Ενα νέο "χτύπημα", σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα ενδείξεις, της γνωστής σε όλους "17 Νοέμβρη", ήρθε και πάλι χτες να μας θυμίσει ότι στη χώρα αυτή υπάρχουν και οι τρομοκρατικές οργανώσεις. Και, προφανώς, αυτός ήταν και ο πρώτος, πραγματικός στόχος της χτεσινής τρομοκρατικής ενέργειας. Να μας υπενθυμίσουν την παρουσία τους, μαζί με όλα όσα αυτή συνεπάγεται ή ευλόγως συνδέεται. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός, της προσεκτικής και "κατάλληλης" πάντοτε επιλογής των χρονικών στιγμών για την εκδήλωση της "δράσης" της, που ιδιαίτερα η συγκεκριμένη οργάνωση έχει επιδείξει μέχρι σήμερα. Ηταν πάντοτε στιγμές, που ξεδιπλώνονταν ή ωρίμαζαν σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Και ακριβώς το γεγονός αυτό αποκαλύπτει το δεύτερο, μόνιμο και πραγματικό, βασικό στόχο και της χτεσινής και όλων των μέχρι σήμερα τρομοκρατικών επιθέσεων: Η παρέμβαση στις εξελίξεις. Η επιχείρηση του επηρεασμού τους, σύμφωνα με τα σχέδια και τις επιδιώξεις των εγκεφάλων, που κρύβονται πίσω από τα ψευτοεπαναστατικά συνθήματα. Είτε με το μαζικό αποπροσανατολισμό, είτε με τη διασπορά ανησυχίας και φόβων, είτε με τη δημιουργία κλίματος χάους και αποσταθεροποίησης, είτε με άλλες μορφές ή και με όλα μαζί τα προηγούμενα.

Απλές και απόλυτα λογικές, οι προηγούμενες σκέψεις. Μπορεί να τις κάνει οποιοσδήποτε ασχοληθεί, έστω και ελάχιστα συστηματικά, με τη μέχρι σήμερα δραστηριότητα των τρομοκρατικών οργανώσεων στη χώρα μας. Εάν, μάλιστα, αξιοποιήσει και τη σχετική, διεθνή εμπειρία - έστω της γειτονικής μας Ιταλίας και μόνο - θα μπορέσει να καταλήξει σε αρκετά συμπεράσματα και για τις πηγές της τρομοκρατίας. Και για τις αφετηρίες της, τα διεθνή κέντρα, που αποστέλλουν τις κατευθύνσεις, που σχεδιάζουν, που συντονίζουν. Ακόμη και για τις μεθόδους και τον τρόπο δράσης τους. Τους τρόπους, για παράδειγμα, που εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν τις εγχώριες υπηρεσίες, απαραίτητο κρίκο για την ασύδοτη και ανεμπόδιστη δράση τους.

Και όμως. Ολες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, παρά τα τόσα λόγια για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τις επικηρύξεις των εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, τις ειδικές υπηρεσίες και προγράμματα, δεν έχουν φέρει το παραμικρό αποτέλεσμα. Και αυτό είναι το λιγότερο, αφού αποφεύγουν, με ιδιαίτερη επιμέλεια, έστω και να υποψιαστούν τους προαναφερόμενους συλλογισμούς και σκέψεις. Το γεγονός αυτό δεν είναι, βέβαια, τυχαίο. Οπως δεν είναι καθόλου τυχαία η αξιοπρόσεκτη εμμονή των ΗΠΑ, να έχει πάντοτε υπό τη διακριτική παρακολούθηση, καθοδήγηση και έλεγχό της τις αντίστοιχες ελληνικές αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες.