Την ανάγκη έγκρισης της σχετικής εισήγησης για την "ανθρωπιστική κατάσταση των προσφύγων και μετακινηθέντων Κούρδων στη Ν. Α. Τουρκία και στο Β. Ιράκ" πρόβαλε ο Στρ. Κόρακας, βουλευτής του ΚΚΕ, επισημαίνοντας ωστόσο, πως δεν αποδίδει με πληρότητα την πράγματι φοβερή κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Κούρδοι.

Συγκεκριμένα, κατά την παρέμβασή του στη σχετική συζήτηση ο κομμουνιστής βουλευτής ανέφερε:

"Κυρία Πρόεδρε, δε θα αναφερθώ στην κατάσταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Τουρκία. Θα περιοριστώ στο να τονίσω μόνο ότι θα έπρεπε να αναρωτηθούμε σοβαρά σχετικά με τα όρια της υποκρισίας μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, καθώς επίσης και με τα όρια της πολιτικής των δύο μέτρων και δύο σταθμών.

Η συζητούμενη εισήγηση αναφέρεται στο πρόβλημα των Κούρδων προσφύγων, για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα αυτό, πρέπει να πάρουμε υπόψη μας την πολιτική που εφαρμόζει η Τουρκία σχετικά με το Κουρδικό.

Πρέπει να ξέρετε ότι, σύμφωνα με αυτή την πολιτική, δεν υπάρχει κουρδικό πρόβλημα. Η Τουρκία διώκει όχι μόνο αυτούς που χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους Κούρδο, αυτούς που επιμένουν στην κουρδική ταυτότητά τους, αλλά και όσους μιλούν για το πρόβλημα αυτό και υποστηρίζουν το δικαίωμα ύπαρξης του κουρδικού λαού.

Ενα κραυγαλέο παράδειγμα είναι αυτό του Ακίμ Μπιρντάλ, προέδρου της Ενωσης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην Τουρκία, που πριν από μερικές εβδομάδες υπήρξε θύμα απόπειρας δολοφονίας με 6 σφαίρες στην κοιλιά.

Να γιατί, θεωρούμε, ότι το λιγότερο για μια Επιτροπή όπως αυτή της "Μετανάστευσης και των προσφύγων" είναι να ασχοληθεί με το πρόβλημα αυτό.

Το ιστορικό αυτής της εισήγησης είναι ένα ιστορικό αφάνταστων εμποδίων και πιέσεων πάνω στην εισηγήτρια και στα μέλη της Επιτροπής εκ μέρους της τουρκικής αντιπροσωπείας, η οποία, αφού απουσίασε από τη συνεδρίαση ακροάσεων που έγινε το Νοέμβρη του '97, ήρθε στην επόμενη συνεδρίαση με 76 τροπολογίες, που άλλαζαν παντελώς την εισήγηση. Επί 5 συνεδριάσεις της Επιτροπής υπήρξαμε στόχος ενός αναίσχυντου ψυχολογικού πολέμου. Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι αντιτάσσονται σε αυτή την πολιτική της Τουρκίας χαρακτηρίζονται εχθροί αυτής της χώρας και του λαού της και πράκτορες του PKK.

Εκφράζω το θαυμασμό και τα συγχαρητήριά μου στην Κα Βερμότ - Μανγκόλντ την εισηγήτριά μας, για το θάρρος και την αντίστασή της. Το ζήτημα που τίθεται για έναν Οργανισμό όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, είναι εάν τελικά θα εκφραστεί απέναντι σε αυτό το πρόβλημα: 30 εκατ. άνθρωποι έχουν τα μάτια τους στραμμένα επάνω μας. Θα πούμε κάτι γι' αυτούς ή θα συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στα εγκλήματα που διαπράττονται εδώ και δεκαετίες εις βάρος τους και να βουλώνουμε τα αυτιά μας στις αγωνιώδεις κραυγές τους;

Η εισήγηση λέει, πιστέψτε με, το αυστηρώς ελάχιστο που θα μπορούσε να πει, τη θεωρώ μετριοπαθή και χλιαρή σε σχέση με την πραγματική κατάσταση. Εξάλλου, η εισήγηση δεν είναι η προσωπική γνώμη της εισηγήτριας, αλλά η γνώμη της Επιτροπής. Η εισήγηση δεν αναφέρεται στις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, παρά μόνο στο βαθμό που αυτές υποχρεώνουν τους Κούρδους να εγκαταλείπουν τις εστίες και τη χώρα τους.

Φυσικά, οι Τούρκοι συνάδελφοί μας λένε ότι το PKK τους εκδιώκει.

"Οφείλω ωστόσο να εκφράσω τη διαφωνία μου με το ότι η εισήγηση περιορίζεται στην καταδίκη των πράξεων του PKK, χωρίς να σημειώνει ότι αυτές οι πράξεις είναι ένα είδος αντίδρασης, μεταξύ άλλων, στην πλήρη και ωμή άρνηση και παραβίαση των στοιχειωδών δικαιωμάτων του κουρδικού λαού από την Τουρκία, την άρνηση της ίδιας της ύπαρξης του κουρδικού λαού. Η δεύτερη διαφωνία μου είναι ότι αυτή η έκθεση προτείνει στην πράξη την απελευθέρωση του πρωτοκόλλου χρηματοδότησης της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς προϋποθέσεις.

Δύο σοβαρότατα στοιχεία, μεταξύ άλλων, περιέχονται στο σχέδιο σύστασης και στο σχέδιο οδηγίας που προτείνει η εισήγηση:

1. Την έκκληση για πολιτική λύση μέσω του διαλόγου και για άμεση εκεχειρία εκ μέρους των δύο μερών (και πρέπει να σημειώσουμε ότι το PKK έχει ήδη εφαρμόσει κατά το παρελθόν μονόπλευρη παύση πυρός προτείνοντας το διάλογο για την ανεύρεση πολιτικής λύσης, χωρίς δυστυχώς θετική απάντηση από το τουρκικό κράτος, που επιμένει στη στρατιωτική λύση του Κουρδικού προβλήματος).

2. Η πρόταση για μια διεθνή διάσκεψη με συμμετοχή και όλων των ενδιαφερομένων μερών.

Είναι κατά τη γνώμη μου το λιγότερο που μπορούμε να ζητήσουμε. Και σε μια τέτοια διάσκεψη θα βρουν την απάντησή τους και ερωτήματα όπως αυτά που τέθηκαν και στη σημερινή συζήτηση: "Είναι δυνατόν να υπάρξει πολιτική λύση; "ή "Ποιος είναι καλόπιστος και ποιος δεν είναι; ".

Τελειώνοντας, θα ήθελα να καλέσω τους Τούρκους συναδέλφους να πάψουν να θεωρούν ως εχθρούς της Τουρκίας αυτούς που μένουν προσηλωμένοι στο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στις δημοκρατικές ελευθερίες και στην Τουρκία.

Θα ήθελα να τους καλέσω επίσης, αν σκύψουν πιο προσεκτικά πάνω στα εκρηκτικά προβλήματα του λαού τους και να συμβάλουν ώστε οι στρατιωτικοί να βγουν από την πολιτική σκηνή και να επιστρέψουν στους στρατώνες. Εκεί είναι η θέση τους.

Αυτή η εισήγηση, η σύστασή της και η οδηγία της πρέπει να εγκριθούν, είναι το αυστηρώς ελάχιστο, επαναλαμβάνω, που μπορεί να κάνει αυτή η Κοινοβουλευτική Συνέλευση, το χρωστάμε στα χιλιάδες θύματα, στα εκατομμύρια των προσφύγων, στον Ακίμ Μπιρντάλ και σε όσους αγωνίζονται στην Τουρκία για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τη δημοκρατία".