Το ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα είναι οι πρώτοι που θα πληρώσουν τη "νύφη" της υποτίμησης, είναι κάτι που δεν τολμά να αμφισβητήσει κανένας. Το ότι αυτοί ακριβώς είναι που θα υποστούν όχι μόνο μια νέα δραστική μείωση του εισοδήματος, αλλά μια συνολική δραματική υποτίμηση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων τους, είναι επίσης κάτι που το διατυμπάνισε με τον πιο επίσημο τρόπο η ίδια η κυβέρνηση διά της ανακοίνωσης και των"συνοδευτικών μέτρων". Μέτρα, που αποσκοπούν σ' ένα σάρωμα των εργασιακών κατακτήσεων και της κοινωνικής ασφάλισης. Στην κατάργηση του οχταώρου διά της "συνολικής διευθέτησης" του χρόνου εργασίας. Στη γενίκευση της κατάρας της μερικής απασχόλησης και του ωρομισθίου. Στο δραστικό χτύπημα των ίδιων των συλλογικών συμβάσεων διά της επιβολής της νέας "ευρωπατέντας" των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης...

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση των "εκσυγχρονιστών" δε δίστασε να ανακοινώσει όλα αυτά τα σαρωτικά μέτρα ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το συνέδριο της ΓΣΕΕ, είναι κάτι που, πλέον, δεν εκπλήσσει. Απλά επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση, για μια πολιτική, που δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα. Φαίνεται όμως ότι πλέον τα προσχήματα δεν τηρούν ούτε αυτοί που θέλουν ακόμα να αυτοαποκαλούνται "εκπρόσωποι των εργαζομένων" στο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι όντως σκέτη πρόκληση ο τρόπος που αντέδρασαν απέναντι σ' αυτή τη νέα επιδρομή οι - γνωστές από την τρίχρονη στάση τους στη ΓΣΕΕ - δυνάμεις της συναίνεσης και της υποταγής, για να αποδείξουν γι' άλλη μια φορά και μάλιστα με τον πιο εξοργιστικό τρόπο, ότι η κυβέρνηση βρίσκει και τα κάνει. Ακουγες τις δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ και δύσκολα ξεχώριζες τη διαφορά από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του "επιχειρηματικού κόσμου". Ακουγες τον πρόεδρο της ΟΤΟΕ και ήταν λες και άκουγες εκπρόσωπο των τραπεζών... Μέχρι και"θετικά" για τους μισθωτούς αναζήτησαν! Οσο για εκείνο το: "μπορεί να φτάσουμε μέχρι και κινητοποιήσεις, αν δε ληφθούν μέτρα προστασίας του εισοδήματος των εργαζομένων", μόνο ειρωνικά σχόλια μπορεί να προκαλεί, όταν το αυτονόητο είναι ότι με την ανακοίνωση της νέας λεηλασίας, θα έπρεπε όλο το συνέδριο να γίνει ένα βήμα καταγγελίας. Ενα βήμα οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων για την πιο άμεση και αποφασιστική απάντηση στην κυβερνητική πρόκληση. Πρώτα και κύρια για την υπόθεση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που παραμένει σε εκκρεμότητα και που δεν μπορεί, παρά να αντιμετωπιστεί πλέον σε νέα βάση.

Αυτό το αυτονόητο που δεν έγινε στο συνέδριο της ΓΣΕΕ και που ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα ακολουθήσει σ' αυτό το επίπεδο, είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να γίνει από τα κάτω, από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις, οι οποίες στο σύνολό τους σχεδόν - σε ό,τι αφορά ειδικότερα τις ομοσπονδίες - έχουν σε εκκρεμότητα τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Ηδη οι συνταξιούχοι είναι έτοιμοι να βγουν ξανά στους δρόμους. Με πανελλαδική συγκέντρωση στην Αθήνα, αυτή τη φορά. Το παράδειγμά τους επιβάλλεται να το ακολουθήσουν κι άλλοι. Πολλοί! Τώρα! Χωρίς αναμονές και προπαντός χωρίς "ψυχραιμία", μιας και αυτή η λέξη είναι αυτές τις μέρες στο στόμα όλων εκείνων που θέλουν να περάσουν και αυτά τα σαρωτικά μέτρα χωρίς να ανοίξει "μύτη".