Ιδιαίτερα θύματα της κοινωνικής αυτής βαρβαρότητας υπήρξαν οι εργαζόμενοι και οι λαοί των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Στα Βαλκάνια οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα ο λαός της Σερβίας βιώνουν τη συνέχιση αυτής της πολιτικής μέσα από τη βαρβαρότητα του άδικου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Είναι κοινά παραδεχτό ότι τόσο οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, όσο και οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας, υπήρξαν "ανέτοιμοι" να απαντήσουν σε αυτή την επίθεση και τον προετοιμαζόμενο πόλεμο και οι όποιες αντιστάσεις (και υπήρξαν πολλές) ήταν αναντίστοιχες της επίθεσης.

Κυρίως οι εργαζόμενοι βρέθηκαν ιδεολογικά αφοπλισμένοι απέναντι στη συνολική επίθεση του κεφαλαίου και κυρίως την ιδεολογική του επίθεση. Αιχμή του δόρατος στη δημιουργία ηττοπάθειας, απογοήτευσης και αυταπατών υπήρξε η χρησιμοποίηση της σοσιαλδημοκρατίας, των "ριψάσπιδων" του κομμουνιστικού κινήματος, των ρεφορμιστών μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος.

Σήμερα που η πάλη ενάντια στα μονοπώλια, ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο αναδείχνεται από τα πράγματα ως η μόνη ρεαλιστική και αναγκαία γραμμή συσπείρωσης, ορισμένοι που θεωρούν ότι η ταμπέλα του "αριστερού" αποτελεί επαρκές εισιτήριο, μακριά και πέρα από τη δοκιμασία του σήμερα και της πράξης, επιμένουν στον ιδεολογικό αφοπλισμό, στη σύγχυση και στον αποπροσανατολισμό. (Αν μη τι άλλο, οι τελευταίες εξελίξεις και ιδιαίτερα ο πόλεμος, έβγαλε τις μάσκες πολλών πρώην αριστερών και νυν "αριστερών", οι οποίοι τάχθηκαν αναφανδόν με τον ιμπεριαλισμό και τις αποφάσεις του).

***

Αν αυτή η στάση μέχρι σήμερα και αυτές οι αντιλήψεις και πρακτικές ζημίωσαν, όπως η ζωή επιβεβαίωσε, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους, η εμμονή σήμερα στην ίδια λαθεμένη γραμμή αποκαλύπτει και δικαιολογεί το χαρακτηρισμό της συνειδητής υπονομευτικής και τυχοδιωκτικής τακτικής και αυτό γιατί:

- Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ότι οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, οι πρώην αριστεροί, είτε είναι σε κυβερνήσεις είτε όχι, είναι φορείς ενός ακραίου ευρωατλαντικού φασισμού έτσι όπως εκφράζεται με το νέο ΝΑΤΟικό δόγμα και τα μέτρα ενάντια στο γιουγκοσλάβικο λαό. Τι νόημα έχει το αντιφιλελεύθερο συνεπώς μέτωπο, αν δε συμπεριλαμβάνει πριν από όλα αυτές τις δυνάμεις που σήμερα εκφράζουν τα συμφέροντα του πιο αντιδραστικού κεφαλαίου.

- Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ότι αυτό που ζητούν, την ενίσχυση του στρατιωτικού βραχίονα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (της ΔΕΕ), αυτός ο μηχανισμός στοχεύει στα κοινωνικά - εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και λίγο ενδιαφέρει αν το αιματοκύλισμα των λαών θα γίνεται με την αμερικάνικη συμμετοχή ή από αμιγώς ευρωπαϊκές καπιταλιστικές δυνάμεις και μηχανισμούς. - Δεν μπορεί να μη βλέπουν ότι η γραμμή αυτή της συναίνεσης, του κοινωνικού εταιρισμού, των κοινωνικών διαλόγων επέτρεψε να χαθούν σχεδόν αμαχητί σημαντικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης (8ωρο, ΣΣΕ, ασφαλιστικά δικαιώματα κλπ.) και μετέτρεψε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ και αρκετά ακόμη συνδικάτα, σε φορείς των αντιλήψεων και των οραμάτων του κεφαλαίου και της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.

***

Αυτό ακριβώς που δεν μπορεί και δε θέλει να αποδεχτεί η ηγεσία της "Αυτόνομης Παρέμβασης", αυτό ακριβώς αποτελεί την πρώτη αναγκαιότητα για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Να διευρυνθεί, να διογκωθεί, να διαπεράσει από τα πάνω μέχρι τα κάτω η αντιπαράθεση ανάμεσα στην ενότητα δράσης ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό από τη μια και τη γραμμή του συμβιβασμού, της συναίνεσης και της υποταγής από την άλλη.

Η δημιουργία του ΠΑΜΕ, ώριμο τέκνο των σημερινών αναγκών και απαιτήσεων, ήρθε να απαντήσει και να συμβάλει πρωτίστως σε αυτή ακριβώς την ανάγκη.

Και σε αυτό το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο βεβαίως και έχουν θέση όσοι εργαζόμενοι και συνδικαλιστές από τη ΔΑΚΕ, την ΠΑΣΚΕ, την "Αυτόνομη Παρέμβαση" κατανοούν και συμφωνούν με την ανάγκη της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές, την ανάγκη της ταξικής ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος, που οι συσχετισμοί σήμερα δεν επιτρέπουν να γίνει με φορείς τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.

* Ο Γιώργος Σκιαδιώτης είναι μέλος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ