Ως εκ τούτου, η όποια απόφασή του για βομβαρδισμό του Ιράκ, και όχι μόνο, θα πρέπει να γίνεται ασυζητητί αποδεκτή ως "θεϊκή" επιλογή, την οποία ανέλαβε να εκτελέσει το "πλέον πολύτιμο" Εθνος. Πρόκειται, όχι φυσικά για τον αμερικανικό λαό, αλλά για το Εθνος των Ροκφέλερ, των Φορντ, της ΤΕΞΑΚΟ ΟΪΛ και όλων αυτών των "καλών ανθρώπων" του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, που θέλει να εγκαθιδρύσει τη "νέα τάξη" του στον πλανήτη.

***

Είναι φανερό ότι με αυτή τη νέα επίδειξη ιμπεριαλιστικού "τσαμπουκά", τόσο ως προς την ουσία της όσο και ως προς τον κυνικό τρόπο εκδήλωσής της, αναδεικνύονται οι τεράστιοι κίνδυνοι με τους οποίους έχει περικυκλώσει την ανθρωπότητα το "περιούσιο" Εθνος των δολοφόνων και των γκάγκστερ του πλανήτη. Οταν με τέτοια ευκολία εκτοξεύονται πύραυλοι εναντίον του "εχθρού", φαίνεται πόσο εύκολο είναι για εκείνους που τους εκτοξεύουν να ανακαλύπτουν εχθρούς, εφόσον αυτό υπαγορεύουν τα συμφέροντά τους. Από εκεί και πέρα, το ματοκύλισμα των λαών είναι μια... απλή διαδικασία, για την υλοποίηση της οποίας, το "πλέον πολύτιμο" Εθνος του κόσμου δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Παρά μόνο, στις χρηματαγορές της Γουόλ Στριτ, στους ταμίες των πολυεθνικών όπλων και στους χαρτογράφους των σφαιρών επιρροής των μονοπωλίων, είτε τα τελευταία δραστηριοποιούνται στην πετρελαιαγορά, είτε σε άλλες προσοδοφόρες "μπίζνες".

Η τελευταία, δε, επίθεση κατά του Ιράκ θα πρέπει να ικανοποίησε εκείνους τους πετρελαιάδες που είδαν τις τιμές του βρετανικού πετρελαίου από τη Μαύρη Θάλασσα να εκτοξεύονται, όπως περίπου ο αμερικανικός πύραυλος...

***

Απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά, αν σκεφτεί κανείς ότι λίγα 24ωρα πριν οι ΗΠΑ επανεμφανιστούν ως οι εμπρηστές στον Περσικό, εδώ στο... Ελλάντα, ο κ. Χόλμπρουκ γινόταν δεκτός μετά βαϊων και κλάδων από την κυβέρνηση (σ.σ.: και μόνο από την κυβέρνηση, αφού μετά τα "γιούχα" που εισέπραξε ο Ντικ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, θα έχει να λέει για το επίπεδο της... ελληνο-αμερικανικής φιλίας, όπως το αντιλαμβάνονται όλοι οι Ελληνες, πέραν των κυβερνώντων, βεβαίως).

Μάλιστα, ο νυν πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ έφτασε στην Ελλάδα ως "ειρηνιστής", επιφορτισμένος με το καθήκον να προσφέρει τις, δήθεν, "καλές υπηρεσίες" του για την υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου... Αλήθεια τι σόι "ειρηνευτική" δύναμη είναι οι ΗΠΑ και τι είδους "ειρηνευτικές" αποστολές εκτελούν οι απεσταλμένοι τους, όπως ο Χόλμπρουκ, όταν εκτοξεύουν πυραύλους κατά το δοκούν στη γειτονιά μας; Κάπως έτσι το σκέφτηκαν και οι εγχώριοι θιασώτες της "έγκυρης ενημέρωσης" και σου λέει, είναι ώρα τώρα να βάζουμε σε τέτοιες σκέψεις και να γεννήσουμε τέτοια ερωτηματικά στον ελληνικό λαό; Τουτέστιν, η μεν κυβέρνηση επέλεξε την τακτική του "δεν είδα, δεν άκουσα", τα δε ΜΜΕ καταχώνιασαν την είδηση στα αζήτητα...

***

Η χώρα μας κάθε άλλο παρά αδιάφορη μπορεί να είναι για τα "τερτίπια" των αρχιτεκτόνων της "νέας διεθνούς αταξίας". Μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που ο Κλίντον την απειλεί τηλεφωνικώς (!) για νέες εντάσεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο, αλλά ο Σημίτης "επιχαίρει" και τον ανακηρύσσει σε "τίμιο επιδιαιτητή". Που η κυβέρνησή της συμμετέχει στις ΝΑΤΟικές βαλκανικές επιδρομές και καθίσταται συνένοχη του Χόλμπρουκ στο Κοσσυφοπέδιο, την ώρα μάλιστα που ο τελευταίος φωτογραφίζεται "αλά μπρατσέτα" με τους αμερικανοκινούμενους "αντάρτες". Που στα πλαίσια της εξάρτησης, αφ' ενός, και των μικρο-ιμπεριαλιστικών αυταπατών, αφ' ετέρου, μετατρέπεται σε "πλασιέ" των ΗΠΑ στην περιοχή, μια τέτοια χώρα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι αντιμετωπίζεται από τους "συμμάχους" ως πιόνι στη σκακιέρα της "διεθνούς αταξίας".

Εχει κάθε λόγο, λοιπόν, να διαχωρίσει τη θέση της, να αποδεσμευτεί από το θανάσιμο εναγκαλισμό με τους ιμπεριαλιστές και να τους καταγγείλει. Αυτή θα είναι η συνεισφορά της στην ασφάλεια και στην ειρήνη. Μια προσφορά που δεν έχει νόημα να την περιμένει και να τη ζητά κανείς από την κυβέρνηση. Αυτή είναι μια υπόθεση του ελληνικού λαού, να την προωθήσει και να την επιβάλλει.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το ματοκύλισμα των λαών είναι μια... απλή διαδικασία, για την υλοποίηση της οποίας το "πλέον πολύτιμο" Εθνος του κόσμου, σύμφωνα με την κυρία Ολμπράιτ, δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Παρά μόνο, στις χρηματαγορές της Γουόλ Στριτ, στους ταμίες των πολυεθνικών όπλων και στους χαρτογράφους των σφαιρών επιρροής των μονοπωλίων