Την επέτειο της ημέρας που ο λαός της Αθήνας κατέβηκε σε μαχητικό παλλαϊκό συλλαλητήριο, στις 22 Ιούλη 1943, για τη ματαίωση της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής, τίμησαν οι αντιστασιακοί σε εκδήλωση που διοργάνωσαν τα Κεντρικά Γραφεία της ΠΕΑΕΑ και οι συνεργαζόμενες μαζί της ΕΑΜογενείς Ενώσεις, την Τετάρτη 22 Ιούλη 1998.

Από νωρίς το πρωί, τα μέλη των Παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ με τα λάβαρά τους συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρίτση, στην Αθήνα, όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της μεγαλειώδους αυτής διαδήλωσης.

Στην εκδήλωση παρέστησαν αντιπροσωπεία αξιωματικών των Τριών Οπλων των Ενόπλων Δυνάμεων και του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, ο βουλευτής του ΚΚΕ Μπ. Αγγουράκης,ο επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής Π. Μακρής,η δήμαρχος Ζωγράφου Φ. Σακελλαρίδου,ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ Ν. Τερζόγλου,ο πρόεδρος των Αντιστασιακών Δημοσιογράφων Ν. Καραντηνός,ο πρόεδρος του "Φοίνικα" Θ. Ζαφειρόπουλος πρόεδροι και μέλη Παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ και πλήθος κόσμου. Αν και είχαν κληθεί κυβέρνηση, βουλή, νομάρχης, πολιτικά κόμματα, δήμαρχοι Αθήνας - Πειραιά και πνευματικά ιδρύματα, "έλαμψαν διά της απουσίας τους".

Μετά τη δοξολογία, η πομπή, με επικεφαλής την μπάντα του δήμου και τις σημαίες των αντιστασιακών, μαζί με όλους τους παρευρισκόμενους, κατευθύνθηκε προς τη διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου, τόπο όπου έπεσαν οι ΕΠΟΝίτισσες και ΕΠΟΝίτες (Σταθοπούλου, Λίλη, Χατζηθωμά κ.ά.) κάτω από τις ερπύστριες των τανκς των φασιστών. Εκεί και κάτω από την εντοιχισμένη πλάκα με χαραγμένα τα ονόματα των ηρωικών πεσόντων, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση, η οποία άνοιξε με το χαιρετισμό του εκπροσώπου της ΠΕΑΕΑ Σ. Διλιντά,ο οποίος επισήμανε την παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων και τόνισε: "Σαν απλοί στρατιώτες εμείς, εθελοντές της εποχής εκείνης και οι συνάδελφοί σας αξιωματικοί ΕΛΑΣίτες σας χαιρετούμε ανυπόκριτα. Χαιρόμεθα για την εδώ παρουσία σας, που τιμά μια ιστορική επέτειο, μια μεγάλη πολύνεκρη νικηφόρα μάχη, που θα παρέμενε άγνωστη στις μετέπειτα γενιές, διότι η ιστόρησή της, παρά τις προσπάθειές μας απουσιάζει από τα σχολικά βιβλία και τις ημερήσιες διαταγές των Ενόπλων Δυνάμεων μας, εάν εμείς οι επιζώντες αφήναμε το χρόνο να τη σβήσει. Η εδώ διατεταγμένη παρουσία σας συνιστά μέγιστο μέρος της ηθικής αποκατάστασης της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, την ολοκλήρωση της οποίας επιμόνως και επανειλημμένως ζητούμε από τις κυβερνήσεις μας. Μια αποκατάσταση που θα ρίξει στην πλήρη λήθη και περιφρόνηση τους φοβερούς συκοφαντικούς ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς που στο παρελθόν, οι απόντες σ' αυτόν τον πατριωτικό αγώνα, μας επισύναπταν".

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο τέως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, επίτιμος πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, Ευάγγελος Μαχαίρας,ο οποίος στη μεστή ομιλία του αναφέρθηκε στους αγώνες του αθηναϊκού λαού κατά των κατακτητών από την πρώτη μέρα της Κατοχής. "Η Αθήνα έχει το μεγάλο προνόμιο να ονομάζεται "αδούλωτη" και να τιμάται διεθνώς, ως πρώτη αντιστασιακή Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Οι κινητοποιήσεις κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής κορυφώνονται στις 22 Ιούλη με πανεργατική απεργία και διαδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας. Χείμαρροι διαδηλωτών από όλες τις συνοικίες με ελληνικές σημαίες και με το σύνθημα "όχι επέκταση βουλγαρικής κατοχής" κατευθύνονται προς τη βουλγαρική πρεσβεία.

Οι κατακτητές επιτέθηκαν με ιππικό, αλλά αποτυγχάνουν να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Τότε οι Γερμανοί χρησιμοποιούν τανκς. Ενας νέος με μια σημαία στην κεφαλή της φάλαγγας πέφτει τραυματισμένος και τότε μια νεαρή ΕΠΟΝίτισσα, η Παναγιώτα Σταθοπούλου,ορμάει εναντίον των Γερμανών με τη σημαία στο χέρι. Οι Γερμανοί δεν αρκούνται μόνο να την πυροβολήσουν, αλλά πέφτουν επάνω της με τα τανκς και την πολτοποιούν. Τότε μια άλλη ΕΠΟΝίτισα η Κούλα Λίλη σκαρφαλώνει στο τανκς και με το παπούτσι της κτυπά τον Γερμανό οδηγό του. Μια σφαίρα την τραυματίζει βαριά... Την ιδία στιγμή στην οδό Μασσαλίας σκοτώνεται ο Κώστας Λουκάκης.Οι διαδηλωτές παρ' όλες τις απώλειες - 30 νεκροί, 200 τραυματίες, 500 και πάνω αυτοί που πιάστηκαν - κατόρθωσαν να σπάσουν τα φράγματα και να φτάσουν στη βουλγαρική πρεσβεία. Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι ο αγώνας του ελληνικού λαού δε θα σταματούσε, όσοσκληρά μέτρα και αν έπαιρναν και αναγκάστηκαν να ματαιώσουν την επέκταση της βουλγαρικής κατοχής".

Η εκδήλωση έκλεισε με την κατάθεση στεφανιών, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των νεκρών και το πλήθος έψαλε το "Πέσατε θέματα", ενώ η μπάντα του δήμου έκλεισε με τον Εθνικό Υμνο.