Αυτό δεν είναι σενάριο ταινίας. Είναι γεγονότα που συνέβησαν. Είναι γεγονότα που δεν έχουν δει φοιτητικά μάτια για δεκαετίες, από την εποχή της ΕΚΟΦ. Ποιοι είναι; Οι ίδιοι δεν είπαν, αλλά ο Τύπος τους λέει "αναρχικούς". Γιατί; Οι ίδιοι δεν είπαν, αλλά οι εφημερίδες έγραψαν ότι ήταν αντίποινα προς τους Κνίτες που "παρέδωσαν στους μπάτσους 150 συντρόφους τους". Καλά όλα αυτά, αλλά εμείς ρωτάμε:

- Με ποιανού τις πλάτες προχώρησαν σε ωμή επίθεση ενάντια σε διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος;

- Γιατί δε χτύπησαν απλώς τα δακτυλοδεικτούμενα μέλη της ΚΝΕ, αλλά και στα τυφλά, φοιτητές;

- Γιατί δεν περίμεναν να τελειώσουν οι Γενικές Συνελεύσεις "να λύσουν τις διαφορές τους;".

Οι συμμορίες που στράφηκαν ανοιχτά ενάντια στο φοιτητικό κίνημα, δεν ξεθάρρεψαν έτσι, από μόνες τους και ειδικά σε μια περίοδο που δεν είναι και στην καλύτερή τους κατάσταση. Είχαν πολιτική στήριξη και μάλιστα με προκλητικό τρόπο. Για του λόγου το αληθές:

Να τι έγραφε η εφημερίδα "Αυγή" στις 19/11/98: "Σε αγαστή συνεργασία αστυνομικοί των ΜΑΤ και μέλη του ΚΚΕ ξυλοκόπησαν τους γνωστούς νεαρούς της "ουράς" και τους συνέλαβαν επειδή διέγνωσαν πρόθεση για φασαρίες... Οι διακόσιοι νεαροί - άσχετα αν είχαν πράγματι πρόθεση για επεισόδια - έμειναν στις συνηθισμένες αντεγκλήσεις με την περιφρούρηση".

Επίσης, μόλις 10 λεπτά πριν την επίθεση στις φοιτητικές συνελεύσεις, κυκλοφόρησε στη Νομική προκήρυξη της "Συσπείρωσης του Οικονομικού", στην οποία αναγράφονταν ανάμεσα στα άλλα:

"Στο τέλος της πορείας ένα μπλοκ περίπου 150 ατόμων, εκ των οποίων οι περισσότεροι ανήλικοι, δέχτηκε βάρβαρη επίθεση από κρατικές δυνάμεις καταστολής εντελώς απρόκλητα και χωρίς να προηγηθεί το παραμικρό... Συνδικαλιστές και νεολαίοι του ΚΚΕ σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΑΤ... Αφού πρώτα οικοδόμοι και μέλη της ΚΝΕ βιαιοπράγησαν με τη χρήση καδρονιών εναντίον τους, έπειτα έδωσαν τη σκυτάλη στους αστυνομικούς... Κυβέρνηση και ΚΚΕ, δυο χώροι με συγκλίνουσες πολιτικές, συνεργάζονται στενά με μόνο στόχο τη στυγνή καταστολή κάθε αυθόρμητου κοινωνικού κινήματος".

Και βέβαια περιοριζόμαστε στις πιο light εκδοχές αυτής της προπαγάνδας, αφήνοντας απ' έξω τον κατ' εξοχήν προπαγανδιστή της, την "Ελευθεροτυπία", η οποία ακόμα και 5 μέρες μετά τις 17 του Νοέμβρη, εξακολουθεί να παραμιλάει για "απρόκλητη επίθεση των "ΚΝΑΤ" σε ανυποψίαστους νεαρούς", αποσιωπώντας ταυτόχρονα την ΕΚΟΦίτικη επίθεση στις Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων.

Συμπέρασμα: α) Οσοι ήταν στην ουρά της πορείας ήταν λίγο - πολύ ήρωες και αντίστοιχα ηρωικός ο "χώρος" τους. β) Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν έχουν καμιά σχέση με το λαϊκό κίνημα. γ) Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ συνεργάζονται με την αστυνομία.

1. Η τρομοκρατία και η προβοκάτσια είναι το βασικό όπλο χτυπήματος των αγώνων της νεολαίας, καθώς οι 15άρηδες ούτε τρακτέρ έχουν να τους σκάσουν τα ΜΑΤ τα λάστιχα, ούτε και μεροκάματα χάνουν για κάθε μέρα κινητοποιήσεων, ούτε μπορεί κάποιος να τους απειλήσει με απόλυση. Γι αυτό και οι προβοκάτσιες θρέφονται από συγκεκριμένα ΜΜΕ που έχουν καταγγελθεί στο παρελθόν από κάποιες αναρχικές ομάδες ότι "ελέγχουν την αναρχία". Αφού κιόλας έχει εξασφαλίσει το επίσημο κράτος να εξαφανίσει όλες τις ανταγωνιστικές προς τις συμμορίες αναρχικές ομάδες.

2. Η επίθεση ενάντια στην ΚΝΕ είναι επίθεση ενάντια στο πιο πρωτοπόρο και συνεπές κομμάτι του κινήματος της νεολαίας. Γιατί είναι η μόνη οργάνωση που παλεύει για να κατακτάει το νεολαιίστικο κίνημα την ενότητά του μακριά από πλαστές διαχωριστικές γραμμές, στη βάση των εντεινόμενων προβλημάτων και με προσανατολισμό την καρδιά της κυρίαρχης πολιτικής: τα μονοπωλιακά συμφέροντα, την πολιτική της Λευκής Βίβλου και την ΟΝΕ. Γιατί είναι η μόνη πολιτική νεολαία που είναι επικίνδυνη για το σύστημα, καθώς η πολιτική της βαδίζει στην κατεύθυνση της ανατρεπτικής πολιτικής του ΚΚΕ, της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Γιατί η ΚΝΕ κουβαλάει την πολύτιμη εμπειρία των 80 χρόνων δράσης του ΚΚΕ, σε σκληρές συγκρούσεις και δύσκολες συνθήκες. Γι αυτό και δεν "τσιμπάει" σε κάθε είδους παγίδα που στήνει η κυρίαρχη πολιτική και τα κέντρα εξουσίας στο νεολαιίστικο κίνημα.

3. Οι συγκεκριμένες ομάδες που έχουν αναλάβει το ρόλο του μπράβου ενάντια στο ΚΚΕ, δεν είναι "αναρχικός χώρος". Είναι συμμορίες, συγκεκριμένες και πασίγνωστες, οι οποίες συνεχίζουν το έργο της τρομοκρατίας του κινήματος της νεολαίας, μόνο και μόνο επειδή έχουν πολιτική και φυσική κάλυψη από το επίσημο κράτος, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη συμμορία της "Χρυσής Αυγής".

Παναγιώτης ΠΑΛΑΒΟΣ