Επειδή αυτές τις μέρες η αλήθεια φαντάζει να στέκεται με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα πάνω, παραμορφωμένη από την αγριότητα των κατασταλτικών μηχανισμών και τη συντονισμένη από ένα και το αυτό κέντρο ιδεολογικής και πολιτικής τρομοκρατίας, διαστρέβλωση της αλήθειας από τους μηχανισμούς παραπληροφόρησης, πρέπει κάποια πράγματα να ειπωθούν με τ' όνομά τους.

1ο: Η μάχη αποτροπής του διαγωνισμού δεν ήταν μονάχατων αναπληρωτών. Η διατήρηση της επετηρίδας δεν είναι υπόθεση μόνο των αδιορίστων. Με το νέο τρόπο διορισμού, η κυβέρνηση θέλει να διαμορφώσει μια νέα γενιά εκπαιδευτικών - γενίτσαρων, που δε θα έχουν καμία σχέση με τις πλούσιες προοδευτικές και αγωνιστικές παραδόσεις του κλάδου, από την αρχή κιόλας του αιώνα. Μια γενιά εκπαιδευτικών που θα είναι χειραγωγημένοι και τυφλά υπάκουοι στις "άνωθεν κατευθύνσεις", που δε θα δίνουν "το κακό παράδειγμα" του αγώνα στα παιδιά. Κι αυτό ανησυχεί όλο το λαό. Πολύ περισσότερο ο συγκεκριμένος διαγωνισμός είναι κομματάκι του αντιεκπαιδευτικού νόμου, που καταργεί τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, ο οποίος ψηφίστηκε κατακαλόκαιρο και καταδικάστηκε από όλους τους μαζικούς φορείς. Κι επειδή αυτή την αλήθεια τη γνωρίζουν τα επιτελεία του "εκσυγχρονιστικού" γκαιμπελισμού, παρουσιάζουν τη μάχη ενάντια στο διαγωνισμό σαν μάχη μόνο των αναπληρωτών, για να απονομιμοποιήσουν τη συμμετοχή εργαζόμενων, φοιτητών κ. ά. στα εξεταστικά κέντρα και γενικότερα στους αγώνες της παιδείας.

2ο: Πολύς ντόρος γίνεται για τη νομιμότητα του κινήματος ενάντια στον 2525/97. "Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να καταλύσουν το νόμο" και "η αστυνομία αναγκάζεται να περιφρουρήσει την εφαρμογή του". Την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν τα ΜΜΕ στην κυβέρνηση αυτό το "δικαίωμά" της, δεν αναγνωρίζουν στους μαζικούς φορείς το δικαίωμα, να παίρνουν αποφάσεις για την πολιτική που εφαρμόζεται και να περιφρουρούν τις αποφάσεις τους. Η λογική του επίσημου κράτους και των ανεπίσημων ιδεολογικών εκπροσώπων του, είναι η εξής: Το κράτος έχει δικαίωμα να ιδιωτικοποιεί την Ιονική, αλλά οι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να απεργήσουν. Το κράτος έχει δικαίωμα να καταργήσει την επετηρίδα, όμως οι μαζικοί φορείς δεν έχουν δικαίωμα να περιφρουρήσουν τις αποφάσεις τους. Αυτή είναι η δημοκρατία τους! Ψηφίζουν ένα νόμο ο οποίος καταδικάζεται από όλους τους μαζικούς φορείς, που βρίσκει στην κοινωνία την υποστήριξη του ΣΕΒ και μόνο. Τον εφαρμόζουν με συνοπτικές διαδικασίες και υπό τους ήχους των ροπάλων και τις οσμές των χημικών! Καταπατούν ακόμα και τη δική τους, αστική νομιμότητα και προσπαθούν από την άλλη να δικαιολογηθούν επειδή οι "εκπαιδευτικοί καταλύουν το κράτος". Ποιος δίνει το δικαίωμα σε μια κυβέρνηση να γράψει στα παλιά της τα παπούτσια τη λαϊκή κυριαρχία και την εκφρασμένη θέληση της πλειοψηφίας, η οποία μάλιστα δεν είναι καθόλου σιωπηλή; Ποιος δίνει το δικαίωμα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς να καταλάβουν τα σχολεία και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις (π.χ. Αλιμος) χωρίς την άδεια του δήμου, ο οποίος έχει την ευθύνη τους;. Για ποιο κράτος μιλάνε επιτέλους; Κράτος ήταν κι εκείνο που επέβαλε το ιδιώνυμο, κράτος ήταν κι αυτό της ΕΡΕ, κράτος κι αυτό που δολοφονούσε τον Πέτρουλα κι αλίμονο στο λαό μας αν επιτρέψει την αναβίωση ενός τέτοιου κράτους που θα βγάζει εκτός νόμου τη λαϊκή κυριαρχία στο μαζικό λαϊκό κίνημα.

3ο: Καταλύεται η εκπαίδευση. "Οι μαθητές θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι της διαμάχης που διεξάγεται". Για άλλη μια φορά, πολύ έξυπνα, τα επιτελεία προπαγάνδας της κυβέρνησης προσπάθησαν να αξιοποιήσουν την αγωνία της πλειοψηφίας του λαού, δηλαδή των μαθητών και των εργαζόμενων γονιών τους, για να τους στρέψει ενάντια σε έναν αγώνα που είναι και δική τους υπόθεση. Μόνο που δεν είναι οι αγώνες του λαού μας που καταλύουν την παιδεία και υπονομεύουν το μέλλον των χιλιάδων μαθητών. Η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση καταλύεται από την κυβερνητική πολιτική και το μέλλον της νέας γενιάς υπονομεύεται από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της ανεργίας, της κατάλυσης των όποιων λαϊκών δικαιωμάτων.

Κάποτε θα πρέπει να καταλάβουν τα επιτελεία πλύσης εγκεφάλου της άρχουσας τάξης, ότι η βασική αρχή του γκαιμπελισμού, "όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται", δεν μπορεί να έχει ισχύ παντού και πάντα.

Παναγιώτης ΠΑΛΑΒΟΣ,

μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ