Με βασική γραμμή την αταλάντευτη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, στο εσωτερικό, και της υποτέλειας στον ευρωατλαντισμό, στο εξωτερικό, φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα. Αυτό, τουλάχιστον, προκύπτει από τα όσα διατείνονται υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους.

Η κυβέρνηση, αναφέρουν, θεωρεί ότι η δυσαρέσκεια που εκδηλώνεται σε μια σειρά κοινωνικούς χώρους δεν είναι ικανή να οδηγήσει σε αναστροφή της ακολουθούμενης πολιτικής. "Πάντα κάποιοι δυσαρεστούνται και γκρινιάζουν", αναφέρουν χαρακτηριστικά όσο και ανάλγητα. Παρ' όλα αυτά, η παραπάνω επίδειξη αποφασιστικότητας είναι εν πολλοίς τεχνητή, καθώς οι ίδιοι άνθρωποι σημειώνουν ότι μέσα στο 1998, ιδιαίτερα ενόψει των εκλογών σε δήμους και νομαρχίες, θα χρειαστούν κάποιες "διορθωτικές κινήσεις" για στρώματα που πλήττονται ιδιαίτερα από τη λιτότητα. Η αναζήτηση αυτών των μέτρων - πυροτέχνημα ήδη έχει ξεκινήσει από το οικονομικό επιτελείο, αλλά τίποτα δεν έχει συγκεκριμενοποιηθεί, καθώς εκείνο που πρυτανεύει στα κυβερνητικά κέντρα είναι η κατάρτιση ενός προϋπολογισμού πιστού στις υποδείξεις του προγράμματος "σύγκλισης".

Το περιορισμένο της απήχησης τέτοιων πυροτεχνημάτων οδηγεί τα εν λόγω κυβερνητικά στελέχη να υποστηρίζουν, ότι εκείνο που θα επιδιώξει κυρίως η κυβέρνηση είναι να επιδοθεί σε ευρεία προπαγάνδα περί του "νοικοκυρέματος" που συνεπάγεται η πολιτική της. Πάντως, ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει για την ενίσχυση του κλίματος "συναίνεσης", που επιδιώκεται να καλλιεργηθεί μέσω του "κοινωνικού διαλόγου". Θα προσπαθήσουμε να συντηρήσουμε αυτή τη διαδικασία με τρόπο "ελεγχόμενο", ειδικά τους δυο επόμενους μήνες, που είναι "μήνες προϋπολογισμού", λένε οι κυβερνώντες, εννοώντας ότι ακόμα κι όταν αυτή η απάτη ξεφτίσει τελείως, θα την κρατούν τεχνητά στη ζωή.

Σε ό,τι αφορά τις βουλευτικές εκλογές, υποστηρίζουν ότι ο Κ. Σημίτης δεν έχει λόγο να τις κάνει πριν το 2000. Θέλει να είναι εκείνος που θα συνδέσει το όνομά του με την ΟΝΕ, λένε χαρακτηριστικά, και επομένως δεν έχει λόγο να πάει σε εκλογές στην κρίσιμη χρονιά του 1999, ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές. Εκείνο που φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση, αυτή τη στιγμή, είναι η διαμόρφωση μιας προπαγάνδας ικανής να αντεπεξέλθει στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση που έρχεται, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ειδικότερα, σημειώνεται ότι θα επιδιωχτεί να "προσωποποιηθούν" αυτές οι εκλογές, ώστε πιθανές αποτυχίες του ΠΑΣΟΚ να μην τις χρεωθεί το ίδιο και η κυβέρνηση, αλλά κυρίως το πρόσωπο του εκάστοτε υποψήφιου. Στην περίπτωση της Αθήνας, τονίζουν ότι από πλευράς ΠΑΣΟΚ η υποψηφιότητα της Δαμανάκη έχει περίπου οριστικοποιηθεί, αλλά εκφράζουν την εκτίμηση ότι το "σύρσιμο" της υπόθεσης "κουράζει" και ενέχει κινδύνους "να καεί αυτή η υπόθεση". Οχι χωρίς σημασία είναι η άποψή τους, που διατυπώνεται ως συνέχεια διαδημοτικών "κεντροαριστερών" σεναρίων, πως "ο ΣΥΝ δεν έχει λόγο ύπαρξης"! Θέση, που αν και προσωπική τους, δεν παύει να αντανακλά και κάποιες απόψεις του πρωθυπουργού για τον τρόπο συγκρότησης της "Κεντροαριστεράς", που δεν περνά απαραίτητα από μια συμφωνία με όλο τον ΣΥΝ, αλλά με συγκεκριμένα στελέχη ή πτέρυγές του.

Οσον αφορά τις ενδοκυβερνητικές ανακατατάξεις, αρμόδιοι παράγοντες υποστηρίζουν ότι δεν απασχολεί τον Κ. Σημίτη θέμα ανασχηματισμού, παρά τις τριβές που εκδηλώνονται μεταξύ πρωτοκλασάτων υπουργών. Μάλιστα, τονίζουν ότι οι σχέσεις Παπαντωνίου - Παπανδρέου είναι στο χειρότερο σημείο, ως συνέπεια και των δυο να επιδιώκουν "να επιδεικνύουν προς το οικονομικό κατεστημένο πως έχουν το πάνω χέρι στην οικονομική πολιτική". Αφήνουν, δε, να διαφανεί ότι ο σαρωτικός ανασχηματισμός θα είναι ένα τρυκ, που ο πρωθυπουργός σκέφτεται να αξιοποιήσει μόλις η κυβέρνηση πέσει σε κάποιο σοβαρό "ύφαλο". Ως τέτοιος "ύφαλος" δεν αποκλείεται να κριθεί ένα πιθανώς αρνητικό αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές, εφόσον ο Κ. Σημίτης διατηρήσει το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα μέχρι τότε.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής τα συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη, που απηχούν τις απόψεις του πρωθυπουργού, καταγράφουν με σαφήνεια όλη την υποτελή και ταυτόχρονα αδιέξοδη λογική που καθορίζει την κυβερνητική πολιτική. Η Τουρκία είναι ασταθής, οι ΗΠΑ θέλουν κάποιον σταθερό και αξιόπιστο "κλειδοκράτορα" στην περιοχή, τέτοιοι είμαστε εμείς και οι Αμερικανοί αρχίζουν να το κατανοούν, είναι το θεωρητικό σχήμα στα μυαλά των κυβερνώντων...

Κατόπιν αυτού, στο πλαίσιο των μικροϊμπεριαλιστικών μεγαλοϊδεατισμών, δηλώνουν ότι θα διεκδικήσουν μέχρι τέλους το ρόλο του επιστάτη των ΗΠΑ, επιδιώκοντας να είναι το Κυπριακό το "παράθυρο", που θα ανοίξει την πόρτα για αποτελμάτωση των Ελληνοτουρκικών. Οι ΗΠΑ, αναφέρουν ότι θέλουν "επίλυση" του Κυπριακού γιατί η Κύπρος πρέπει να μετατραπεί σε ΝΑΤΟική βάση, ικανή να ελέγχει σε ένα ευαίσθητο γεωστρατηγικά σημείο τη ροή των πετρελαίων, του φυσικού αερίου κλπ. στην περιοχή. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία αντίρρηση σε μια τέτοια εξέλιξη, υποστηρίζει την παρουσία ΝΑΤΟικής δύναμης στο νησί και θα συνεχίσει να καλύπτει αυτές τις υποκύψεις σε αναφορές για λύση στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Οσο για τη συνάντηση Σημίτη - Γιλμάζ, οι παραπάνω παράγοντες την εντάσσουν σε μια περίοδο που θα χαρακτηριστεί από "μη εξελίξεις", ενώ σε ό,τι αφορά ενδεχόμενο "θερμό επεισόδιο" που θα προκαλέσει η Τουρκία, εμφανίζονται τόσο καθησυχαστικοί όσο και επικίνδυνοι. Το παιχνίδι του "θερμού επεισοδίου" είναι πολυδουλεμένο, αναφέρουν, και γι' αυτό η Τουρκία δε θα το επιχειρήσει, αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, θα το αντιμετωπίσουμε. Αλλωστε, η άσκηση "Παρμενίων" είναι προσανατολισμένη στην αντιμετώπιση ενός πολέμου, αναφέρουν... σε μια επίδειξη εμμονής στην πολιτική του μικροϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στην περιοχή.

Για το τέλος αξίζει να αναφέρουμε, ασχολίαστο, την κατακλείδα αυτών των συζητήσεων με κυβερνητικούς παράγοντες: "Ο Σημίτης αν τον ρωτήσεις ξέρει να σου πει 10 πράγματα για την οικονομία, ξέρει 10 πράγματα να σου πει για τα Ελληνοτουρκικά, να σου πει 10 πράγματα για τη δημόσια διοίκηση κ.ο.κ. Ενημερώνεται για όλα και η κυβέρνηση έτσι θα συνεχίσει, με συνεδριάσεις Υπουργικών Συμβουλίων για όλα τα θέματα, κάθε βδομάδα. Ισως, τελικά, μας χρειάζεται ένας καλός λογιστής"...

Ν. ΜΠ.