Μέχρι πριν λίγο καιρό, το επίκεντρο της κρίσης στα Βαλκάνια βρισκόταν στη Βοσνία. Τώρα "κατέβηκε" πιο χαμηλά και βρίσκεται πλέον μια ανάσα από τη χώρα μας. Και όχι μόνον πιο κοντά, αλλά και ιδιαίτερα συνδεδεμένο με ορισμένα από τα λεγόμενα εθνικά μας προβλήματα, όπως πιστεύουν ορισμένοι.

Ναι, βέβαια. Μερικοί πιστεύουν, ότι τυχόν ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου θα συμπαρέσυρε μαζί της τους αλβανόφωνους των Σκοπίων και επόμενα και το κράτος της ΠΓΔΜ, οπότε θα λυνόταν... αυτόματα και το πρόβλημα της ονομασίας. Κάποιοι άλλοι, πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα, να διεκδικήσουμε ορισμένες - τουλάχιστον - από τις "χαμένες πατρίδες", π.χ., τη Βόρειο Ηπειρο. Και ως συνήθως, τα πράγματα αυτά δε λέγονται ποτέ καθαρά, αλλά κρύβονται πίσω από κάποια συνθήματα. Πάρτε, για παράδειγμα, τι γίνεται τώρα στο Κοσσυφοπέδιο. Για αυτονομία μιλάνε και οι Κοσσοβάροι, αλλά οι πάντες γνωρίζουν ότι εννοούν τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους το λιγότερο, έως και την ενσωμάτωσή τους στη γειτονική Αλβανία. Δηλαδή, έτσι κι αλλιώς την αλλαγή των συνόρων.

Το μόνο, που όλοι τους δε λένε, είναι πως οι αλλαγές συνόρων προϋποθέτουν και συνοδεύονται από ένοπλες αναμετρήσεις και πληθώρα δεινών, που πληρώνουν οι λαοί και μόνον αυτοί, ενώ κάποιοι άλλοι τρίβουν τα χέρια τους.