Συνήλθαν, επιβεβαίωσαν τις διαφορετικές εκτιμήσεις και προσεγγίσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα και, τελικά, συναποφάσισαν να κρατήσουν τις απόψεις τους για τη συνεδρίαση της ΚΠΕ το Σαββατοκύριακο. Αυτά συνέβησαν, χτες, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, που δεν μπόρεσε να καταλήξει σε κανένα σχέδιο εισήγησης που θα παρουσιαζόταν στη συνεδρίαση της ΚΠΕ τους. Τελικά, συμφώνησαν να παρουσιαστούν οι τρεις διαφορετικές και, εν πολλοίς αντικρουόμενες, εισηγήσεις - σχέδια απόφασης που μαζί με την προσωπική εισήγηση Κωνσταντόπουλου θα συζητηθούν στη συνεδρίαση της ΚΠΕ. Οπως έδειξαν τα πράγματα, ούτε στην ΚΠΕ θα υπάρξει συμφωνία και, μάλλον, προετοιμάζεται το κλίμα για τελικό ξεκαθάρισμα στο Συνέδριο του ΣΥΝ, που θα γίνει το Νοέμβρη.

Τα σχέδια απόφασης είναι εκείνα που παρουσίασαν:

Οι λεγόμενοι προεδρικοί - υπογράφεται από τους Στ. Πιτσιόρλα, Νατ. Θεοδωρακοπούλου, Σπ. Λυκούδη, Γ. Μπαλάφα και Δημ. Παπαδημούλη - που με την εισήγησή τους θεωρούν ότι "τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών συνολικά αποδεικνύουν με πολύ σαφή τρόπο την ορθότητα της κατεύθυνσης που ο ΣΥΝ κινήθηκε και θα εξακολουθήσει να κινείται"... Το πρόβλημα, κατ' αυτούς, είναι ότι αυτή η πολιτική... "από ορισμένους παρερμηνευόταν ως διολίσθηση στον αντιευρωπαϊσμό, ενώ από άλλους παρερμηνευόταν ως άκριτη συμφωνία με τη σημερινή μορφή (ευρωπαϊκής) ενοποίησης"! Ενώ και η στάση στα θέματα του πολέμου του ΣΥΝ κρίνεται "ως συνολικά ορθή", αλλά "από κάποιους θεωρήθηκε ως υποβάθμιση των αντιεθνικιστικών χαρακτηριστικών της φυσιογνωμίας μας, ενώ από άλλους δε θεωρήθηκε ως αρκούντως αντιευρωπαϊκή και αντιΝΑΤΟική"...

Με τέτοιες αναλύσεις, όσον αφορά τα ελληνικά δεδομένα, προτείνεται "ουσιαστική αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες και εκπεφρασμένες απόψεις, τόσο στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, όσο και από το χώρο του ΚΚΕ" - δηλαδή... διμέτωπος σε νέα έκδοση... Το μήνυμα των προεδρικών λοιπόν είναι επιμονή στην αδιέξοδη και καταδικασμένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αντιπαράθεση κατά του ΚΚΕ και της κυβερνητικής πολιτικής.

Στο σχέδιο αυτό απόφασης των "προεδρικών", οι του λεγόμενου Αριστερού Ρεύματος, με το δικό τους σχέδιο, που υπογράφεται από τον Π. Λαφαζάνη,"αντιπαραθέτουν" ότι "το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα για το ΣΥΝ οφείλεται σε μονιμότερες και πιο μακροχρόνιες αδυναμίες στη φυσιογνωμία, την εικόνα και την οργανωτική κατάσταση του κόμματος" (όπως π. χ. κεντροαριστερή συνεργασία στο Δήμο Αθήνας), που έδιναν την εικόνα "αφερεγγυότητας" και "διαθεσιμότητας" έναντι του κυβερνητικού κόμματος.

Κατά τα άλλα, "σε μια φάση γενικής απογοήτευσης του ελληνικού λαού από την πορεία στις επιλογές της ΕΕ, ο αριστερός ευρωπαϊκός προσανατολισμός του κόμματος (του ΣΥΝ) είχε αντικειμενικές δυσκολίες να γίνει πειστικός". Ευθύνες προσάπτουν και στην εφημερίδα "Αυγή" και εμμέσως στον πρόεδρο του κόμματος, που επέλεξε τη διεύθυνσή της - για επιλογές της που σ' όλη την προεκλογική περίοδο έδιναν "μια εικόνα έντονης αμφισημίας και ίσων αποστάσεων για κεντρικά μείζονα θέματα, όπως τις αιτίες του πολέμου και των δυνάμεων που είχαν την κύρια ευθύνη".

Οσον αφορά την προοπτική του ΣΥΝ, από δω και μπρος, οι του "αριστερού ρεύματος" προβάλλουν, εκτός των άλλων, ως δεδομένο και σταθερό τον... "αριστερό ευρωπαϊσμό". "Εναλλακτική ευρωπαϊκή ενοποίηση. Οχι στην Ευρώπη των δεικτών, του ΝΑΤΟ, των κεφαλαιαγορών, των τραπεζιτών, της ανεργίας, της οικολογικής υποβάθμισης...". "Ο ΣΥΝ τμήμα της πέραν της σοσιαλδημοκρατίας αριστεράς, της οποίας τον ουσιαστικότερο συντονισμό επιδιώκουμε για μια άλλη πορεία της Ευρώπης. Μέτωπο σ' αυτή τη βάση στο ΚΚΕ". Κατά τα λοιπά, θα επιδιώκουν διάλογο και κοινή δράση των δυνάμεων που αντιπολιτεύονται εξ αριστερών την κυβέρνηση (ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, δυνάμεις της μη κοινοβουλευτικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας).

Τέλος, το τρίτο σχέδιο απόφασης - εισήγησης, που υπογράφεται από τον Ν. Μπίστη,εκτιμά ότι "ο ΣΥΝ σημείωσε σημαντική και κρίσιμη υποχώρηση που εκπέμπει σήμα κινδύνου για το μέλλον και επιβάλλει ριζική αλλαγή πλεύσης". Ως αιτίες προβάλλονται: α) Οτι "δεν ήταν σαφές το μέτωπό μας απέναντι στον αντιευρωπαϊσμό και τον ευρωσκεπτικισμό. β) Η θέση μας απέναντι στο ΝΑΤΟ ήταν ορθή, αλλά οδήγησε σε αναδίπλωση από τις αντιεθνικιστικές μας κατακτήσεις. Υποβαθμίσαμε σε βαθμό μηδενισμού την κριτική μας στο καθεστώς Μιλόσεβιτς. γ) Γενικότερα απέναντι στο ΚΚΕ το κόμμα ήταν "ανοχύρωτη πόλη". δ) Η κριτική προς την κυβέρνηση (που) επικεντρωνόταν στο πρόσωπο του επικεφαλής της" κλπ.

Με βάση τα παραπάνω προτείνεται: "Να πούμε όχι αποφασιστικά στη διολίσθηση σε μια αδιέξοδη και ατελέσφορη λογική συγκρότησης "αριστερού πόλου" διαμαρτυρίας ΚΚΕ - ΣΥΝ - ΔΗΚΚΙ". Και, τελικά επιμονή στην προβολή "του δίπτυχου προγραμματική αντιπολίτευση και εναλλακτική πρόταση εξουσίας που έχει επεξεργαστεί το κόμμα μας και έχει εγκρίνει σχεδόν ομόφωνα η ΚΠΕ".