Ο προβληματισμός που ξετυλίχτηκε στην παρέμβαση της Ρούλας Χαλάτση από το Σύλλογο Γυναικών Καρδίτσας στόχευε στην καρδιά των προβλημάτων. Τι σημαίνει "μαζικότητα" για ένα γυναικείο σύλλογο και τι μπορούμε να κάνουμε για να πετύχουμε αυτή τη μαζικότητα, ήταν το καυτό ερώτημα που έθεσε.

• Μεγάλος αριθμός γυναικών συνθλίβονται, εγκλωβισμένες σε ιδέες και αντιλήψεις που τις δυσκολεύουν να εκφραστούν όπως νιώθουν, όπως σκέφτονται οι ίδιες.

Μικρό μέρος των γυναικών συμμετέχει σε συνδικαλιστικούς φορείς ενάντια στις συνέπειες των πολιτικών που στόχο έχουν να βάλουν τις γυναίκες στο περιθώριο.

• Αν και ως σύλλογος έχουμε πλούσια δράση και αρκετά μέλη, κρίνουμε ότι η συμμετοχή των γυναικών είναι δυσανάλογη με το μέγεθος των προβλημάτων. Είναι συνήθως μια συμμετοχή επιλεκτική, αποσπασματική και χωρίς συνέχεια.
• Οταν έγιναν τα μπλόκα βρεθήκαμε δίπλα στις αγρότισσες και τους αγρότες. Αλλά εξαιτίας αδυναμιών δεν παρακινήθηκαν όσο έπρεπε οι αγρότισσες να γραφτούν στον αγροτικό σύλλογο, να βάλουν υποψηφιότητα για το συνεταιρισμό, οι αγρότισσες έπρεπε να είναι μέσα στις κινητοποιήσεις και όχι δίπλα...
• Για να κάνουμε άνοιγμα στις γυναίκες, κίνημα, μέτωπο, πρέπει να γίνουν πολύμορφες παρεμβάσεις, έστω και κάποιες με αδύνατα πολιτικά χαρακτηριστικά, ακόμα και με φορείς που "δεν τους πάμε", που δε συμμερίζονται πολιτικά τις θέσεις μας. Σε τέτοιες κινήσεις θα κρατήσουμε τη φυσιογνωμία μας, θα προβάλουμε τις θέσεις μας. Ποιο θα είναι το όφελος; Γινόμαστε γνωστές, καταξιωνόμαστε στο χώρο, διευρύνουμε το ακροατήριό μας. Θα έπρεπε να κάνουμε πιο ουσιαστικές παρεμβάσεις, γιατί συνήθως αυτό που προλαβαίνουμε είναι να καλύπτουμε την τρέχουσα επικαιρότητα, να κάνουμε καταγγελίες και ανακοινώσεις. Χρειάζεται να κινητοποιούμε μεγαλύτερο αριθμό γυναικών, με συγκρουσιακές διαθέσεις.

Ενα παράδειγμα. Με ενέργειές μας κατορθώσαμε να μην ενταχθούν οι παιδικοί σταθμοί στο δήμο, να μη ψηφιστεί η ένταξή τους - όμως σταματήσαμε εκεί. Επρεπε να ξαναεπισκεφθούμε τις ενδιαφερόμενες, να κρατήσουμε μια πιο μόνιμη επαφή μαζί τους. Δυσκολευόμαστε να ανοίξουμε καινούρια ζητήματα και μέτωπα πάλης, να αναδείξουμε τις διεκδικήσεις των συλλόγων στην ευρύτερη κοινωνία.

Δεν μπορούμε να βλέπουμε ξεκομμένα το κίνημα.

• Οι πολλές γυναίκες συμφωνούν για την αναγκαιότητα αντίδρασης απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές που τις περιθωριοποιούν. Χρειάζεται να ασχοληθούμε με τα άμεσα τοπικά προβλήματα ώστε να παρακινήσουμε στην πορεία και το ενδιαφέρον των γυναικών για τα γενικότερα προβλήματα. Η αστική προπαγάνδα προωθεί την ατομική λύση αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε τις γυναίκες να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους.