εναρμονίζουν σταδιακά τις κεντρικές εθνικές τράπεζες στην κατεύθυνση μιας Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Στα πλαίσια αυτών των προσαρμογών συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας της οικονομίας, μέσω της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων. Ταυτόχρονα ενισχύεται η κρατική παρέμβαση, μέσω των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων, που μια εκδήλωσή της είναι και οι ίδιες οι ιδιωτικοποιήσεις.

Ταυτόχρονα, με το πρόσχημα της εκπλήρωσης των όρων που διαμόρφωσε το Διευθυντήριο των Βρυξελλών για την είσοδο της κάθε χώρας - μέλους στην τελική φάση της ΟΝΕ (ύψος πληθωρισμού, έλλειμμα δημοσίου, ύψος του δημόσιου χρέους, επιτόκια), επιβάλλεται από τους πολιτικούς εκπροσώπους της ολιγαρχίας μια συγκεκριμένη σε γενικές γραμμές νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή οικονομική πολιτική.

Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ η παρέμβαση του ιμπεριαλιστικού κέντρου δεν ασκείται μόνο με οικονομικούς μοχλούς. Θεσμοθετείται και για το πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο και τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της ονομαζόμενης εσωτερικής ασφάλειας.

Η θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση, εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Το ελληνικό αστικό κράτος μετέχει ενεργά σε όλους τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ιδιαίτερα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ταυτόχρονα δέχεται τις αρνητικές συνέπειες των ανταγωνισμών στην περιοχή (αμφισβήτηση συνόρων, αξιώσεις της Τουρκίας, υποκίνηση μειονοτικών ζητημάτων κλπ. ).

Η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα διαπραγματεύεται για να εξασφαλίσει την υποστήριξη ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, ώστε να αποκομίσει κέρδη από το άνοιγμα των νέων αγορών.

Στα πλαίσια αυτά καλλιεργεί τον εθνικισμό, χρησιμοποιεί την ιστορική διαμάχη με την Τουρκία για να επιβάλλει την ταξική συνεργασία και τη λεγόμενη "εθνική ομοψυχία". Εξίσου καλλιεργεί τον κοσμοπολιτισμό, προβάλλει την "υπεροχή και σταθερότητα" της Ελλάδας σαν καπιταλιστικού κράτους στα Βαλκάνια, διεκδικεί να έχει ένα αναβαθμισμένο ρόλο στα πλαίσια των σχεδιασμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, και μάλιστα σε περίπτωση που αυτή διευρυνθεί προς τα Ανατολικά.

Αστικές πολιτικές δυνάμεις, καθώς και μικροαστικές οπορτουνιστικές, υποστηρίζουν την αναβάθμιση της Ελλάδας στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Μια τέτοια αναβάθμιση σημαίνει ισχυροποίηση του ιμπεριαλισμού σε βάρος της εργατικής τάξης, του ελληνικού λαού. Σημαίνει ακόμα και νέους κινδύνους για την ειρήνη ανάμεσα στον ελληνικό λαό και τους λαούς των γειτονικών χωρών.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ