Με τη Συμφωνία του Τλατελόλκο το 1967, η Λατινική Αμερική γίνεται μία de jure αποπυρηνικοποιημένη ζώνη, αν και δεν την υπέγραψαν όλες οι λατινοαμερικανικές χώρες και ακόμα και αν χώρες που σαν πρώτες την υπέγραψαν δεν την έχουν επικυρώσει μέχρι σήμερα. Η Αργεντινή και η Βραζιλία είναι από τις αργοπορημένες χώρες και, μέχρι το 1990, δεν είχαν θέσει σε ισχύ τη Συμφωνία του Τλατελόλκο, επειδή, σύμφωνα με τη δικαιολογία που προέβαλαν, δεν την είχαν υπογράψει όλες οι λατινοαμερικάνικες χώρες. Πράγματι, λείπει ακόμα η υπογραφή της Κούβας.

Ωστόσο, οι πραγματικές αιτίες είναι άλλες: Χώρες όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία, αλλά και η Χιλή, θεωρούν τέτοιες συμφωνίες ως μέσα διάκρισης, καθώς μόνο σε μία μικρή ομάδα χωρών που κατέχουν πυρηνικά όπλα παρέχεται ένα αποκλειστικό δικαίωμα: όχι μόνο να κατέχουν πυρηνικά όπλα, αλλά και να αναπτύσσουν πυρηνική τεχνολογία και να τη ρίχνουν στη διεθνή αγορά. Τελικά, λένε, αυτές οι συμφωνίες δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ορίζουν το διαχωρισμό του κόσμου σε χώρες που θα έχουν πρόσβαση στη μοντέρνα τεχνολογία και χώρες που δε θα έχουν αυτό το δικαίωμα, γεγονός που δεν είναι παρά μία ειδική μορφή διάκρισης εις βάρος του Τρίτου Κόσμου.