Από τότε, βέβαια, έχουν περάσει 100 και πλέον χρόνια και πολλά άλλαξαν. Ανάμεσά τους και η έννοια της ευθύνης. Στο τέλος του 20ού αιώνα η κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα θέλει τους εξουσιαστές ανευθυνοϋπεύθυνους και, δυστυχώς, οι αντιλήψεις αυτές γίνονται σιωπηρά αποδεκτές από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας. Η φράση "φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι" είναι το σλόγκαν των κυβερνώντων, προκειμένου να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ερχονται, όμως, τραγικές στιγμές, όπως προχτές, με τις τέσσερις αδικοχαμένες ζωές στο δάσος του Καρέα, που οι συνειδήσεις "ξυπνάνε". "Ξυπνάνε" και ζητάνε ευθύνες.

Πρώτη εγκληματική πράξη: Μέσα στο Μάη - αρχή της αντιπυρικής περιόδου - ανατέθηκε στην Πυροσβεστική η καταστολή των πυρκαγιών στα δάση. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των πυροσβεστών είχαν ζητήσει ορισμένες προϋποθέσεις. Οπως, κάλυψη των οργανικών κενών της Πυροσβεστικής, τον αναγκαίο αριθμό προσλήψεων και την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή. Το μόνο που έγινε ήταν η πρόσληψη 1.300 πυροσβεστών για να καλυφθούν ορισμένα κενά της Πυροσβεστικής και, μάλιστα, οι νεοπροσληφθέντες δεν έχουν εκπαιδευτεί ακόμα.

Δεύτερη εγκληματική πράξη: Οι προειδοποιήσεις δασολόγων και δασοπόνων, ότι δεν μπορεί να διαχωριστεί η πρόληψη από την καταστολή - όσον αφορά στις δασικές πυρκαγιές - γιατί ο δασικός χώρος είναι ενιαίος και αδιαίρετος και ανάλογη πρέπει να είναι και η διαχείρισή του, γράφτηκε στα "παλιά παπούτσια" των κυβερνώντων. Ετσι, η κυβέρνηση προχώρησε στην ψήφιση του νόμου που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού σε όλες σχεδόν τις χώρες οι δασοπυρκαγιές αντιμετωπίζονται από τη Δασική Υπηρεσία.

Τρίτη εγκληματική πράξη: Η κυβέρνηση αγνόησε ομόφωνο πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής που ζητούσε την ίδρυση ενιαίου φορέα δασοπροστασίας, ο οποίος θα λειτουργούσε στα πλαίσια του υπουργείου Γεωργίας και θα επιλαμβανόταν όλων των κινδύνων που απειλούν τα δάση.

Τέταρτη εγκληματική πράξη: Μέσα σε προεκλογική περίοδο και καθώς το καλοκαίρι προχωρά προς το μεσουράνημά του, ο υπουργός Γεωργίας δημοσιοποίησε νομοσχέδιο με το οποίο νομιμοποιούνται - έναντι αντιτίμου - καταπατήσεις δασικών εκτάσεων που έχουν γίνει μέχρι το 1975.

Πέμπτη εγκληματική πράξη: Καταργήθηκε το "τεκμήριο υπέρ του δημοσίου". Ετσι - σε αντίθεση με παλιότερα - όποιος ιδιώτης ισχυρίζεται ότι του ανήκει κάποια δασική έκταση, το δημόσιο - εφόσον το αμφισβητεί - οφείλει αυτό να αποδείξει ότι η έκταση δεν ανήκει στον ιδιώτη.

Εκτη εγκληματική πράξη: Με πρόσφατο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή για τη δημιουργία βιομηχανικών περιοχών, παραχωρούνται δασικές εκτάσεις, χωρίς καμιά χωροθέτηση κι έναν ολοκληρωμένο χωροταξικό σχεδιασμό.