Πριν ακόμη σβήσει ο απόηχος μιας απάντησης του πρωθυπουργού σε Ερώτηση του ΚΚΕ, έρχεται ένας υπουργός του να τον διαψεύσει. Θυμάστε, αλήθεια, εκείνη την περίφημη απάντηση του Κ. Σημίτη για την υπόθεση του χαφιέ ασφαλίτη στην ΕΣΑΚ; Είχε πει ο "εκσυγχρονιστής" της πισωδρόμησης, "μην αναβιώνετε φαντάσματα του παρελθόντος". Θα μου πείτε, τον πίστεψε κανείς; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός του, της Δημόσιας Τάξης, ο πολιτικός προϊστάμενος των κρατικών μηχανισμών καταστολής και εσωτερικής ασφάλειας της άρχουσας τάξης, ως φύλακας άγγελος του "παραδείσου" της άθλιας κοινωνίας της, δεν αποκαλύπτει απλώς την ύπαρξη "εσωτερικού εχθρού", αλλά τον προσδιορίζει για να δικαιολογήσει τη νέα σχολή "εθνικής ασφάλειας" και την αποστολή της. Η αστυνομία πρέπει να αναλάβει το "σύγχρονο" ρόλο της διατήρησης της "κοινωνικής συνοχής" και της "πολιτικής σταθερότητας", που στην απλή λαϊκή γλώσσα μεταφράζεται ως απειλή κατά της αντιδραστικής πολιτικής του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, που υπηρετεί η κυβέρνηση, από το εργατικό κίνημα και την ταξική πάλη, η οποία και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αρα, απαιτείται ειδική εκπαίδευση χαφιέδων, ώστε να ανταποκρίνονται στις "σύγχρονες ανάγκες" ασφάλειας και σταθερότητας της εξουσίας και της κοινωνίας των αστών.

Φαίνεται ότι ο Γ. Ρωμαίος δεν αποκόμισε μόνο εντυπώσεις από την επίσκεψή του στο αμερικάνικο FBI, αλλά πήρε και μαθήματα οργάνωσης των μηχανισμών αντιμετώπισης του "εσωτερικού εχθρού". Η πείρα των "φαντασμάτων του παρελθόντος" που επικαλέστηκε ο Κ. Σημίτης, χρειαζόταν και αμερικάνικη ανακαίνιση. Γίνεται όμως ταυτόχρονα και μια ακόμη ομολογία από τον αρμόδιο υπουργό για την προστασία της αστικής τάξης από τον εχθρό λαό. Οτι η κυβέρνηση και η πολιτική της που υπηρετεί τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, δε στηρίζονται και δεν μπορούν να στηρίζονται στο λαό. Γι' αυτό και προσπαθούν να αυτοπροστατευτούν με την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής. Ομολογείται η ουσία της δημοκρατίας τους, μιας δημοκρατίας που όταν προσποιείται ότι έχει λαϊκό έρεισμα, όταν διεκδικεί τη με κάλπικο τρόπο στήριξη στη λαϊκή ετυμηγορία, το κάνει ακριβώς για να εφαρμόζει την πιο στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου πάνω στους εργαζόμενους.

Ετσι, όταν ο πρωθυπουργός μιλούσε για φαντάσματα του παρελθόντος, άλλα έκρινε. Ο ίδιος βεβαίως και η κυβέρνηση του δεν ξέρουμε αν τα δοκίμασαν όπως ο ελληνικός λαός και μάλλον δεν το 'παθαν, αφού τα αποκαλεί φαντάσματα. Αλλά αν για το παρελθόν υπήρχαν οι χαφιέδες που για την κυβέρνηση έγιναν φαντάσματα, σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο, αποκαλύπτονται επίσημοι, πραγματικοί, και με τη βούλα του κράτους. Κι όσες "καλοπροαίρετες" ερμηνείες κι αν δοθούν περί του τι εννοεί ο καθένας στις διάφορες επίσημες δηλώσεις του, η ουσία δεν αλλάζει, ιδιαίτερα όταν η λαϊκή εμπειρία διδάσκει άλλα. Ο χαφιεδισμός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχει καπιταλισμός. Αλλωστε και η Σένγκεν υπαρκτή είναι και ο νόμος για τα προσωπικά δεδομένα σφίγγει τη θηλιά των "περίφημων" αστικών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αφού πλέον με τον πιο επίσημο τρόπο ο λαός αναγορεύεται ως εσωτερικός εχθρός. Η δημοκρατία των κυβερνώντων απειλεί το λαό και δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει παρά μόνο στα πλαίσια της πάλης για το δικό του Μέτωπο αντεπίθεσης ενάντια στην πολιτική και την εξουσία τους.