Απλή είναι η εξήγηση για τη φραστική έξαρση του Κ. Σημίτη κατά της "λογικής της μιας και μόνης υπερδύναμης, της λογικής του πλανητάρχη". Με δεδομένο ότι η πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη υπαγορεύεται αποκλειστικά σχεδόν από αυτήν τη λογική, πέρα από τις εντυπώσεις που επιδιώκει για προεκλογικούς λόγους, το πιθανότερο είναι ότι ο Κ. Σημίτης ετοιμάζεται να πει το μεγάλο "ναι" στη χερσαία επίθεση των ΝΑΤΟικών μακελάρηδων ενάντια στο γιουγκοσλαβικό λαό. (Φυσικά και είναι μεγάλο ψέμα ο ισχυρισμός του ότι "απαντήσαμε με ένα καθαρό όχι", όταν το ΝΑΤΟ ζήτησε να συμμετέχει η χώρα στους βομβαρδισμούς). Οι τελευταίες πληροφορίες και ενδείξεις συγκλίνουν στην εκτίμηση - πρόβλεψη ότι οι ΝΑΤΟικοί φονιάδες έχουν πέσει με τα μούτρα στα σχέδια εισβολής με χερσαίες δυνάμεις και, βέβαια, η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τι πρόκειται να συμβεί. Γι' αυτό ο Κ. Σημίτης φρόντισε να προετοιμάσει ένα άλλοθι στο ενδεχόμενο να εμπλακεί στη χερσαία εισβολή, εξαπολύοντας φραστικές και ανώδυνες επιθέσεις στον "πλανητάρχη", ώστε στη συνέχεια να παρουσιάσει την επαίσχυντη απόφασή του ως "αναγκαίο κακό", που πάρθηκε με γνώμονα το "εθνικό συμφέρον".

Αν τολμήσει η κυβέρνηση Σημίτη και προχωρήσει σε μια τέτοια ατιμωτική για τον ελληνικό λαό πράξη, ας γνωρίζει πολύ καλά ότι θα φύγει νύχτα και κανένας "ισχυρός προστάτης" δεν τη σώζει.