Καθημερινά μαθήματα εξαπάτησης, κουτοπονηριάς, αυταρχισμού, αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, συκοφαντίας, γκαιμπελισμού, δίνει η κυβέρνηση στους μαθητές, που επιμένουν να θέλουν να είναι σκεπτόμενοι άνθρωποι, που επιμένουν να αμφισβητούν και να αγωνίζονται, παρ' όλο που κάποιους τους ενοχλεί ιδιαίτερα. H κυβέρνηση μπροστά στα αδιέξοδα της πολιτικής της στο χώρο της παιδείας εξαντλεί όλα τα μέσα, εναλλάσσει τον αγοραίο αντικομμουνισμό τύπου Σημίτη και Αρσένη και τις ωμές απειλές, με κινήσεις τακτικής και αποπροσανατολισμού.

Ερχονται, λοιπόν, και λένε: γυρίστε στα σχολεία και μετά βλέπουμε, τα συζητάμε όλα. Με αυτή τη γραμμή, κυβέρνηση και οι οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, που έχουν αναλάβει εργολαβικά την καταστολή των μαθητικών αγώνων, αφού βλέπουν ότι οι απειλές δεν κάμπτουν την αγωνιστική διάθεση των μαθητών, επιχειρούν να καταστείλουν τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Αντικειμενικός τους σκοπός είναι να επιστρέψουν οι μαθητές στα σχολεία, όχι γιατί "πονάνε" για τα μαθήματα που χάνονται, αλλά γιατί "πρέπει" οι μαθητές να γυρίσουν στα σχολεία με κατεβασμένα τα κεφάλια. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι οι εντυπώσεις γενικότερα στο λαό. Αλλά ακόμα κι αν η κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη κάτω από την πίεση του μαθητικού κινήματος να κάνει υποχωρήσεις, ώστε να υπάρξει κάποια συνεννόηση, ο βίος και η πολιτεία της γενικά, και στο χώρο της παιδείας ειδικότερα, δεν παρέχουν καμία εγγύηση. Ποιοι είναι αυτοί όμως, που, αν οι μαθητές επιστρέψουν στα σχολεία, θ' ανοίξουν διάλογο για την παιδεία μαζί τους; Αυτοί που στέλνουν τον εισαγγελέα και τους "αγανακτισμένους γονείς", για να κάνουν "διάλογο" με τους μαθητές. Μοιάζει σαν το παραμύθι, όπου ο λύκος φόρεσε προβιά...

Από την άλλη τους πιάνει ο πόνος για τη δημόσια παιδεία. Με τη συνέχιση των καταλήψεων, λένε, ενισχύεται η ιδιωτική εκπαίδευση και τα φροντιστήρια. Θα ήταν απλώς ένα ψέμα, αν το έλεγε κάποιος άλλος. Από τη στιγμή, όμως, που το λένε αυτοί, οι οποίοι με την πολιτική τους συνειδητά υποβαθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευση και ακυρώνουν βαθμιαία το δωρεάν χαρακτήρα της, είναι πρόκληση. Ακριβώς γιατί οι μαθητές ζητούν την κατάργηση αυτού του νόμου, καθώς, από τότε που μπήκε σε εφαρμογή, σημειώθηκε θεαματική αύξηση της προσέλευσης μαθητών στα φροντιστήρια και εξάπλωση των ιδιαίτερων μαθημάτων πέρα από τους μαθητές της τρίτης τάξης του Λυκείου. Παράλληλα, τα ιδιωτικά σχολεία ανέβασαν κατά πολύ την πελατεία τους και τα δίδακτρά τους, προβάλλοντας τα πλεονεκτήματα που τους παρέχει η "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση".

Θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι οι αγώνες, οι κινητοποιήσεις, οι καταλήψεις, η κάθε μορφής αμφισβήτηση είναι κάτι "αντιπαραγωγικό". Στη βάση της λογικής αυτής τοποθετούν το ψευτοδίλημμα "ανοιχτά ή κλειστά σχολεία;". Σκόπιμα παραβλέπουν ότι και τα "ανοιχτά" σχολεία κλείνουν τους ορίζοντες στη νέα γενιά. Οι μαθητές ζουν καθημερινά την ασφυξία της υποβαθμισμένης παιδείας. Τα "κλειστά" σχολεία δεν είναι αυτά που έχουν καταλάβει οι μαθητές, εξάλλου οι καταλήψεις δε θα είναι μόνιμες, αλλά αυτά που "λειτουργούν" στα πλαίσια του ισχύοντος εκπαιδευτικού συστήματος, τα οποία κλείνουν ακόμα πιο ερμητικά με την "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση", που οι μαθητές αντιπαλεύουν. Οι μαθητές, με τους αγώνες τους, παλεύουν για να ανοίξουν τα σχολεία, για να έρθει η άνοιξη στην εκπαίδευση. Αυτό είναι ό,τι πιο παραγωγικό μπορούν να κάνουν οι μαθητές για το μέλλον τους, για την ίδια την κοινωνία.