Η μικρή μαθήτρια Ολγα Σπύρου Ζάχου, ένα ορφανό από πατέρα κοριτσάκι, ηλικίας μόλις 11 χρόνων, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στην Ευρώπη, σε διαγωνισμό ποίησης που έγινε για παιδιά μέχρι 13 χρόνων από τις χώρες της Ευρώπης. Η μικρή Ολγα, όπως αναφέρει το περιοδικό για την ιστορία, τη λαογραφία και τον πολιτισμό των Τζουμέρκων της Κοινότητας Νεράιδας του Νομού Τρικάλων, με το δάσκαλό της πέταξε στις Βρυξέλλες, όπου τιμήθηκε, κρατώντας στην αγκαλιά το ποίημά της, χωρίς τη συνοδεία κανενός επίσημου ούτε από το υπουργείο Παιδείας, ούτε από το υπουργείο Πολιτισμού, κάποιου τέλος πάντων.

Μέσα από τη σκέψη της, τα οράματά της και τον αθώο κόσμο που κουβαλούσε μέσα της, θέλησε να πετάξει έναν αϊτό σε όλα τα παιδιά της Ευρώπης και να τους στείλει ένα παιδικό χαμόγελο. Θα θεωρούσαμε παράλειψη να μην δημοσιεύσουμε αυτό το ποίημα στο "Ριζοσπάστη". Απολαύστε το:

Πήρα έναν αετό, το παιγνίδι π' αγαπώ

κι είπα θα τον στείλω ψηλά να χαμογελάσουν τα παιδιά.

Τον στόλισα με χρώματα όμορφα, φωτεινά

τού 'βαλα και κορδέλες ασημένιες, χρυσαφιές.

Τον είδαν τα παιδιά, μα το γέλιο πουθενά.

Εφτιαξα άλλον αετό όμορφο, καμαρωτό.

Τον ζωγράφισα με σπίτια, λουλούδια και πουλιά

και τον πέταξα ψηλά.

Τον είδαν τα παιδιά, μα γέλιο πουθενά.

Τότε σκέφτηκα το Χανς, τη Ζοζεφίνα και τον Πάτρικ,

τη Σαρίτα και τον Πιέρο, το Λάλοε, την Ελίζαμπεθ και τον Κωστή,

την Ισαβέλλα και τον Βιμ, την Ιζι, τον Ιλιτς και τον Ερικ.

Κι όλοι μαζί ετοιμάσαμε έναν αϊτό μεγάλο, λαμπερό, ξεχωριστό!

Ο ένας έφερε χαρά, ο άλλος την ειρήνη,

ο τρίτος είχε βοήθεια, αγάπη, καλοσύνη.

Βάλαμε ακόμη δύναμη, μόρφωση και φιλία

και δώσαμε ό,τι είχαμε κρυμμένο στην καρδιά

ευγένεια, ελπίδα, πολιτισμό και ανθρωπιά.

Κι όλοι μαζί σηκώσαμε τον αϊτό ψηλά.

Τον είδαν τα κανόνια και σιγήσανε

Τον είδανε τα σύννεφα κι έφυγαν μακριά.

Τον είδε κι ο ήλιος και γέλασε πλατιά.

Τον είδαν όλα τα παιδιά και γέλασαν και φώναζαν:

Αυτός είναι ο δικός μας αϊτός, ο ευρωπαϊκός!

Τ' άκουσε ο αϊτός

και γέλασε κι αυτός!