Ολα τα κόμματα συμφωνούν με τη γενική κατεύθυνση της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για μείωση του δημόσιου τομέα στην Πρόνοια.

Η ΝΔ πιέζει για ιδιωτικοποιήσεις άμεσα όλων των Προνοιακών Υπηρεσιών και για τη λειτουργία στη βάση της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού μέσω της εκκλησίας ή φιλανθρωπικών οργανώσεων, κάποιων ιδρυμάτων για τους εξαθλιωμένους, τους άπορους.

Να υπενθυμίσουμε ότι ο Πρόεδρος της ΝΔ συνυπέγραψε για "τη μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού και κοινωνικού μοντέλου", που εγκρίθηκε στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος το Νοέμβρη του 1997 και που μεταξύ άλλων προβλέπει ότι: "Είναι προσωπική ευθύνη των γονέων το μεγάλωμα των παιδιών". "Πρέπει να επεκταθούν οι πιθανότητες για τη φροντίδα στο σπίτι των ασθενών, των αναπήρων, των ΑΜΕΑ".

"Η κοινωνική ασφάλιση θεωρείται ως ένα δίχτυ ασφαλείας για όσους πραγματικά το χρειάζονται και επομένως να ακολουθείται μια ενεργητική πολιτική με στόχο να κρατήσει τα άτομα έξω από το σύστημα Πρόνοιας, για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο ή να τα ενθαρρύνει να το εγκαταλείψουν σύντομα". "Πρέπει να γίνει συζήτηση για έναν υγιή τρόπο ζωής και τις ευθύνες του ατόμου για την προσωπική του υγεία". ("Ρ" 20/11/97).

Το ΔΗΚΚΙ συμφωνεί με την ανάθεση της αρμοδιότητας για τη λειτουργία Προνοιακών Υπηρεσιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, υπεραμυνόμενο το παλιό αίτημα, όπως ισχυρίζεται, των εκπροσώπων των ΟΤΑ για ανάληψη αρμοδιοτήτων με αντίστοιχη κρατική χρηματοδότηση. Δεν απαντάει στη θέση ότι μ' αυτή την κυβερνητική πολιτική η παραχώρηση αυτής της αρμοδιότητας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση σημαίνει ξεθεμέλιωμα όποιας κρατικής προνοιακής πολιτικής υπήρχε μέχρι σήμερα κάτω από την πίεση των αγώνων των εργαζομένων και του συσχετισμού δυνάμεων. Ομως, ανάλογα με την περίπτωση (αν αναπτύσσεται κίνημα ή όχι), παίρνει θέση να μην επιβληθούν νέα χαράτσια στους εργαζόμενους και χαθεί το "Κράτος Πρόνοιας" του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΝ, όχι μόνο αποδέχεται και προπαγανδίζει την κυβερνητική πολιτική, αλλά θεωρεί ότι είναι η πλέον "σύγχρονη πρόταση για υπέρβαση των προβλημάτων που υπάρχουν σήμερα στην Πρόνοια λόγω των απαρχαιωμένων δομών της". Η λογική του είναι ότι δεν μπορεί το 2000 να πηγαίνεις με οχήματα των αρχών του αιώνα μας. Χρειάζεται εκσυγχρονισμός των μέσων, των θεσμών άσκησης προνοιακής πολιτικής. Γι' αυτό που ενδιαφέρεται ο ΣΥΝ είναι να αναπτυχθεί διάλογος και στα πλαίσιά του να συμφωνεί ποιο θα 'ναι το θεσμικό πλαίσιο του τομέα της Πρόνοιας. Σε πρόσφατη αρθρογραφία στην "Αυγή" στελεχών του, υποστηρίζεται ότι "η αύξηση των κοινωνικών δαπανών μπορεί να υπάρξει με αύξηση της φορολογίας μέσα σ' ένα συμφωνημένο πλαίσιο επιμερισμού του σχετικού κόστους". Με τον τρόπο αυτό υπερθεματίζει υπέρ της άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης της Πρόνοιας και της αύξησης της φορολογίας και της ανταποδοτικότητας.

Οπως κι αν εξελιχθούν τα κυβερνητικά σχέδια ένα είναι καθαρό, ότι δεν πρόκειται οι Προνοιακές Υπηρεσίες και τα ιδρύματα να παραμείνουν στην ευθύνη του κράτους για το σχεδιασμό, τη λειτουργία και τη χρηματοδότησή τους.

Επίσης η συνολική πολιτική της κυβέρνησης εξαθλιώνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών μαζών, τόσο των εργαζομένων, όσο και των μικρομεσαίων της πόλης και της υπαίθρου και γι' αυτό γίνεται όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία η ύπαρξη και αναβάθμιση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών.

Μ' αυτή την έννοια αυξάνεται η σημασία της δράσης του Κόμματος, του λαϊκού κινήματος, στο χώρο της Πρόνοιας, διότι δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα και ανάγκες, αλλά και προϋποθέσεις για διεκδικητικούς αγώνες.

Μπορούν να συσπειρωθούν πλατιές δυνάμεις και να έχουμε αποτελέσματα στην ενίσχυση του ΚΚΕ, στην οργανωτική του ανάπτυξη και στην προσπάθεια για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Γι' αυτό το λόγο, από τώρα πρέπει να οργανωθεί με την αποφασιστική συμβολή των κομμουνιστών, η αντίσταση και αντεπίθεση σ' αυτές τις μεθοδεύσεις, με κύρια αιτήματα: "Η Πρόνοια είναι και να μείνει ευθύνη κρατική", "Δημόσιες δωρεάν, αναβαθμισμένες υπηρεσίες και ιδρύματα Πρόνοιας", "Οχι μεταφορά της Πρόνοιας στους ΟΤΑ", "Οχι απολύσεις", "Καμία αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις".

Να ανοίξουμε μέτωπο και να προπαγανδίσουμε πλατιά στο λαό την ουσία αυτής της πολιτικής, να αναδείξουμε τις συνέπειες σε βάρος του και την ανάγκη να αντισταθεί, να καταδικάσει αυτή τη μεθόδευση, να μην υποκύπτει, να μη δέχεται τη φροντίδα κακής ποιότητας που του προσφέρεται και να διεκδικεί αναβαθμισμένες δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές παροχές.

Κείμενα: Μαρία ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ