Τη μείωση των τιμών των τεύτλων και τον περιορισμό της παραγόμενης ζάχαρης, στα πλαίσια των εντολών της ΕΕ, αποφάσισε να επιβάλει το υπουργείο Γεωργίας σε συνεργασία με τη διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) και τις ηγεσίες των ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ.

Μετά από πολύμηνη "ζύμωση", σε σύσκεψη που έγινε χτες στο υπουργείο Γεωργίας, υπό τον αρμόδιο υφυπουργό Δ. Σωτηρλή,αποφασίστηκαν μια σειρά από μέτρα σε βάρος των τευτλοπαραγωγών. Ο υφυπουργός, το προεδρείο της ΕΒΖ και οι λοιποί παρατρεχάμενοι συναποφάσισαν να μειώσουν το κόστος λειτουργίας της ΕΒΖ κατά 10%, αρχικά, και τα σπασμένα να τα πληρώσουν οι αγρότες.

Οι δυσμενείς αποφάσεις, σε βάρος των τευτλοπαραγωγών που πάρθηκαν χτες στο υπουργείο Γεωργίας, αφορούν:

• Την αλλαγή στην κατανομή ποσόστωσης. Το συμβόλαιο δε θα αναφέρει πια στρέμματα, αλλά τόνους τεύτλων. Οπως ειπώθηκε χτες τα κριτήρια κατανομής δε συγκεκριμενοποιήθηκαν και η κατανομή των ποσοστώσεων θα καθορίζεται από την ΕΒΖ σε συνεργασία... με τους αγρότες, με βάση τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για ρουσφετολογική εξάρτηση των τευτλοπαραγωγών, όπως για παράδειγμα συμβαίνει και με τη βιομηχανική ντομάτα.
• Καθιερώνονται τρεις τιμές στα τεύτλα, αντί της ενιαίας τιμής που ίσχυε μέχρι τώρα. Ετσι για την Α ποσόστωση οι παραγωγοί θα πληρώνονται το 98% της εξαγγελθείσας τιμής από την ΕΒΖ και το υπόλοιπο 2% ορίζεται ως συμμετοχή των αγροτών στο κόστος λειτουργίας της ΕΒΖ. Για τη Β ποσόστωση ορίστηκε η τιμή να είναι αρχικά το 88% της εξαγγελθείσας τιμής και από τη δεύτερη χρονιά το 76%. Για τη Γ ποσότητα ορίστηκε το 60% της εξαγγελθείσας τιμής και για τα επόμενα χρόνια το 40% ή 50% ανάλογα με το πώς θα κρίνει η ΕΒΖ. Με τον τρόπο αυτό, μεταφέρονται στους παραγωγούς το βάρος των εισφορών στην ΕΕ και οι διαφορές στις τιμές πώλησης.
• Η εξόφληση των παραγωγών θα γίνεται 35μέρες μετά την παράδοση του προϊόντος, αντί των 30 ημερών που ίσχυε μέχρι τώρα.
• Οσον αφορά το κόστος των μεταφορικών δεν υπήρξε συμφωνία στη χτεσινή σύσκεψη και το θέμα μάλλον αφήνεται στη βούληση της διοίκησης της ΕΒΖ, η οποία επιμένει να συμμετέχει στις δαπάνες μεταφοράς μέχρι 80 χιλιόμετρα από τα εργοστάσια, ενώ τη δαπάνη της επιπλέον απόστασης θα την επιβαρύνεται ο καλλιεργητής. Για το θέμα αυτό χτες συζητήθηκε το ενδεχόμενο να επιβαρυνθούν όλοι οι τευτλοκαλλιεργητές ένα μέρος του κόστους μεταφοράς.

Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και μετά την απελευθέρωση της αγοράς στα πλαίσια των αποφάσεων της ΕΕ, η ΕΒΖ σε συνεργασία με την κυβέρνηση, επιδίδεται σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων και στο εισόδημα των τευτλοπαραγωγών. Καυχιούνται μάλιστα ότι κατάφεραν να μειώσουν το κόστος κατά 10 δρχ. στο κιλό, όμως δε λένε τίποτα για τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα έχει η νέα πολιτική της εταιρίας στο μέλλον της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα μας.

Βασικοί συντελεστές για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ΕΒΖ όπως πρόσφατα ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Β. Παπαγιάννης,είναι η συμπίεση του κόστους παραγωγής, δηλαδή της πρώτης ύλης και της εργασίας. Ετσι εκτός από την προκλητική και εκβιαστική καθήλωση των μισθών των εργαζομένων για την επόμενη τριετία με αποτέλεσμα τη μείωση των αποδοχών τους κατά 4,5%, που αποφασίστηκε σε συνεργασία της διοίκησης της ΕΒΖ με τη διοίκηση της Ομοσπονδίας Εργαζομένων, προετοιμάζεται η εθελούσια έξοδος περίπου 300 εργαζομένων. Παράλληλα θα μειωθεί κατά 15% το εποχικό προσωπικό που απασχολείται στα 5 εργοστάσια.

Κι όλα τα παραπάνω ενώ ο Β. Παπαγιάννης δηλώνει ότι η επιχείρηση είναι υγιέστατη και κερδοφόρα. Βέβαια η τιμή της μετοχής στο χρηματιστήριο είναι υποτιμημένη (πουλιέται 1.600 δρχ., ενώ η πραγματική της αξία υπολογίζεται στις 6.000 - 8.000 δρχ.) και για να κινήσουν το ενδιαφέρον των αγοραστών προσφέρουν δώρο δύο στην αγορά δέκα μετοχών.

Με τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση, μέσω της μετοχοποιημένης και μερικώς ιδιωτικοποιημένης ΕΒΖ, όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για αύξηση της παραγωγής και κάλυψη των αναγκών της χώρας, αλλά, αντίθετα, το μόνο που την απασχολεί είναι η αύξηση των κερδών σε βάρος της τευτλοκαλλιέργειας, των τευτλοκαλλιεργητών, των εργαζομένων και της εθνικής οικονομίας.