Μπορεί να μην κατάφεραν να βγάλουν απόφαση στην ΚΠΕ του ΣΥΝ για τη στάση που θα κρατήσουν τελικά για τη Συμφωνία του Αμστερνταμ, αλλά κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης από τα μέλη της ΚΠΕ ακούστηκαν πολλά και διάφορα άκρως ενδιαφέροντα, αν μη τι άλλο, για τους βαθύτερους προβληματισμούς του κόμματος αυτού σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ολη η φασαρία για το ΝΑΙ, το ΟΧΙ ή το ΠΑΡΟΝ γινόταν - όπως εξήγησε... καθησυχαστικά ένα μέλος της ΚΠΕ - "όχι για να αμφισβητήσουμε την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και το Μάαστριχτ, αλλά, απλώς σκεφτόμαστε, πώς καλύτερα θα εκφράσουμε τη θέλησή μας να προχωρήσει η Ενοποίηση προς την Ομοσπονδοποίηση, όπως προβλέπεται από το Μάαστριχτ και, τώρα, από την τροποποίησή της, τη Συμφωνία του Αμστερνταμ". Αλλωστε, το ξεκαθάρισε και ο Μ. Παπαγιαννάκης κάποια στιγμή, λέγοντας: Θα μπορούσαμε να πάμε και μόνο με το Μάαστριχτ, χωρίς τη Συμφωνία του Αμστερνταμ στην ενοποίηση. Προς τι λοιπόν η φασαρία;