Ενα χρόνο σχεδόν μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Υεμένη, η κατάσταση στη χώρα αρχίζει και πάλι να οξύνεται... Πολιτικοί κύκλοι, που ζουν εξόριστοι στο εξωτερικό δήλωναν ότι, πριν λίγες μέρες, 20.000 περίπου κάτοικοι στην πρωτεύουσα Αντεν, πραγματοποίησαν μαχητική διαδήλωση ενάντια στο σημερινό κυβερνητικό καθεστώς. Βασικά αίτια των διαμαρτυριών αυτών ήταν η ακρίβεια στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, η ραγδαία πτώση της αξίας του χρήματος, καθώς και μια όλο και μεγαλύτερη διάδοση της διαφθοράς.

Η κυβέρνηση, πάντα κατά τους ίδιους κύκλους, χρησιμοποίησε τις "Κεντρικές Δυνάμεις Ασφαλείας" ενάντια στους διαδηλωτές, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τρεις άνθρωποι, ενώ τυλίχτηκαν στις φλόγες πολλοί σταθμοί βενζίνης. Ως απάντηση στις επιθέσεις αυτές των δυνάμεων ασφαλείας πραγματοποιήθηκαν αγωνιστικές διαδηλώσεις και σ' άλλες πόλεις της Υεμένης, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του Κουβέιτ και του Ντουμπάι.

Οπως δήλωσε το ηγετικό στέλεχος της αντιπολίτευσης, Αχμάντ Ζαέντ, που ζει στη Γερμανία, οι διαδηλώσεις αυτές οργανώθηκαν από τη "Δημοκρατική Δράση". Αυτή αποτελεί την πτέρυγα του εσωτερικού του "Εθνικού Μετώπου της Αντιπολίτευσης", που ιδρύθηκε το 1994, και στο οποίο συμμετέχει και το Υεμενικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, που πριν ήταν το κυβερνητικό κόμμα της Νότιας Υεμένης, το κόμμα "Ραμπέτα", φιλελεύθερου προσανατολισμού, καθώς και άλλες μικρότερες ομάδες. Στόχος του Μετώπου αυτού, του οποίου αρχηγός είναι ο πρόεδρος του Κόμματος "Ραμπέτα" και έχει την έδρα του στο Κάιρο, είναι η αντικατάσταση του σημερινού κυβερνητικού καθεστώτος με "ειρηνικά μέσα", η εγκαθίδρυση ενός πολυκομματικού συστήματος, καθώς και η δημιουργία δομών οικονομίας της αγοράς "με κοινωνικό έλεγχο".

Σύμφωνα με δηλώσεις του εκπροσώπου του κόμματος "Ραμπέτα" στη Γερμανία Λάουτ Ζαέντ, ο πληθυσμός υποφέρει, πριν απ' όλα, από την κάθετη πτώση της αγοραστικής ικανότητας. Χαρακτηριστικό, από την άποψη αυτή, είναι το γεγονός ότι ένα σακί σιτηρά κοστίζει τρεις μισθούς ενός δημόσιου υπαλλήλου. Και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Υεμένης αναρωτιέται: "Πώς θα θρέψουμε τα παιδιά μας;".

Ο αρχηγός του κράτους Σαλέχ, μετά την ένωση Βόρειας και Νότιας Υεμένης το 1990, είχε διατάξει το σταμάτημα των πολιτικών μεταρρυθμίσεων, γεγονός που είχε ως άμεσο αποτέλεσμα το ξέσπασμα του εμφύλιου πολέμου. Και, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, από την αρχή ακόμα αυτού του χρόνου η αναδιοργανωμένη αντιπολίτευση της Υεμένης υπόκειται σε σκληρές διώξεις. Εκατοντάδες είναι εκείνοι οι πολιτικοί αντίπαλοι του σημερινού καθεστώτος που έχουν συλληφθεί. Το γεγονός αυτό είχε ήδη επιβεβαιωθεί από τη Διεθνή Αμνηστία το καλοκαίρι του τελευταίου χρόνου, σε έκθεση όπου γίνεται λόγος για "σωρεία κακοποιήσεων και βασανιστηρίων" πολιτικών αντιπάλων. Η πιο νέα μέθοδος που χρησιμοποιείται τώρα είναι η κατάσχεση περιουσιών ηγετικών πολιτικών προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης.

Τέλος, όπως τονίζει ο Λάουτ Ζαέντ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θεωρούν την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μόνο σαν μια εσωτερική υπόθεση της Υεμένης. Ετσι, λοιπόν, αυτές ισχυροποιούν το κυβερνητικό καθεστώς της χώρας με πιστώσεις και όπλα, ενώ τανκς, πυροβόλα όπλα και πυρομαχικά χορηγούν, πριν απ' όλα, η Πολωνία και η Ουκρανία. Αναφορικά δε με το εξωτερικό χρέος, που έχει σήμερα η Υεμένη, αυτό ανέρχεται αυτή τη στιγμή σε 7.000.000.000 δολάρια, ποσό ίσο με το Ακαθάριστο Κοινωνικό Προϊόν του 1991. "Αυτό θα ήταν δυνατόν να ξεπληρωθεί μόνο από τις ερχόμενες γενεές...".

Ν. Η. - Η.