Το σχήμα που έχουν στο μυαλό τους οι ιθύνοντες είναι, όπως προαναφέρθηκε, η "συμμαχία" - οψέποτε ολοκληρωθεί - του Ετσεβίτ, του Μπαχτσελί και του Γιλμάζ. Για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις της Δύσης όσον αφορά την ανάδειξη ενός "κόμματος" που διατηρεί στις τάξεις του κατ' εξακολούθηση δολοφόνους (π.χ., τον Χακί Τσεραογλού, που δολοφόνησε έναν εκδότη εφημερίδας και παραμένει ατιμώρητος, ή τον Μεχμέτ Γκιουλ, που το 1978 έσφαζε αριστερούς φοιτητές στην Πόλη) ο Μπαχτσελί έκανε δηλώσεις περί της "κεντρώας" πολιτικής που "θα ακολουθήσει", και έβγαλε εγκυκλίους ακόμη και για τις... κάλτσες (!) που θα φοράνε τα στελέχη του ΜΗΡ - κατά προτίμηση, ανέφερε η σχετική οδηγία, "όχι ανοιχτόχρωμες".

Ορισμένοι αναλυτές επισημαίνουν ότι το "σχήμα" αυτό δε διάκειται και τόσο ευνοϊκά προς την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, κάθε άλλο. Εχει εγγεγραμμένο στη συνείδησή της το κάπως "άτσαλο" αστείο στην ΕΕ (που σημείωνε ο Βρετανός δημοσιογράφος Τζέιμς Πέτιφερ στο βιβλίο του "Ο τουρκικός λαβύρινθος"): "- Ποιος έχει το βαρύτερο καλάθι στις Βρυξέλλες;", είναι η ερώτηση. "- Ο αξιωματούχος που ασχολείται με την τουρκική αίτηση για ένταξη στην Ενωση", είναι η απάντηση...

Ο Μπαχτσελί σημειώνει ότι η υπόθεση της ένταξης "πρέπει να τύχει συνολικής αναθεώρησης". Στην πραγματικότητα, κάνει έναν εκβιασμό: εντάξτε μας, αλλιώς θα στραφούμε οριστικά στις ΗΠΑ...