"Σήμερα, 24 χρόνια μετά, γίνεται πιο φανερό, ότι την 7χρονη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία 1967-1974 την αντικατέστησε η με κοινοβουλευτικό πρόσωπο δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου. Τα τελευταία χρόνια ξεσκεπάζεται καθημερινά ο επικίνδυνος χαρακτήρας της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλευτισμού.

Σήμερα, 24 χρόνια μετά, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι και πάλι τα θύματα της πιο στυγνής εκμετάλλευσης. Η κατάστασή τους χειροτερεύει διαρκώς, τα όποια δικαιώματά τους θερίζονται από τα "δρεπάνια" της εγχώριας και ξένης οικονομικής ολιγαρχίας και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Εργάτες, μικρομεσαίοι αγρότες, μαγαζάτορες, εργαζόμενες γυναίκες και νεολαία, συμπιέζονται στη μέγκενη της απομύζησης νέων κερδών, ποδοπατιούνται από τις πολυεθνικές, στρατεύονται στην ανεργία, πετιούνται από τη γη τους.

Οσα κόμματα αποθεώνουν τη δημοκρατία "μας", οφείλουν να εξηγήσουν στους εργαζόμενους πώς συμβιβάζονται οι πανηγυρισμοί με το καθεστώς της τρομοκρατίας που κυριαρχεί στα εργοστάσια, στα καράβια, στις επιχειρήσεις. Πώς συμβιβάζονται τα μεγάλα λόγια τους για τη δημοκρατία, με τις δίκες σκοπιμότητας χιλιάδων αγροτών, με τους μηχανισμούς, που έχει στήσει το ΠΑΣΟΚ, εκβιασμών, εξαγοράς και ιδεολογικής τρομοκρατίας, με τη δράση των ΜΑΤ να βρίσκεται σε ημερήσια διάταξη, με τις δικαστικές αποφάσεις που βγάζουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες των εργαζομένων, με τη χειραγώγηση του λαού από όλους τους μηχανισμούς - κρατικούς, τηλεοπτικούς, πολιτιστικής δραστηριότητας.

Η νέα μορφή, που γνωρίζουμε επί 24 χρόνια, της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου, μπόρεσε να σταθεροποιήσει τη θέση της Ελλάδας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, να την προσαρμόσει στις εξελίξεις του, βάζοντας έτσι νέα εμπόδια στην πάλη για την πραγματοποίηση ριζικών αλλαγών στην Ελλάδα.

Αυτόν το στόχο εξυπηρετούσε η αναγκαστική αλλαγή που πραγματοποίησαν τον Ιούλη του 1974 οι ΗΠΑ και κυβερνήσεις άλλων χωρών, σε συνεργασία με τον αστικό πολιτικό κόσμο της Ελλάδας, παραμερίζοντας τη χούντα των συνταγματαρχών.

Η δικαίωση της αντιδικτατορικής πάλης, που με αποκορύφωμα την εξέγερση στο Πολυτεχνείο υποχρέωσε στην αλλαγή του 1974, για να αποφευχθούν ανεξέλεγκτες για την άρχουσα τάξη εξελίξεις, βρίσκει σήμερα την έκφρασή της στην πάλη για τη δημιουργία του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης. Για να αποκρουστεί η επίθεση της "νέας τάξης", για να ανοίξει ο δρόμος για φιλολαϊκές εξελίξεις".