***

Πρώτον, θα είχατε καταφέρει να γίνετε τραπεζίτης, όπως αυτοί που παρέλασαν χτες από τα στούντιο των αρχισυγκροτηματαρχών της "ενημέρωσης". Εκτός του ότι θα ακούγατε το όνομα το δικό σας και της τράπεζάς σας να διαφημίζεται δεόντως από την "Μπράβο Ρούλα", θα εξασφαλίζατε και μερικά αφορολόγητα χιλιάρικα ένεκα της "δωρεάς" σας. Εστω, θα είχατε καταφέρει να παντρευτείτε κάποιον πρωθυπουργό, όπως η κυρία, που, σε ένα διάλειμμα της συγγραφής του περιβόητου βιβλίου, έστειλε και αυτή τη δημόσια ελεημοσύνη της.

Δεύτερον, θα είχατε καταφέρει να γίνετε μεγαλοεπιχειρηματίας. Τότε θα μπορούσατε να νιώσετε το μεγαλείο της "φιλευσπλαχνίας", μοιράζοντας καμιά δεσμίδα πεντοχίλιαρα μπροστά στις κάμερες της ..."ουμανιστικής" μετριοφροσύνης. Εστω, θα αγοράζατε κανένα φορεματάκι των 800.000 δραχμών, όπως αυτά του κυρίου μόδιστρου, που προβλήθηκαν χτες, για το καλό των παιδιών με νοητικές ανάγκες...

Τρίτον και σπουδαιότερο: Αν είχατε λίγο τσίπα πάνω σας, θα παύατε να θεωρείτε ότι η κοινωνική πρόνοια δεν πρέπει να είναι "πασαρέλα" ...ανιδιοτελούς αυτοεπίδειξης των κονομημένων. Θα έμπαινε ένα τέλος στη δογματική απανθρωπιά σας, που διατείνεται ότι η φροντίδα προς τον άνθρωπο, που έχει ανάγκη, δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Θα καταλαβαίνατε ότι δεν πρέπει να απαιτείτε από το κράτος που σας φορολογεί αγρίως να επιδεικνύει την πρέπουσα αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους σας. Θα μαθαίνατε ότι η κυβέρνηση, που μέσα σε πέντε χρόνια έριξε την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στα επίπεδα του 1982, που αύξησε τα κέρδη των μεγαλοβιομηχάνων κατά 2.157% (!) και τις καταθέσεις των χρυσοκάνθαρων στην Ελβετία από τα 8 στα 14 δισ. δολάρια, έχει άλλες δουλιές. Δεν μπορεί κανείς να της ζητά να ασχολείται ούτε με τους φτωχούς, ούτε με τους άνεργους, ούτε με τους συνταξιούχους, ούτε με τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Εχει να ασχοληθεί με τη "σύγκλιση"...

Τελικά, θα αποδεχόσασταν ότι όλοι οι παραπάνω μίζεροι αναξιοπαθούντες, αν έχουν τύχη, ίσως κάποτε βρεθούν στο δρόμο κάποιας "φιλάνθρωπης" Νταϊάνας, ή έστω της "Μπράβο Ρούλας" και της φιλοπτώχου παρέας της, που απαρτίζεται από την κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη, την κυρία Δαμανάκη και, φυσικά, τους "στοργικούς" κυρίους Μπόμπολα, Λαμπράκη, Αλαφούζο, Τεγόπουλο...

***

Ομως, το σημαντικότερο δε βρίσκεται στην ποιότητα των εμπνευστών τέτοιων"μαραθωνίων" απάνθρωπης εκμετάλλευσης του πόνου, όπου μετατρέπονται σε γλάστρες - άλλοι αφελώς και άλλοι από ανάγκη προβολής - και καλλιτέχνες.

Το ουσιαστικό θέμα που ανακύπτει είναι η χειραγώγηση της σκέψης πως η αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων δεν αποτελεί κρατική υποχρέωση, αλλά υπόθεση συμπόνιας... Οτι πρέπει να συμμορφωθούμε με την αντικατάσταση του κράτους πρόνοιας από την "ελεημοσύνη" των εχόντων και κατεχόντων. Οτι η συνειδητή άρνηση της πολιτείας και της κυβέρνησης να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους είναι ...μοιραία, γιατί το ίδιο ...μοιραία αυξάνουν και όσοι ζουν στην ανέχεια και στα προβλήματα. Οτι η ακολουθούμενη πολιτική είναι πλήρως αθώα για το βάθεμα του κοινωνικού Καιάδα και πως οι ένοχοι βρίσκονται ανάμεσα σε όσους "απάνθρωπους" δε γίνονται αθύρματα του "κουμπαρά" της διανοητικής αποχαύνωσης, που παραγεμίζουν οι ιδιοκτήτες και οι τηλεπαρουσιάστριες του MEGA.

Οσο περνάει από το χέρι μας, δε θα σιωπήσουμε μπροστά σε αυτές τις μεθοδεύσεις. Και, πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται να αποκρύψουμε ότι πίσω από αυτήν τη "μεγαλοψυχία" βρίσκεται η απανθρωπιά. Το ξεθεμελίωμα κάθε έννοιας κράτους πρόνοιας και πραγματικής αλληλεγγύης, που δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υλοποιηθεί.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ