Ανάγλυφα παρουσιάζεται ο εργασιακός μεσαίωνας, που επιβάλλεται με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση Σημίτη, από την αναλυτική, ερμηνευτική εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας, "κατ' εφαρμογήν" του γνωστού νόμου - λαιμητόμου για τις εργασιακές σχέσεις (ν.2639/98). Πραγματικά, όπως από την πρώτη στιγμή είχαν προειδοποιήσει οι κομμουνιστές, δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Στη θέση των συλλογικών συμβάσεων μπαίνουν οι ατομικές συμβάσεις του εργαζόμενου με τον εργοδότη. Στη θέση του 8ωρου η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία, τα ελαστικά ωράρια μέχρι εξάντλησης των εργαζομένων και άλλες "ευέλικτες" μορφές εργασίας.

Είναι ολοφάνερο ότι με τον αντεργατικό αυτό νόμο θα ενταθεί στο έπακρο η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, ενώ, ταυτόχρονα, θα αυξηθεί η ανεργία και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα στους χώρους δουλιάς θα μπουν στο απόσπασμα.

Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που οι εργαζόμενοι κάτω από την ασίγαστη και επίμονη πάλη τους καταργούν αντεργατικούς νόμους και καταρρίπτουν αντεργατικά οδοφράγματα. Χρειάζεται, όμως, όλες οι δυνάμεις να συντονιστούν σ' αυτή την κατεύθυνση, να υπάρξει ενότητα, ηρωικός και αποφασιστικός αγώνας, ο οποίος μπορεί να έχει - και θα έχει - "θύματα", αλλά θα είναι σίγουρο ότι θα φέρει αποτελέσματα και θα είναι νικηφόρος.