Στο ίδιο ψήφισμα, όμως, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συμπεριλαμβάνεται και μία παράγραφος, που ανοίγει δρόμους για ακόμη περισσότερο επικίνδυνες εξελίξεις.

"Η ενίσχυση των διεθνών κανόνων, για τα δικαιώματα του ανθρώπου, πρέπει να έχει προβάδισμα έναντι της εθνικής κυριαρχίας των κρατών". Αυτή είναι η άποψη της πλειοψηφίας του Ευρωκοινοβουλίου. Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα, άραγε, να βάζουν στη ζυγαριά τους διεθνείς κανόνες και να αποφαίνονται ποιοι είναι βαρύτεροι από κάποιους άλλους; Ποιος θα αποφασίζει, για το πού και πότε υπάρχουν προβλήματα, σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ποιος, επίσης, θα αποφασίζει και θα βάζει στην άκρη την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία των κρατών και, επιπλέον, θα επεμβαίνει, στρατιωτικά ή με άλλα μέσα, δήθεν, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα αυτά; Τέτοιες απορίες δε φαίνεται να έχει η πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου. Αλλωστε, το τραγικό παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας, έχει φροντίσει να τις λύσει στην πράξη. Υπέρτατος και μοναδικός κριτής είναι το ΝΑΤΟ, δηλαδή, οι ΗΠΑ και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις - εταίροι τους. Προφανώς, για την πλειοψηφία των ευρωβουλευτών, οι λαοί έχουν ένα και μοναδικό δικαίωμα: Να μάθουν να ζουν στα ασφυκτικά και βάρβαρα πλαίσια, που ορίζει η νέα τάξη.

Αλίμονο στους λαούς, αν δεν τους δώσουν την πρέπουσα απάντηση.