Η αισχρή συκοφαντία και η προβοκάτσια είναι πάγια τακτική αυτών, που θέλουν να φθείρουν, στις λαϊκές συνειδήσεις, να χτυπήσουν το ΚΚΕ και, σε τελική ανάλυση, να συγκαλύψουν τα όσα οι ίδιοι κάνουν, να κουκουλώσουν τη σαπίλα και την μπόχα της δικής τους πολιτικής. Υπό αυτήν την έννοια, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Α. Χρυσανθακόπουλος, που προχτές από το βήμα της Βουλής - στη διάρκεια της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος και, συγκεκριμένα, για τα οικονομικά των κομμάτων - ισχυρίστηκε ότι το ΚΚΕ έχει λόγους να μη θέλει τον έλεγχο των οικονομικών, επειδή έχει ...συμφέροντα ακόμα και σε μεγάλα σούπερ μάρκετ, δε διεκδικεί κανέναν τίτλο πρωτοτυπίας. Απλούστατα, ακολουθεί την πεπατημένη του χυδαίου παραδοσιακού αντικομμουνισμού.

Το ΚΚΕ και βέβαια δεν απολογείται για τα όσα προβοκατόρικα κατά καιρούς του προσάπτουν οι αντίπαλοί του, ούτε έχει ανάγκη αντίκρουσής τους. Ο ελληνικός λαός γνωρίσει πολύ καλά και την ιστορία και τη δράση του. Ωστόσο, όσοι καταφεύγουν σ' αυτές τις πρακτικές, πρέπει να παίρνουν κάθε φορά την απάντηση που τους πρέπει, όχι τόσο γιατί έχει ανάγκη υπεράσπισης η αξιοπιστία του ΚΚΕ (γι' αυτό φροντίζει η εργατική τάξη), εξάλλου "καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται", αλλά γιατί δεν πρέπει η λάσπη που πετάνε να θολώσει το τοπίο. Η φιλολογία περί ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων είναι, κατά βάση, μια υποκριτική συζήτηση. Ποιοι μιλάνε για έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων; Αυτοί, που την πολιτική συναλλαγή με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα την έχουν μετατρέψει σε κυρίαρχη καθημερινή πολιτική.

Και για ποιο κόμμα μιλάνε; Για το ΚΚΕ. Το μοναδικό κόμμα, που έχει πεντακάθαρους πόρους και που δε βαρύνεται ούτε καν με υποψία διαπλοκής με τα μεγάλα συμφέροντα. Πράγμα, βέβαια, αυτονόητο για το ΚΚΕ. Μιλάνε για το ΚΚΕ, που είναι το μοναδικό κόμμα, το οποίο συγκεντρώνει σε μόνιμη βάση συνδρομές από τα μέλη του και πραγματοποιεί τακτικές οικονομικές εξορμήσεις, ζητώντας την οικονομική στήριξη του λαού, γιατί αυτές είναι οι ρίζες του. Το μοναδικό κόμμα, που οι βουλευτές του και οι ευρωβουλευτές του καταβάλλουν τη βουλευτική τους αποζημίωση σ' αυτό και πληρώνονται σαν απλοί εργαζόμενοι, με βάση αυτά που προβλέπει η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Μιλάνε για το ΚΚΕ, του οποίου, εξάλλου, και τα έξοδα ανταποκρίνονται απόλυτα με τους πόρους.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κουπόνι του ΚΚΕ έχει μεγάλη ιστορία. Πολλοί κομμουνιστές και άλλοι άνθρωποι του λαού πήγαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα ή διώχτηκαν, γιατί βρέθηκε πάνω τους ένα τέτοιο κουπόνι. Το να πάρει και σήμερα κάποιος στα χέρια του ένα κουπόνι του ΚΚΕ, είναι μια καθαρά πολιτική πράξη. Και αυτήν την πράξη θέλουν να θέσουν υπό έλεγχο όσοι κάνουν λόγο για έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων. Γιατί, όσον αφορά το ΚΚΕ, έλεγχος των οικονομικών σημαίνει έλεγχος του κουπονιού, δηλαδή έλεγχος της λειτουργίας και της πολιτικής του δράσης. Το ΚΚΕ δε στηρίζεται οικονομικά στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, γιατί δεν τα υπηρετεί, αλλά τα αντιπαλεύει. Δύναμή του είναι η στήριξη του λαού. Αλλά ορισμένοι, όταν κρίνουν το ΚΚΕ, χρησιμοποιούν μέτρα και σταθμά ανάλογα των δικών τους δραστηριοτήτων. Δεν μπορούν να βγουν έξω από τη λογική της μίζας και της αρπαχτής. Ομως, το πλεονέκτημα του ΚΚΕ είναι αυτό ακριβώς, ότι δε χωράει στη λογική τους.