Τον φοβόμαστε τον πόλεμο, είναι ανθρώπινο. Δε θέλουμε τον όλεθρο στη χώρα μας, είναι φυσιολογικό. Ομως, γνωρίζουν αυτά τα συναισθήματά μας οι κυβερνώντες κι επιχειρούν να τα εκμεταλλευτούν. "Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία κοστίζει πολλές ανθρώπινες ζωές και δεν πρέπει να επεκταθεί στη χώρα μας, γι' αυτό να είστε ψύχραιμοι, φρόνιμοι και σιωπηλοί, κινδυνεύει και η δική μας πατρίδα", μας λένε.

Πώς να παραμείνεις ψύχραιμος, όταν οι βόμβες καίνε πόλεις και χωριά, στη γειτονιά σου; Πώς να καθίσεις φρόνιμος, όταν ο θάνατος σεργιανάει, απειλητικός, κοντά σου; Πώς να μείνεις σιωπηλός, όταν ο κίνδυνος εμφανίζεται στην πόρτα σου; Νιώθεις την ανάγκη να παρέμβεις, γιατί ξέρεις πως η φωτιά του πολέμου δε σταματάει, αν δε σβηστεί στην εστία της. Ο θάνατος δεν αντιμετωπίζεται με ξόρκια, αλλά μόνο αν κονταροχτυπηθείς, σαν τον Διγενή, με το χάρο "στα μαρμαρένια αλώνια". Ο κίνδυνος δεν απομακρύνεται από το σπίτι σου, αν κρυφτείς στα "καταφύγια" του φόβου σου, στα "καταγώγια" της φυγής σου.

Θα πολεμήσουμε για να νικήσουμε τον πόλεμο στα Βαλκάνια και να υπερασπιστούμε την ειρήνη στην πατρίδα μας. Τις μάχες θα τις δώσουμε στους δρόμους των αντιπολεμικών - αντιιμπεριαλιστικών διαδηλώσεων. Οχι μόνο για να εκφράσουμε τα αισθήματα αλληλεγγύης στους Σέρβους αδελφούς μας, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση για βοήθεια που στέλνουν τα κλάματα των παιδιών και τ' αναφιλητά των μανάδων της Γιουγκοσλαβίας. Αλλά και για να διώξουμε τους δολοφόνους από τα Βαλκάνια, τον τόπο μας.

Θα πολιορκήσουμε τα "φρούρια" του ιμπεριαλισμού, που βρίσκονται στο έδαφός μας. Τις βάσεις και τα στρατηγεία τους, τις πρεσβείες και τα προξενεία τους. Για να τους δείξουμε τη δύναμη της ψυχής μας, το χρέος μας στην προσταγή της ιστορίας μας.

Θα "ζώσουμε" από παντού το μέγαρο της κυβέρνησης, τα υπουργεία, τις Νομαρχίες, για να εξαναγκάσουμε τους κυβερνώντες μας να σταματήσουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα σε βάρος των λαών των Βαλκανίων.

Γνωρίζουμε πως, αν σήμερα, που τα Βαλκάνια καίγονται και η "πατρίς κινδυνεύει", μείνουμε ψύχραιμοι, φρόνιμοι και σιωπηλοί, αύριο η Ελλάδα θα στερηθεί το Αιγαίο και τη Θράκη. Και τότε, θα είναι πιο μικρή και πιο ανήμπορη, για να υπάρχει, έστω και ως "κουκκίδα", στο χάρτη της "νέας τάξης" του ιμπεριαλισμού.

Ολοι, λοιπόν, τώρα, στους δρόμους της αντίστασης στον πόλεμο και της αντεπίθεσης στον ιμπεριαλισμό. Μαζί με τους Σέρβους, τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς, τους Τούρκους, τους Βούλγαρους, τους Ρουμάνους, να υπερασπιστούμε τις ελεύθερες πατρίδες των Βαλκανίων, μαζί με τους ευρωπαϊκούς λαούς να υπερασπίσουμε τον πολιτισμό έναντι της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, μαζί με όλους τους λαούς του κόσμου να υπερασπιστούμε το ειρηνικό μέλλον της ανθρωπότητας.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ