Η παράταξη αυτή, μαζί με την ΠΑΣΚΕ, πρωτοστατεί στο μπλοκ της υποταγής, αφού υιοθετεί την ιδεολογία και τις αντιλήψεις των εργοδοτών και δρα σαν "Δούρειος Ιππος" μέσα στο εργατικό κίνημα, προκειμένου να τις περάσει στους εργαζόμενους. Αυτή η τακτική έχει ως στόχο τον αποπροσανατολισμό, την υποταγή του εργατικού κινήματος στις επιλογές της ολιγαρχίας, η οποία έτσι διευκολύνεται να συνεχίζει ανενόχλητη τη ληστεία και εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Κι αν γενικά είναι σωστό να ξεσκεπάζονται αυτές οι αντιλήψεις, σήμερα είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο. Και αυτό, γιατί η ΔΑΚΕ μαζί με την ΠΑΣΚΕ είναι πλειοψηφία στα ανώτερα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός και τα μονοπώλια έχουν εξαπολύσει επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης, προσπαθώντας έτσι να επαναφέρουν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα, ακόμα και με βομβαρδισμούς και εγκληματικές επεμβάσεις σε βάρος λαών που αντιστέκονται, όπως στη Γιουγκοσλαβία.

Από ιδεολογία και πεποίθηση η ηγεσία της ΔΑΚΕ είναι ενάντια στους αγώνες και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, είναι υπέρ της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, γιατί απλούστατα το σύστημα που υπηρετεί στηρίζεται στην εκμετάλλευση. Είναι υπέρ της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, γιατί θεωρεί ιερά και απαραβίαστα τα συμφέροντα των εργοδοτών.

Είναι υπέρ του "κοινωνικού διαλόγου" από θέση αρχών, γιατί υπέρτατο αγαθό της κοινωνίας θεωρεί το εργοδοτικό κέρδος. Υπογράφει μαζί με την ΠΑΣΚΕ συμβάσεις εργασίας που μειώνουν τους μισθούς και τα μεροκάματα, γιατί θεωρεί εθνικό στόχο την αύξηση των κερδών της ολιγαρχίας.

Συμφωνεί με την κατάργηση του 8ωρου, με τα "τοπικά σύμφωνα απασχόλησης", με τον αντεργατικό νόμο 2639/98, γιατί τα δικαιώματα των εργατών είναι "αντικίνητρο" για τους εργοδότες. Συμφωνεί με τις ιδιωτικοποιήσεις, γιατί εχθρεύεται κάθε τι κοινωνικό, δημόσιο και κρατικό.

Η ΔΑΚΕ υιοθετεί και αναπαράγει μέσα στο εργατικό κίνημα τις κεντρικές επιλογές της ολιγαρχίας του τόπου για ένταξη στην ΟΝΕ και για μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ.

Προσπαθεί ταυτόχρονα η συγκεκριμένη παράταξη να πείσει ότι είναι ευθύνη αποκλειστικά και μόνο της κυβέρνησης τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούνται και αυτή προσπαθεί να ψαρέψει στα θολά νερά, να κερδίσει από τη δυσαρέσκεια που δημιουργεί η πολιτική της κυβέρνησης.

Οι εργαζόμενοι όμως δεν τρώνε κουτόχορτο. Γνωρίζουν ότι οι προτάσεις της είναι ίδιες με αυτές της κυβέρνησης και επίσης πως κάνει ό,τι μπορεί για να μη λειτουργούν τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Βεβαίως θα της αναγνωρίσουμε συνέπεια στην πολιτική της, όμως τα "εύγε" και τα "μπράβο" ας τα εισπράξει από την κυβέρνηση, που αποδείχτηκε πολύτιμος συνεργάτης της. Ας τα εισπράξει από τους τραπεζίτες, που αύξησαν τα κέρδη τους σε αστρονομικά ύψη. Ας τα εισπράξει από τους μεγαλεμπόρους, τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τα μονοπώλια, που με τις πλάτες της περιόρισαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και αύξησαν την εκμετάλλευσή τους.

Αυτή η διαπίστωση θέτει αυτόματα ένα σοβαρό καθήκον: Το ξεσκέπασμα παραπέρα μέσα στους εργαζόμενους του ρόλου της συγκεκριμένης παράταξης σαν το μακρύ χέρι της ολιγαρχίας μέσα στο εργατικό κίνημα. Ρόλο, που παίζει επάξια για δεκαετίες, από την ίδρυση της ΓΣΕΕ μέχρι σήμερα και με ποικίλες μορφές, με αποκλεισμούς ταξικών οργανώσεων, διορισμούς διοικήσεων κλπ. Σοβαρό καθήκον είναι η απομόνωσή της από τους εργαζόμενους μέσα σε κάθε σωματείο και τόπο δουλιάς, στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το ξεσκέπασμα της συγκεκριμένης παράταξης είναι βασική προϋπόθεση για να περπατήσει στη ζωή και στην πράξη η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, το δυνάμωμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Θα δυναμώνει την ταξική γραμμή στο εργατικό κίνημα, όσο οι εργαζόμενοι γνωρίζουν τους υπεύθυνους της υποταγής, εκείνους που μετέτρεψαν τα συνδικάτα από όργανα ταξικής πάλης σε όργανα και μηχανισμούς προσωπικού βολέματος και χειραγώγησης της εργατικής τάξης.

Οσο πιο καθαρά μιλήσουμε στους εργαζόμενους που δέχονται τις συνέπειες της αντιλαϊκής λαίλαπας, ανεξαρτήτως χρώματος και πολιτικής τοποθέτησης, τόσο πιο σύντομα θα ηττηθεί η λογική της ταξικής συνεργασίας.

* Ο Παναγιώτης Σοφός είναι γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας