Η προσπάθεια αποδυνάμωσης της αντιπολίτευσης προκειμένου να υπάρξει η περιπόθητη "σταθερή κυβέρνηση", αναμένεται να επικεντρωθεί στους ισλαμιστές, αφού η υπόλοιπη αντιπολίτευση είναι, μετά τις εκλογές, σε κακά χάλια.

Το μεν Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (που ίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ) βρέθηκε εκτός Βουλής, αν και εξέλεξε κάποιους βουλευτές και εξασφάλισε αρκετές εκατοντάδες δημαρχίες. Λογικά, μετά την "ταπείνωση" αυτή, οι εντός κόμματος έριδες είναι έντονες, και πολλά στελέχη ζητούν την αποπομπή του Ντενίζ Μπαϊκάλ (χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της "Μιλιέτ" την επομένη των εκλογών, που έθετε ζήτημα... ηθικής επιταγής).

Το δε κόμμα της Τανσού Τσιλέρ, του Ορθού Δρόμου, έχει απολέσει σε σημαντικό βαθμό την όποια αξιοπιστία είχε, μετά τους απίστευτους πολιτικούς ακροβατισμούς της αρχηγού του (σε βάρος της οποίας εκκρεμούν, όπως και στην περίπτωση του Γιλμάζ, διάφορες έρευνες για σκάνδαλα).

Με τις οριοθετήσεις απελπιστικά ασαφείς, τις ιδεολογικές γραμμές να θυμίζουν την τελευταία δεκαετία πλαστελίνη, και την πραγματική Αριστερά κατεστραμμένη (το φρόντισαν οι στρατηγοί που κατέλαβαν την εξουσία το '80 - οι ίδιοι που παραμένουν έως και σήμερα ατιμώρητοι... - πριν εγκρίνουν την "επαναφορά στη δημοκρατία") είναι μάλλον δυσεξήγητο το πώς δεν έχει ευρεθεί ακόμη η "σιδηρά χειρ" που επιζητείται από την άρχουσα τάξη, τους επιχειρηματίες, τους στρατηγούς και τη Δύση. Να φταίει η οργιαστική διαφθορά; Η έλξη των "φιλολαϊκών" πολιτικών των ισλαμιστών; Η ίδια η φύση της δημοκρατίας; Αγνωστο...